Sięgając po książkę,, Tańcz, tańcz, tańcz " nie miałam pojęcia, że jest to czwarta część cyklu, co więcej nigdy dotąd nie czytałam żadnej książki Murakamiego. Unikałam jego książek ponieważ z reguły nie podoba mi się literatura japońska, ale tym razem jest to odstępstwo od reguły. Ta powieść jest zupełnie inna od tego co zazwyczaj czytam, ale coś w niej jest . Może to mieszanka metafizyki , onirycznej atmosfery , tajemniczości i wewnętrznych rozważań głównego bohatera tak mnie ujęła w tej książce, faktem jest , że spodobała mi się i chętnie wrócę do początkowych części tego cyklu. Pozytywne zaskoczenie, polecam 👍

Sięgając po książkę,, Tańcz, tańcz, tańcz " nie miałam pojęcia, że jest to czwarta część cyklu, co więcej nigdy dotąd nie czytałam żadnej książki Murakamiego. Unikałam jego książek ponieważ z reguły nie podoba mi się literatura japońska, ale tym razem jest to odstępstwo od reguły. Ta powieść jest zupełnie inna od tego co zazwyczaj czytam, ale coś w niej jest . Może to...

Czytałem przed laty. Uwielbiam rzeczywistość kreowaną przez Murakamiego.

Czytałem przed laty. Uwielbiam rzeczywistość kreowaną przez Murakamiego.

Jestem tą powieścią bardzo, ale to bardzo zawiedziona. Dużo się w niej nie dzieje i nie wiem, jaki jest jej przesłanie. Autor wymieszał w niej różne elementy fantastyczno-fantasmagoryczne, zlepił w całość jako powieść i w zasadzie to wszystko, co można na jej temat powiedzieć.

Tej powieści Murakamiego nie polecam.

Jestem tą powieścią bardzo, ale to bardzo zawiedziona. Dużo się w niej nie dzieje i nie wiem, jaki jest jej przesłanie. Autor wymieszał w niej różne elementy fantastyczno-fantasmagoryczne, zlepił w całość jako powieść i w zasadzie to wszystko, co można na jej temat powiedzieć.

Tej powieści Murakamiego nie polecam.

Eklektyzm Murakamiego jak niemal zawsze smakuje przednio. W powieści tej odnajdziemy szalenie liryczny oniryzm przepleciony z odrobiną kryminału i wielu niecodziennych przygód bohatera. Przeczytałem ją po raz drugi(po latach) i było to fascynujące doświadczenie kontaktu z bogatą w detale prozą autora „Kroniki ptaka nakręcacza”. Murakami jest mistrzem tkania rozległej wielowątkowej fabuły o złożonej konstrukcji. Lektura w niesamowity sposób oddziałująca na czytelnika. Niewielu jest pisarzy z taką porażającą umiejętnością. Sequel Przygody z owcą to fascynująca powieść zabierająca czytelnika w świat, którego nie sposób zapomnieć.

Eklektyzm Murakamiego jak niemal zawsze smakuje przednio. W powieści tej odnajdziemy szalenie liryczny oniryzm przepleciony z odrobiną kryminału i wielu niecodziennych przygód bohatera. Przeczytałem ją po raz drugi(po latach) i było to fascynujące doświadczenie kontaktu z bogatą w detale prozą autora „Kroniki ptaka nakręcacza”. Murakami jest mistrzem tkania rozległej...

