Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubię książki G.Zevin, scenarzystki, która potrafi składać słowa i opowiadać niezwykłe historie. Poprzednie jej książki sfilmowano, a adaptacje filmowe przypadły mi do gustu ("Między książkami"). Potrafi Zevin stworzyć świat spójny i zawikłany, obyczajowy, ale nie przerysowany, profile bohaterów są znajome, ale ich historie zawsze zmierzają w innym kierunku niż się spodziewamy. Jej zamknięte światy zawsze są godne wyczekiwania.
Powyższą powieść osadziła w latach dziewięćdziesiątych wśród młodzieży, która tworzy gry komputerowe. Dla nas to był wtedy kosmos, bo dotarły dopiero po dwutysięcznym roku , kiedy to tworzyły się społeczności, ba, nawet rodziny w grach online. Nie o tym jednak jest powieść Zevin.

"Jutro, jutro i znów jutro" opowiada o znajomych, którzy zapadali się w gry i je tworzyli, o ich kontaktach, stosunkach na przestrzeni lat i o schemacie jak postrzegali życie.

Myślę, że ta książka jest hołdem dla twórców gier i dla graczy, sposobem podziękowania za inne światy, w których można złapać oddech od życia.
Zdecydowanie nie jest doceniona w naszym kraju.

Podobała mi się przedstawiona rzeczywistość i różnice pokoleniowe obecnie dorastającej młodzieży, a tej która żyła w latach dziewięćdziesiątych. Zanik chęci poznania historii, skąd coś się wzięło, jak jest zbudowane, na czym polega.

Historie Sama, Sadie i Marxa dogłębnie odzwierciedlają czym są ludzkie emocje i na czym polega gra w życie.

Lubię książki G.Zevin, scenarzystki, która potrafi składać słowa i opowiadać niezwykłe historie. Poprzednie jej książki sfilmowano, a adaptacje filmowe przypadły mi do gustu ("Między książkami"). Potrafi Zevin stworzyć świat spójny i zawikłany, obyczajowy, ale nie przerysowany, profile bohaterów są znajome, ale ich historie zawsze zmierzają w innym kierunku niż się...