Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niewątpliwie, słynne dzieło sir Frazera jest teoretycznym anachronizmem. Autor to wielki klasyk XIX-wiecznego, "racjonalistycznego" nadęcia; choć z urodzenia Szkot, z usposobienia podręcznikowy Brytyjczyk, spoglądający z pogardą na magiczne światy imperialnych kolonii; przedmiot badań jawi mu się jako groteskowy i naiwny, barbarzyński i zabawnie odległy od galanterii epoki wiktoriańskiej; dziwną obcość wierzeń ludów pierwotnych komentuje błyskotliwą ironią.
Wszystko to irytuje czytelnika, a jeśli nie, to powinno.
Niemniej jednak, "Złota gałąź" oczarowuje i pochłania. Frazer, skądinąd sprawny pisarz, zastosował wciągający, para-kryminalny sposób prowadzenia narracji: cała antropologiczna odyseja bierze za cel rozwikłanie zagadki pewnego starożytnego rytuału: zakapturzona postać ze sztyletem strzeże - w świętym zagajniku, w sąsiedztwie sanktuarium Diany Nemorensis - pewnego drzewa; strażnik poświęca roślinie całe życie, zawsze można znaleźć go w okolicy; strzeże drzewa dopóty, dopóki nie przegra pojedynku ze swym następcą, czyli dopóki nie zostanie zasztyletowany; ów następca, choćby najzręczniejszy, zmożony wreszcie chorobą lub wiekiem, lub zaatakowany podczas snu, zginie jako ofiara kolejnego ochotnika.
Aby zrozumieć sens tego tajemniczego kultu, Frazer przeprowadza analizy porównawcze, które imponują rozmachem i erudycją. Książka jest niekończącym się źródłem anegdot o, powiedzmy, osobliwościach meksykańskiego boga-kukurydzy, okrucieństwie celtyckich tortur, świętach ognia, folklorystycznych formach wypędzania diabła, antycznych kozłach ofiarnych czy proroctwach ludu Kuruwikkaran, które wygłaszano pod wpływem wypitej krwi.

Całość recenzji tutaj: https://www.facebook.com/niedramatyzujmy

Niewątpliwie, słynne dzieło sir Frazera jest teoretycznym anachronizmem. Autor to wielki klasyk XIX-wiecznego, "racjonalistycznego" nadęcia; choć z urodzenia Szkot, z usposobienia podręcznikowy Brytyjczyk, spoglądający z pogardą na magiczne światy imperialnych kolonii; przedmiot badań jawi mu się jako groteskowy i naiwny, barbarzyński i zabawnie odległy od galanterii epoki...

to była bardzo dobra inicjatywa i wielce rad jestem, że została zrealizowana, wdzięczność do jej autorów poczuwam, inicjatywa by zebrać teksty Tego Pana pióra - porozrzucane przecież w różnych ciężko dostępnych miejscach - i spiąć w jeden tom.
każdy właściwie esej godny polecenia: i o Wagnerze, Eliadem, Cioranie, i o Księdze Przemian, o dialogu buddyzmu z chrześcijaństwem, ale przyznaję, że do moich ulubionych należy - fascynujący! - tekst o kabalistycznej egzegezie Nowego Testamentu.

to była bardzo dobra inicjatywa i wielce rad jestem, że została zrealizowana, wdzięczność do jej autorów poczuwam, inicjatywa by zebrać teksty Tego Pana pióra - porozrzucane przecież w różnych ciężko dostępnych miejscach - i spiąć w jeden tom.
każdy właściwie esej godny polecenia: i o Wagnerze, Eliadem, Cioranie, i o Księdze Przemian, o dialogu buddyzmu z chrześcijaństwem,...