Dla kogoś, kto lubi prozę Haruki Murakamiego to ciekawa kolejna książka. Dla innych może okazać się dziwna z pogranicza s-f. Osobiście uwielbiam jego styl, dziwactwa, zaskakujące opisy i "równolegle światy" .Zaczytuje się w tych historiach aż nie zastanie mnie świt.. Jego prozę poprostu trzeba lubić

Dla kogoś, kto lubi prozę Haruki Murakamiego to ciekawa kolejna książka. Dla innych może okazać się dziwna z pogranicza s-f. Osobiście uwielbiam jego styl, dziwactwa, zaskakujące opisy i "równolegle światy" .Zaczytuje się w tych historiach aż nie zastanie mnie świt.. Jego prozę poprostu trzeba lubić

Godne zakończenie cyklu. Znany nam bezimienny bohater wciąga nas w świat wypełniony tym, w czym Murakami czuje się najlepiej - pograniczem jawy i snu, nietuzinkowymi bohaterami drugoplanowymi (pewna trzynastolatka czy dawny przyjaciel-aktor),elementami fantastycznymi czy głębokimi przemyśleniami połączonymi z pewną dozą infantylności.

Może i występują pewne dłużyzny w wywodach wewnętrznych głównego bohatera, ale emocjonalność całej powieści, zupełnie ludzie niepowodzenia, poddawanie się prądom życia i próba podjęcia pewnej aktywności i wyrwania się z dotychczasowej pasywności bardzo się udziela, przez co w powieści są momenty bardzo realne, które udzielają się czytelnikowi czy czytelniczce i zostawiają nas z chęcią wzięcia naszych spraw życiowych w swoje ręce.

Godne zakończenie cyklu. Znany nam bezimienny bohater wciąga nas w świat wypełniony tym, w czym Murakami czuje się najlepiej - pograniczem jawy i snu, nietuzinkowymi bohaterami drugoplanowymi (pewna trzynastolatka czy dawny przyjaciel-aktor),elementami fantastycznymi czy głębokimi przemyśleniami połączonymi z pewną dozą infantylności.

Może i występują pewne dłużyzny w...

Pierwsze podejście do literatury Murakamiego było dla mnie trudne. Kurde moja młodsza siostra go uwielbia! Ta książka leżała na mojej półce już od kilku lat, ale dopiero w tym roku się za nią zabrałam. Czytałam po kilkanaście stron i nie mogłam się w nią wciągnąć. Tyle razy dawałam jej szansę, ale dziś stwierdziłam, że nie mam zamiaru już tracić czasu. Przeczytałam połowę książki i nie wiem czy kiedykolwiek do niej wrócę. Wiecie co najmniej mi się podobało w tej książce? Główny bohater. Matko jak można być tak nudnym człowiekiem? Już dawno mnie nikt tak nie zirytował jak on. Jak można się codziennie nudzić i nie mieć co robić w życiu? Nie dziwie się, że żona go zostawiła… muszę przytoczyć tu jakiś cytat, żeby dobitnie to jakoś Wam przedstawić. „Nie miałem nic do roboty. Niczego nie musiałem robić i nie miałem ochoty niczego robić (…) Postanowiłem w każdym razie zjechać windą do holu, usiąść na jednej z tych wspaniałych kanap i ułożyć plan zajęć na dziś, lecz niczego nie udało mi się zaplanować. Nie chciało mi się zwiedzać miasta ani nigdzie chodzić. Pomyślałem o pójściu do kina, żeby jakoś zabić czas, lecz nie było żadnego filmu, który miałem ochotę zobaczyć. (…) Nie miałem nic do roboty. (…) Wróciłem do holu i zacząłem się zastanawiać, co mam dalej robić. Udało mi się wytracić dopiero czterdzieści pięć minut. Nic mi nie przychodziło do głowy. Nie mając żadnego pomysłu, usiadłem na kanapie i przez pewien czas rozglądałem się bezmyślnie dookoła.”

Powiem tak, mój mózg który jest złakniony nowych wrażeń, ciagle nienasycony, kiedy czas mi tak szybko ucieka i trudno mi zrobić w ciągu dnia i tygodnia wszystko na co mam ochotę, z ogromnym trudem czyta mi się wyznania tak mało ciekawej osoby, której ciagle dłuży się czas i osoby, która nie ma ani hobby ani pasji, ani znajomych, ani żadnych bliskich… co to jest za główny bohater?! Tragedia! Jestem totalnie zawiedziona, a tak dużo dobrego słyszałam o tym autorze…

Pierwsze podejście do literatury Murakamiego było dla mnie trudne. Kurde moja młodsza siostra go uwielbia! Ta książka leżała na mojej półce już od kilku lat, ale dopiero w tym roku się za nią zabrałam. Czytałam po kilkanaście stron i nie mogłam się w nią wciągnąć. Tyle razy dawałam jej szansę, ale dziś stwierdziłam, że nie mam zamiaru już tracić czasu. Przeczytałam połowę...

