Ksiazka o ludziach ktorzy ze soba nie rozmawiaja. W konsekwencji nie potrafia stworzyc zdrowej relacji.

Ksiazka o ludziach ktorzy ze soba nie rozmawiaja. W konsekwencji nie potrafia stworzyc zdrowej relacji.

Nie porwała mnie. Nie rozumiem tak wysokich ocen. Było ok, ale bez szału.

Nie porwała mnie. Nie rozumiem tak wysokich ocen. Było ok, ale bez szału.

Cudowna.

Cudowna.

Gabrielle Zevin w swojej powieści „Jutro, jutro i znów jutro” przedstawia czytelnikowi fascynujący świat projektowania gier wideo, ukazując zarówno jego kreatywną stronę, jak i wyzwania związane z życiem codziennym.  

Głównymi bohaterami są Sam i Sadie, dwoje przyjaciół, których pasja do tworzenia gier przynosi im zarówno sukces, jak i nowe wyzwania. Powieść rozpoczyna się w mroźny grudniowy dzień, gdy Sam Masur spotyka na peronie stacji metra Sadie Green. Ich drogi krzyżują się, gdy wspólnie decydują się na projektowanie gier wideo. Szybko okazuje się, że ich współpraca przynosi im ogromny sukces, ale również stawia przed nimi trudne wyzwania związane z pogodzeniem pracy, przyjaźni, rodziny i miłości. 

Czuję ból, który jest tylko w mojej głowie [...]. Mam tak przez całe życie. 

Głównym atutem tej książki jest bez wątpienia jej uniwersalność. Pomimo że fabuła skupia się na tematyce związanej z grami komputerowymi i programowaniem, to opowieść nie ogranicza się jedynie do tego obszaru. Autorka zmyślnie wykorzystuje świat gier jako tło dla szerszych refleksji nad życiem, miłością, przyjaźnią i dążeniem do spełnienia. Dzięki temu nawet czytelnicy, którzy nie są zaznajomieni z branżą gier komputerowych, znajdą coś dla siebie w tej książce. Autorka ukazuje tu także różnorodne tematy i problemy życiowe. Gabrielle Zevin porusza kontrowersyjne kwestie, takie jak nietolerancja, rasizm czy niepełnosprawność, prezentując je w sposób naturalny i przemyślany. Czytelnik ma okazję zastanowić się nad tymi tematami, które są integralną częścią życia bohaterów. 

„Jutro, jutro i znów jutro” to książka, która wciąga czytelnika w świat emocji, przygód i pasji, pozostawiając trwały ślad w sercu i umyśle. Pisarka, Gabrielle Zevin, przemyślnie konstruuje historię dwójki przyjaciół, Sama i Sadie, których losy splatają się w fascynującym świecie projektowania gier wideo. Już od pierwszych stron czytelnik jest wciągnięty w wir wydarzeń, których tempo nie maleje aż do ostatniej strony. Bohaterowie powieści są bardzo dobrze wykreowani i realistyczni. Sam i Sadie rozwijają się wraz z fabułą, co sprawia, że czytelnik może śledzić ich zmiany i dojrzewanie. Ich relacje są skomplikowane, pełne emocji i napięć, co czyni je bardzo interesującymi. 

Przez całą książkę towarzyszymy Sadowi i Samowi w ich emocjonującej podróży, śledząc ich sukcesy, porażki, zmiany i dojrzewanie. Relacje między nimi są prawdziwe, pełne napięć i konfliktów, ale również miłości i wsparcia, co czyni je bardzo autentycznymi i poruszającymi. 

Jednym z najciekawszych elementów książki jest osadzenie akcji w świecie gier komputerowych i programowania. Zevin udanie przenosi czytelnika w ten specyficzny świat, nawet jeśli nie jest on zaznajomiony z tą tematyką. Opisy procesu twórczego i życia w branży gier są fascynujące i przekonujące.

A tak naprawdę czym jest miłość? Poza irracjonalnym pragnieniem odłożenia na bok ewolucyjnej rywalizacji, żeby ułatwić drugiej osobie podróż przez życie?

Jednym z najbardziej intrygujących aspektów tej książki jest sposób, w jaki autorka porusza różnorodne tematy, odnoszące się do współczesnych problemów społecznych. Nietolerancja, rasizm, niepełnosprawność — to tylko niektóre z zagadnień, które Zevin odważnie podejmuje, ukazując je w sposób subtelny, ale zarazem wymowny. Dzięki temu czytelnik ma okazję zastanowić się nad nimi i poznać różnorodne perspektywy na te kwestie. 

