Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książkę wybrałam na chybił trafił i okazuje się, że to był bardzo dobry wybór. Wyobraźcie sobie taką Słaboniową, tylko w wersji postapo. Jest wiele lat po 3 wojnie światowej, wojnie, o której mało wiadomo, ci co przeżyli budują świat na nowo, od podstaw, niewielu zostało takich co pamiętają czasy sprzed wojny. Jedną z nich jest Koślawa, zwana też Czarownicą znad Kałuży.
Podobało mi się spójne i wiarygodne przedstawienie świata po katastrofie, powrót ludowości, wierzeń, wszystkiego co dziś uważamy za prymitywne i dawno minione. Autor znany motyw ukazał odwrotnie. Oczywiście Kościół też pragnie odbudować swoją potęgę na własnych zasadach, czym wbija kij w mrowisko i prowokuje naszą zielarkę. Sama historia opowiedziana jest sprawnie, zajmująco, z humorem, bohaterowie barwni, a natura ludzka... cóż, natura ludzka pozostaje bez zmian ;)

Książkę wybrałam na chybił trafił i okazuje się, że to był bardzo dobry wybór. Wyobraźcie sobie taką Słaboniową, tylko w wersji postapo. Jest wiele lat po 3 wojnie światowej, wojnie, o której mało wiadomo, ci co przeżyli budują świat na nowo, od podstaw, niewielu zostało takich co pamiętaj...

Rozwiń

Zwiń

W książce mamy dwoje bohaterów, tak, dokładnie dwoje bohaterów pierwszoplanowych, drugoplanowych brak, trzecieplanowych też, możemy ewentualnie zauważyć kikoro statystów. Ale jacy to są bohaterowie! On, 49 lat, w swoim życiu zdołał zdobyć wykształcenie, osiągnąć wielki sukces zawodowy, dorobić się bogactwa, żony, czwórki dzieci, ale kiedy żona go zdradziła wziął winę na siebie został bezdomnym potem wpadł w alkoholizm wyszedł z tego i jest teraz malarzem - kloszardem. Słowem - chłopak się nie opierniczał. Ona, 71 lat, ale ma piękne zęby, piękną cerę, umie stać na głowie jest bardzo sprawna, samotna, ale gotuje niczym najlepszy kucharz, wspaniale gra na klawikordzie czy tam innym pianinie, rzeźbi, zna mnóstwo języków ciągle się uczy, aha, od dziecka jest niewidoma i jest dziewicą. No i tych dwoje spotyka się i ulegają wzajemnej fascynacji, no ok, każde z nich ma z tego własną korzyść, wiadomo. Audiobook trwa prawie 15 godzin, 3 pierwsze bardzo mi się podobały, potem zaczęło mnie trochę nudzić, po około 5 godzinach zaczęło mnie bardzo nudzić, po 7 zaczęło mnie śmiertelnie nudzić, a potem już myślałam tylko dlaczego i za jakie grzechy. Zaczęłam czuć wręcz obrzydzenie i to nie dlatego, że młodszy facet i staruszka, ale dlatego, że autor zrobił z niej podlotka, że nie uszanował jej starości tylko opisał tak jak zalotną dziewczynkę. No i te peregrynacje łóżkowe, wąchanie pach i lizanie pępka 🙄 Częstotliwość padania słowa 'cudowne' idzie na rekord. W życiu nie czytałam chyba nic równie ckliwego i naiwnego. W liceum może i podobałoby mi się to, ale teraz już chyba jestem zbyt cyniczna na takie historie.

W książce mamy dwoje bohaterów, tak, dokładnie dwoje bohaterów pierwszoplanowych, drugoplanowych brak, trzecieplanowych też, możemy ewentualnie zauważyć kikoro statystów. Ale jacy to są bohaterowie! On, 49 lat, w swoim życiu zdołał zdobyć wykształcenie, osiągnąć wielki sukces zawodowy, dor...