Bardzo ciekawa przygoda. Spokój który tchnie od głównego bohatera jest hipnotyzujący. Świetny, unikatowy styl!

Bardzo ciekawa przygoda. Spokój który tchnie od głównego bohatera jest hipnotyzujący. Świetny, unikatowy styl!

OCENA - 8/10 REWELACJA

Czym jest samotność, stan odosobnienia, wykluczenie, ostracyzm społeczny ?. Myślę, że każdy z nas ma własną definicję oraz sposób jak sobie z takim stanem radzić. Czasami możemy czuć się samotni w tłumie i być bardziej samotnym niż będąc samemu. Dziwne to wszystko, ale prawdziwe bo takie jest życie. Wielu z nas uważa, że samotność jest nie do zaakceptowania i czymś złym, ponieważ izolacja dostarcza nam emocjonalnego cierpienia oraz zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń lękowych lub depresji. Jeżeli tak myślicie, albo blisko Wam do takiego stanu, to książka „TAŃCZ, TAŃCZ, TAŃCZ” Murakami’ego jest właśnie dla Was.

Ja czytałem tę powieść właśnie teraz ponieważ znalazłem dla niej odpowiedni moment w swoim życiu. Niezrozumienie budzi lęk i strach, ale dzięki tej lekturze zbudujecie swoją tożsamość na nowo i wyjdziecie z tej bitwy zwycięsko jak bohater tej powieści. Książka niewątpliwie magiczna, nieprzewidywalna i piękna. Prawdziwy Murakami, takiego jakiego lubię i cenię. On zawsze znajduje rozwiązanie oraz drogę, którą trzeba podążać aby poczuć się lepiej. Wspaniała narracja, zdumiewający język, dobór słów, porównań, czyni z tej pozycji doskonałą lekturę na trudny czas.

Jak zwykle u Murakami’ego nie brakuje muzyki, bez tego powieść byłaby niekompletna, ten rytm porywa oraz wzrusza i pozwala cieszyć się życiem. Rewelacja, ta książka buduje, wyzwala emocje, bawi, chwyta za serce, elektryzuje, czasami przeraża, mamy w niej więc wszystko, żeby poczuć się usatysfakcjonowanym. Polecam. Jack_

OCENA - 8/10 REWELACJA

Czym jest samotność, stan odosobnienia, wykluczenie, ostracyzm społeczny ?. Myślę, że każdy z nas ma własną definicję oraz sposób jak sobie z takim stanem radzić. Czasami możemy czuć się samotni w tłumie i być bardziej samotnym niż będąc samemu. Dziwne to wszystko, ale prawdziwe bo takie jest życie. Wielu z nas uważa, że samotność jest nie do...

Lubię Murakamiego. Ta opowieść była dla mnie ciężkawa przez większą część toczącej się historii. Dopiero wprowadzenie żeńskich bohaterek: Yuki i panny z recepcji, usadowiło treść w odpowiedni sposób.
Samotność i poszukiwanie bliskiej osoby, to wiodące elementy powieści. Pokazanie tego z różnych perspektyw, w różnych okolicznościach.

Lubię Murakamiego. Ta opowieść była dla mnie ciężkawa przez większą część toczącej się historii. Dopiero wprowadzenie żeńskich bohaterek: Yuki i panny z recepcji, usadowiło treść w odpowiedni sposób.
Samotność i poszukiwanie bliskiej osoby, to wiodące elementy powieści. Pokazanie tego z różnych perspektyw, w różnych okolicznościach.