Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubię książki G.Zevin, scenarzystki, która potrafi składać słowa i opowiadać niezwykłe historie. Poprzednie jej książki sfilmowano, a adaptacje filmowe przypadły mi do gustu ("Między książkami"). Potrafi Zevin stworzyć świat spójny i zawikłany, obyczajowy, ale nie przerysowany, profile bohaterów są znajome, ale ich historie zawsze zmierzają w innym kierunku niż się spodziewamy. Jej zamknięte światy zawsze są godne wyczekiwania.
Powyższą powieść osadziła w latach dziewięćdziesiątych wśród młodzieży, która tworzy gry komputerowe. Dla nas to był wtedy kosmos, bo dotarły dopiero po dwutysięcznym roku , kiedy to tworzyły się społeczności, ba, nawet rodziny w grach online. Nie o tym jednak jest powieść Zevin.

"Jutro, jutro i znów jutro" opowiada o znajomych, którzy zapadali się w gry i je tworzyli, o ich kontaktach, stosunkach na przestrzeni lat i o schemacie jak postrzegali życie.

Myślę, że ta książka jest hołdem dla twórców gier i dla graczy, sposobem podziękowania za inne światy, w których można złapać oddech od życia.
Zdecydowanie nie jest doceniona w naszym kraju.

Podobała mi się przedstawiona rzeczywistość i różnice pokoleniowe obecnie dorastającej młodzieży, a tej która żyła w latach dziewięćdziesiątych. Zanik chęci poznania historii, skąd coś się wzięło, jak jest zbudowane, na czym polega.

Historie Sama, Sadie i Marxa dogłębnie odzwierciedlają czym są ludzkie emocje i na czym polega gra w życie.

Lubię książki G.Zevin, scenarzystki, która potrafi składać słowa i opowiadać niezwykłe historie. Poprzednie jej książki sfilmowano, a adaptacje filmowe przypadły mi do gustu ("Między książkami"). Potrafi Zevin stworzyć świat spójny i zawikłany, obyczajowy, ale nie przerysowany, profile bohaterów są znajome, ale ich historie zawsze zmierzają w innym kierunku niż się...

"Każda żywa istota odczuje wszystko, do czego odczucia została stworzona".

Zadziwienie to piękne słowo, na określenie niezwykłej fabuły powieści Richarda Powersa.
Ojciec tworzy symulacje na temat biologicznego życia na obcych planetach. W ten sposób zabiera swojego syna w podróż po wszechświecie. Wrażliwość chłopca jest bardzo nadszarpnięta po śmierci jego matki. Więź jaką próbuje stworzyć ojciec z synem jest niepowtarzalna, zaskakująca i warta poznania ponownie. Stwarza synowi taki rodzaj terapii, której może pozazdrościć każdy rodzic. Odlot, to słowo, które towarzyszyło mi przez wszystkie strony powieści.
Nie wszystko da się jednak naprawić, a wrażliwość, altruizm, empatia i chęć ratowania świata to najtrudniejsze z czym może borykać się małe dziecko. To jak zdobycie wszechświata i odkrycie nowej planety. Rola rodzica jaką sobie wyznaczył ojciec chłopca jest czymś, na co nikt w życiu nie mógł by się zdobyć.
W niebywały sposób opisany jest zachwyt nad wymierającymi gatunkami zwierząt, roślin i ptaków, ogólnie życie biologiczne jest najważniejszą sprawą dla obu bohaterów.
Gdyby można było przybliżyć się na moment do każdej żywej istoty odczuwającej i zrozumieć jej żywot, myślę że większość ludzi zrozumiałaby,co robimy na planecie Ziemia.
"Dasz wiarę, gdzie jesteśmy?"

"Zadziwnie" daje spełnienie po przeczytaniu i pozostaje długo w umyśle, po ostatnim akapicie chce się czytać znowu od początku.
Powieść i czytelnik zasługują na to, by przeżywać wszystko jeszcze raz.

"Każda żywa istota odczuje wszystko, do czego odczucia została stworzona".

Zadziwienie to piękne słowo, na określenie niezwykłej fabuły powieści Richarda Powersa.
Ojciec tworzy symulacje na temat biologicznego życia na obcych planetach. W ten sposób zabiera swojego syna w podróż po wszechświecie. Wrażliwość chłopca jest bardzo nadszarpnięta po śmierci jego matki. Więź...

"Kod życia. Jennifer Doudna, edycja genów i przyszłość ludzkości" nie jest biografią Jennifer Doudny jak sugeruje opis.

Walter Isaacson w bardzo dokładny i przystępny sposób napisał nie tyle biografię kodu życia, co przybliżył pracę wszystkich naukowców, którzy brali udział w odkrywaniu CRISPR-Cas9. Przybliżył postacie ich osiągnięcia oraz potknięcia w taki sposób, aby dokładnie zrozumieć na czym polega edycja genów w komórkach wszystkich organizmów.

"Bakterie przez miliony lat doskonaliły sposób uodparniania się na ataki wirusów - być może zatem my, ludzie, powinniśmy zrobić to samo, wykorzystując do tego naszą pomysłowość".

W książce omówione są wszystkie kontrowersje związane z modyfikacją ludzkich komórek germinalnych. Kontrowersje i liczne pytania etyczne są wnikliwie przedstawione. Leczenie a ulepszanie stało się dylematem moralnym wielu naukowców.
"Aby ułatwić sobie znalezienie bezpiecznej drogi przez to moralne pole minowe, warto przeprowadzić kilka eksperymentów myślowych". Niestety nie ma jednej odpowiedzi.
Obecnie mamy do czynienia jeszcze ze sztuczną inteligencją, w obliczu jej rozwoju modyfikacja genów będzie pewnie koniecznością.

"Po milionach stuleci, podczas których ewolucja organizmów przebiegała "naturalnie", ludzkość zyskała możliwość zhakowania kodu życia i zaprojektowania własnej genetycznej przyszłości".

"Kod życia. Jennifer Doudna, edycja genów i przyszłość ludzkości" nie jest biografią Jennifer Doudny jak sugeruje opis.

Walter Isaacson w bardzo dokładny i przystępny sposób napisał nie tyle biografię kodu życia, co przybliżył pracę wszystkich naukowców, którzy brali udział w odkrywaniu CRISPR-Cas9. Przybliżył postacie ich osiągnięcia oraz potknięcia w taki sposób, aby...