Mimo licznych zalet książka ta ma także pewne niedociągnięcia. Niektóre tematy mogłyby być bardziej rozbudowane, a niektóre decyzje bohaterów pozostają niewyjaśnione. Czytelnik może czasami czuć się zagubiony lub rozczarowany niektórymi wyborami postaci. 

Podsumowując,

„Jutro, jutro i znów jutro” to lektura, która z pewnością przyciągnie uwagę miłośników gier komputerowych oraz osób poszukujących głębszych refleksji nad życiem i miłością. Pomimo pewnych niedoskonałości, książka ta oferuje fascynującą podróż przez świat pasji, przyjaźni i dążeń. Jest to lektura, która zostaje w pamięci czytelnika na długo po jej zakończeniu. Gorąco polecam po nią sięgnąć!

Gabrielle Zevin w swojej powieści „Jutro, jutro i znów jutro” przedstawia czytelnikowi fascynujący świat projektowania gier wideo, ukazując zarówno jego kreatywną stronę, jak i wyzwania związane z życiem codziennym.  

Głównymi bohaterami są Sam i Sadie, dwoje przyjaciół, których pasja do tworzenia gier przynosi im zarówno sukces, jak i nowe wyzwania. Powieść rozpoczyna się...

Moja ocena tej książki to jakieś 6,5/10.

Poruszyła ona bardzo wiele tematów, niektórzy nazwaliby je kontrowersyjnymi, i sposób w jaki zostało to przedstawione bardzo mnie poruszył. Jestem wdzięczna autorce, że opisała tyle kwestii w sposób na tyle naturalny, że nie wydawały się one upchnięte tam na siłę. Można odnieść wrażenie, że niektóre były jedynie powierzchowną wzmianką, ale dla mnie ten zabieg oddał realność tematów: powinny się one pojawiać w życiu w sposób niewymuszony, jako właśnie zdania naturalnie wypowiedziane, nie elaboraty i gorące dyskusje wzbudzające wiele emocji.

Bohaterów bardzo polubiłam, wydawali się na tyle realni na ile można ich przedstawić na kartach powieści o projektowaniu gier. Podobało mi się również ujęcie czasowe i mimo przeskoków w czasie mogłam zauważyć zmiany, które zaszły w bohaterach. Nie byli oni z pewnością jednowymiarowi.
Sama historia wręcz prowadziła się sama. Nie miałam wrażenia, że punkty zwrotne pojawiają się, gdy kończy się robić ciekawie. Powieść przez wszystkie strony jest napisana równo, przyjemnie mi się przez nią płynęło.

Moja ocena tej książki to jakieś 6,5/10.

Poruszyła ona bardzo wiele tematów, niektórzy nazwaliby je kontrowersyjnymi, i sposób w jaki zostało to przedstawione bardzo mnie poruszył. Jestem wdzięczna autorce, że opisała tyle kwestii w sposób na tyle naturalny, że nie wydawały się one upchnięte tam na siłę. Można odnieść wrażenie, że niektóre były jedynie powierzchowną...

E-gaming, programowanie, gry komputerowe to dla mnie zupełnie nieznane obszary. Z ciekawością i przyjemnością wpadam co roku na godzinkę ( a kończy się na kilku ) do katowickiego Spodka, na największy w Polsce międzynarodowy turniej e - sportów Intel Extreme Masters (IEM). Zobaczyć dziwny dla mnie sport, zobaczyć jak zmienił się świat.
Nie kibicuję, nie śledzę, nie biję braw, ba - ja nawet nie wiem o co to chodzi, ale ooddycham atmosferą tego wielkiego wydarzenia, podziwiam rozmach imprezy, zawodników, scenografię, klimat. Patrzę. Staję się na kilka chwil uczestnikiem czegoś, czego nie ogarniam, ale wiem, że istnieje i fascynuje mnie to. Dziesiątki tysięcy ludzi obserwujących na dużych ekranach jak kilku kolesi gra na komputerach np. w counter strike, czymkolwiek to jest. Wiwatująca sala, wielki show, kilkunastu konferansjerów, milion dolarów w puli nagród, o oprawę muzyczną dbają najlepsi DJe, w tym np David Geta. 65 000 widzów na żywo, globalnie streamy z wydarzenia śledzi ponad 972 tysiące miłośników. Kto nie wie o co chodzi i nie widział - niech wpadnie, to jest nie do opowiedzenia.

