Jesteśmy społecznością, która kocha książki

PPsychofan jednego autora. Utożsamia się z głównym bohaterem (kto tak kiedyś nie miewał?). Zawirowania pod czaszką prowadzące do zbrodni i kradzieży z pożądania. W tym momencie powinno się skończyć, ale rzecz jasna nic z tego – zbiegi okoliczności, przypadkowość (czy, aby na pewno?), zrządzenia losu, które niczym dobry ścieg splatają się w materię opowieści. Czytam i z jednej strony mówię sobie – ależ to naiwne i prostoduszne, a z drugiej – nie mogę się oderwać, bo wciąga niczym rzeczny wir, coraz głębiej i głębiej. Odkładam po skończeniu i błyskawicznie kupuję trzecią część trylogii. Czy to już oznaki zarazy czytelniczej, która dosięgła dwóch głównych bohaterów książki?

PPsychofan jednego autora. Utożsamia się z głównym bohaterem (kto tak kiedyś nie miewał?). Zawirowania pod czaszką prowadzące do zbrodni i kradzieży z pożądania. W tym momencie powinno się skończyć, ale rzecz jasna nic z tego – zbiegi okoliczności, przypadkowość (czy, aby na pewno?), zrządzenia losu, które niczym dobry ścieg splatają się w materię opowieści. Czytam i z...

S. Kinga dawkuję sobie od dawna. Jedna książka, później pół, albo rok przerwy. King debiutuje w powieści detektywistycznej, napisali na okładce, dobrze, że nie w kryminalnej, bo gdzie byłoby miejsce dla "Misery"? Sięgnąłem. Banał. Standard. Stary policjant. Ten zły to psychopata. Tyle już tego było, że aż się nie chce... Jak coś, co było opowiadane setki, jeśli nie tysiące razy opowiedzieć dobrze? Zapytajcie Pana S. Ten "banał", tak mnie wciągnął i tak dobrze się czytał, że mój półroczny rozbrat z Kingiem słabo widzę. Słabo, bo to trylogia. Polecam.

S. Kinga dawkuję sobie od dawna. Jedna książka, później pół, albo rok przerwy. King debiutuje w powieści detektywistycznej, napisali na okładce, dobrze, że nie w kryminalnej, bo gdzie byłoby miejsce dla "Misery"? Sięgnąłem. Banał. Standard. Stary policjant. Ten zły to psychopata. Tyle już tego było, że aż się nie chce... Jak coś, co było opowiadane setki, jeśli nie tysiące...

Kiedy lata temu przeczytałem książkę Wallraffa "Na samym dnie", gdzie autor wcielił się w postać tureckiego gastarbeitera byłem zafascynowany. Obserwacja uczestnicząca połączona z błyskotliwym reportażem opisującym coś, czego trzeba doświadczyć, żeby być wiarygodnym. Kunszt. W przypadku "Nowego wspaniałego świata" mam uczucia mieszane. Kiedy autor charakteryzuje się na Somalijczyka, żeby udowodnić niemiecki rasizm i swoim zachowaniem dosłownie prowokuje kibiców wracających z meczu piłkarskiego, czy próbując w knajpie poderwać dziewczynę, którą stara się poderwać inny "biały" facet, to zastanawiam się co nim powodowało? Czy nie było to odgrzewanie czegoś, co nieźle zadziałało 20 lat temu? Inna sprawa, że poruszane problemy takie jak działalność naciągaczy ze sprzedaży telefonicznej, piekarni wypiekającej tylko dla sieci LIDL, czy bezdomnego w bezpośredni sposób pokazują brzydkie mechanizmy, które tak samo działają w Polsce. Druga część gdzie oddał głosy innym ludziom również warta jest uwagi. Książka nie jest odkrywcza, ale daje do myślenia, dlatego pomimo zastrzeżeń - przeczytać warto.

Kiedy lata temu przeczytałem książkę Wallraffa "Na samym dnie", gdzie autor wcielił się w postać tureckiego gastarbeitera byłem zafascynowany. Obserwacja uczestnicząca połączona z błyskotliwym reportażem opisującym coś, czego trzeba doświadczyć, żeby być wiarygodnym. Kunszt. W przypadku "Nowego wspaniałego świata" mam uczucia mieszane. Kiedy autor charakteryzuje się na...