Rozwiń

Zwiń

Ta lektura strasznie mną miotała, miałam w swoim otoczeniu alkoholika, doświadczyłam tego na własnej skórze więc postać Angie była mi w pewien sposób bliska. Nie mam siły o tym pisać, więc krótko - proces upadku Angie w szponach nałogu został tu pokazany realistycznie i obnażająco. Jeśli ktoś jeszcze się waha to bardzo polecam, wybitna książka.

Ta lektura strasznie mną miotała, miałam w swoim otoczeniu alkoholika, doświadczyłam tego na własnej skórze więc postać Angie była mi w pewien sposób bliska. Nie mam siły o tym pisać, więc krótko - proces upadku Angie w szponach nałogu został tu pokazany realistycznie i obnażająco. Jeśli k...

Rozwiń

Zwiń

Wielki jubileusz pisma więc i numer pieczołowicie przygotowany. A dodatkowo odtąd można je czytać w formie ebooka na legimi. Szukajcie :)
Opowiadania polskie:
"Ziarno" Istvan Vizvary - gdybym autorem nie zainteresowała się już wcześniej, to po tym opowiadaniu z pewnością, styl jak u Dukaja, kompletny odlot, pełno neologizmów i transcendencji, ale z tego krótkiego tekstu płynie sens. Jest to pewna wizja ludzkości i tego, dlaczego to wszystko nie zadziałało ;) Duże pole do interpretacji.
"Magia u kresu" Adrianna Filimonowicz - ciekawe uniwersum, w którym magia jest rośliną która w nas wrasta, a do tego mamy sytuację kiedy jeden z magów zapada na demencję starczą i jak to wpływa na jego bliskich, a zwłaszcza na opiekującą się nim wnuczkę. Dość trudno mi się to czytało, ale sens opowieści jest bardzo ciekawy.
"Podarek" Szymon Stoczek - w świecie Barskin, który jest drzewem Darczyńca Telen przynosi podarek Dermie, córce Sędziego. Jest to pewna unikatowa roślina, która zmieni losy ich wszystkich. Nie porwało.
"Pingwiny" Lavie Tidhar - opowiadanie napisane specjalnie dla 500 numeru pisma.
W świecie Georga wszystkich kolejno zastępują kopie, żonotwory, dzieciotwory, sąsiadotwory, itd, tak jakby ktoś bawił się tym światem, albo na nim eksperymentował, dziwne, nie do końca je zrozumiałam, ale bardzo podoba mi się szeroka możliwość interpretacji.
"Wieczny bal potępionych" Fonda Lee - w piekle otwarto nowy krąg, w którym trwa tytułowy bal, okazuje się, że to nowa, bardziej przemyślna i dotkliwsza tortura niż wszystkie dotychczasowe. Jest to satyra na naszą małostkowość i współczesny sposób życia. Świetne.
"Dowód przez indukcję" Jose Pablo Iriarte - o relacji z ojcem. Ojciec Paulie'go umiera, ale zanim odejdzie zupełnie w Kodzie utrwalają się jego ostatnie chwile. Paulie wykorzystuje tę symulację aby spotykać się z ojcem i wspólnie dokonać matematycznego odkrycia. Kiedy to się udaje i Paulie odnosi sukces zaczyna rozumieć, że to nie o to chodziło. I, że sam też jest ojcem. Wyśmienite.
"Wilki wczorajszego dnia" Ray Nayler - zagrożeniem dla owiec są wilki, jednak dla Elmiry, młodej pasterskiej dziewczyny być może grozi coś więcej. Na szczęście umie ona o siebie zadbać, ma techniczną smykałkę i potrafi zaprogramować powojenne machiny na swój użytek. Niezłe opowiadanie :)
Publicystyka w numerze też bardzo ciekawa, przeczytane od deski do deski ;)

Wielki jubileusz pisma więc i numer pieczołowicie przygotowany. A dodatkowo odtąd można je czytać w formie ebooka na legimi. Szukajcie :)
Opowiadania polskie:
"Ziarno" Istvan Vizvary - gdybym autorem nie zainteresowała się już wcześniej, to po tym opowiadaniu z pewnością, styl ja...

Rozwiń

Zwiń