Ależ to jest wielki przemysł, energia, kasa taki e-gaming. Jestem pod wrażeniem.

W takim świecie funkcjonują Sadie, Max i Sam - trójka przyjaciół, młodych, a potem dojrzałych ludzi, którzy z programowania gier wideo uczynili treść swojego życia i odnieśli sukces. Taki od pucybuta do milionera, normalne American Dreams. I to jest dla mnie temat fascynujący, mimo mojej ignorancji w temacie.
Na tle świata e - gier rozgrywa się normalne życie, ze wszystkimi blaskami i cieniami. Jest przyjaźń i miłość, pogoń za szczęściem, za sławą, nietolerancja, rasizm, niepełnosprawność, pasja, talent. Mnogość zdarzeń, wątków i spraw. Dzieciństwo, dojrzewanie, rozstania i powroty. Nietuzinkowe postaci, oryginalna fabuła i Ameryka z końca ubiegłego wieku, czyli wcale nie tak dawno temu, a wydaje się, że od tamtych czasów dzieli nas przepaść.

Czytałam z dużą przyjemnością na niedoskonałości tłumaczenia przymykając oko. Prawdę mówiąc zasugerowana tytułem spodziewałam się czegoś o podróży w przyszłość, a tu taka niespodzianka! Nie miałabym nic przeciwko kolejnej części.

E-gaming, programowanie, gry komputerowe to dla mnie zupełnie nieznane obszary. Z ciekawością i przyjemnością wpadam co roku na godzinkę ( a kończy się na kilku ) do katowickiego Spodka, na największy w Polsce międzynarodowy turniej e - sportów Intel Extreme Masters (IEM). Zobaczyć dziwny dla mnie sport, zobaczyć jak zmienił się świat.
Nie kibicuję, nie śledzę, nie biję...

nostalgiczna, wzruszająca i niezwykle wielowarstwowa. na 500 stronach jest historia o miłości, o przyjaźni, o relacjach, o pieniądzach, o sławie, o sukcesie, o rodzinie, o żałobie, o macierzyństwie, o życiu. po prostu o życiu. płakałam na niej jak na żadnej innej książce i niektóre jej fragmenty do dziś, trzy tygodnie po jej przeczytaniu nie wychodzą mi z głowy

nostalgiczna, wzruszająca i niezwykle wielowarstwowa. na 500 stronach jest historia o miłości, o przyjaźni, o relacjach, o pieniądzach, o sławie, o sukcesie, o rodzinie, o żałobie, o macierzyństwie, o życiu. po prostu o życiu. płakałam na niej jak na żadnej innej książce i niektóre jej fragmenty do dziś, trzy tygodnie po jej przeczytaniu nie wychodzą mi z głowy

Nostalgiczna opowieść osadzona w klimacie pokolenia lat '80 i rozwijającego się gamedev'u. Jeśli urodziłeś się przed 1990 i masz do czynienia ze światem IT, jest duża szansa, że Ci podejdzie. Ocenę podciągam do "dyszki" ze względu na oryginalnie osadzoną fabułę.

Nostalgiczna opowieść osadzona w klimacie pokolenia lat '80 i rozwijającego się gamedev'u. Jeśli urodziłeś się przed 1990 i masz do czynienia ze światem IT, jest duża szansa, że Ci podejdzie. Ocenę podciągam do "dyszki" ze względu na oryginalnie osadzoną fabułę.

Fajna i nieczęsto spotykana tematyka. Co prawda potrzebowałam trochę czasu, żeby się do tej książki przekonać, ale po 1/3 historie bohaterów wciągnęły mnie już na całego.
Ciekawie sentymentalna i momentami wzruszająca książka o życiu, relacjach i przemijaniu.
Zdecydowanie polecam.

Fajna i nieczęsto spotykana tematyka. Co prawda potrzebowałam trochę czasu, żeby się do tej książki przekonać, ale po 1/3 historie bohaterów wciągnęły mnie już na całego.
Ciekawie sentymentalna i momentami wzruszająca książka o życiu, relacjach i przemijaniu.
Zdecydowanie polecam.

Gracze są jednak najgorsi (popłakałem się).

Gracze są jednak najgorsi (popłakałem się).