Książkę wybrałam na chybił trafił i okazuje się, że to był bardzo dobry wybór. Wyobraźcie sobie taką Słaboniową, tylko w wersji postapo. Jest wiele lat po 3 wojnie światowej, wojnie, o której mało wiadomo, ci co przeżyli budują świat na nowo, od podstaw, niewielu zostało takich co pamiętają czasy sprzed wojny. Jedną z nich jest Koślawa, zwana też Czarownicą znad Kałuży.
Podobało mi się spójne i wiarygodne przedstawienie świata po katastrofie, powrót ludowości, wierzeń, wszystkiego co dziś uważamy za prymitywne i dawno minione. Autor znany motyw ukazał odwrotnie. Oczywiście Kościół też pragnie odbudować swoją potęgę na własnych zasadach, czym wbija kij w mrowisko i prowokuje naszą zielarkę. Sama historia opowiedziana jest sprawnie, zajmująco, z humorem, bohaterowie barwni, a natura ludzka... cóż, natura ludzka pozostaje bez zmian ;)

Książkę wybrałam na chybił trafił i okazuje się, że to był bardzo dobry wybór. Wyobraźcie sobie taką Słaboniową, tylko w wersji postapo. Jest wiele lat po 3 wojnie światowej, wojnie, o której mało wiadomo, ci co przeżyli budują świat na nowo, od podstaw, niewielu zostało takich co pamiętają czasy sprzed wojny. Jedną z nich jest Koślawa, zwana też Czarownicą znad Kałuży....

Czarownica przegrała z Koniaszem. Pomimo tego iż lubię opowieści postapo i osadzone w słowiańskich klimatach coś mi tu zgrzytało. Nie porwało tak jak tego oczekiwałam po opiniach tych ,którzy już ją przeczytali.

Czarownica przegrała z Koniaszem. Pomimo tego iż lubię opowieści postapo i osadzone w słowiańskich klimatach coś mi tu zgrzytało. Nie porwało tak jak tego oczekiwałam po opiniach tych ,którzy już ją przeczytali.

Książka Olchowego jest dobra. Ukazuje czytelnikowi ciekawy świat postapokaliptyczny, w którym tytułowa Czarownica jest wioskową znachorką i stara się leczyć ludzi w oparciu o, powiedzielibyśmy dziś, medycynę alternatywną. Choć niektóre elementy ze sobą zgrzytają, niektóre wywołują uczucie skonfundowania, to rzeczywistość ta jest zbudowana całkiem logicznie. To interesująca próba pokazania, choć nie wiem, czy taki był cel autora, historii zataczającej koło i mimo wszystko niezmiennej natury ludzkiej. Dziwi mnie trochę na siłę komplikowane, a jednocześnie nieco trywialne rozwiązanie głównego problemu. Ponadto niedopracowany jest niestety aspekt czasu. Choć to niewielkie uchybienie, to jednak nie da się jednoznacznie określić czasu akcji i to bynajmniej nie dlatego, że informacji jest za mało - niektóre z nich po prostu wzajemnie się wykluczają. Ostatecznie jednak "Czarownica..." stanowi pozycję, po którą warto sięgnąć, chociażby po to, żeby polubić starą, cyniczną babę, która prowadzi swoją własną, małą wojnę.

Książka Olchowego jest dobra. Ukazuje czytelnikowi ciekawy świat postapokaliptyczny, w którym tytułowa Czarownica jest wioskową znachorką i stara się leczyć ludzi w oparciu o, powiedzielibyśmy dziś, medycynę alternatywną. Choć niektóre elementy ze sobą zgrzytają, niektóre wywołują uczucie skonfundowania, to rzeczywistość ta jest zbudowana całkiem logicznie. To interesująca...

Jeśli polubiliście Słaboniową i Gniewichę to Starsza vel Koślawa też przypadnie wam do gustu, podobne poczucie humoru, podobne podejście do ludzi.
Dość nierealistyczna sytuacja, wojna i utrata przez ludzi pamięci, wszystkich zdobyczy techniki, powrót mentalności i sposobem życia do wczesnych lat XX wieku.
Polecam

Jeśli polubiliście Słaboniową i Gniewichę to Starsza vel Koślawa też przypadnie wam do gustu, podobne poczucie humoru, podobne podejście do ludzi.
Dość nierealistyczna sytuacja, wojna i utrata przez ludzi pamięci, wszystkich zdobyczy techniki, powrót mentalności i sposobem życia do wczesnych lat XX wieku.
Polecam

Stara Słaboniowa Postapo ;) Da się lubić, zwłaszcza czytana przez Ewę Abart.
Ale historia jest nierealistyczna w sposób nielogiczny, a tego już nie lubię.

Stara Słaboniowa Postapo ;) Da się lubić, zwłaszcza czytana przez Ewę Abart.
Ale historia jest nierealistyczna w sposób nielogiczny, a tego już nie lubię.

Przyjemna książka. Chociaż trochę nierealistyczna. Ciężko mi uwierzyć by ludzie w tak krótkim czasie zapomnieli jak się piszę czy czyta, czy chociażby co to zegar. Mimo wszystko ciekawe spojrzenie na świat po wojnie/zagładzie.

Przyjemna książka. Chociaż trochę nierealistyczna. Ciężko mi uwierzyć by ludzie w tak krótkim czasie zapomnieli jak się piszę czy czyta, czy chociażby co to zegar. Mimo wszystko ciekawe spojrzenie na świat po wojnie/zagładzie.

Czytam tę książkę i czytam i czytam i czytam... I nie czuję kompletnie nic. 2/3 książki za mną, a ja nadal nie mam pojęcia do czego to zmierza. Gdzie fabuła? Czy mamy tu jakikolwiek motyw przewodni, jest jakiś cel tych rozważań nad mazurską rzeczywistością? Jedno trzeba przyznać - research przygotowany z dbałością o najmniejsze szczegóły, mam wrażenie, że o mazurach wiem już dosłownie wszystko. Jest tylko jeden problem - nie był to cel, który mi przyświecał podczas sięgania po tę książkę. Autor tak skupił się na zachowaniu wiarygodności i przekazaniu nam smaczków i klimatu pojezierza, że zupełnie zapomniał o tym, że ta powieść powinna nas w jakiś sposób porwać. Wydarzenia zdają się tu mieć rolę bardzo poboczną, jakby to nie dla samej historii powstała ta powieść. To po co w takim razie? To literatura naukowa czy fantastyczna? Owszem mamy ten motyw postapo, ale jest on bardzo słabo wyczuwalny, wręcz czasem odnosi się wrażenie, że wciśnięto go na siłę, byle tylko przypisać tę książkę do fantastyki. Nie ma to absolutnie żadnego wpływu na wydarzenia. Szkoda, bo pan Olchowy najwyraźniej włożył bardzo dużo pracy w to, by książka obfitowała w szczegóły i w pełni oddawała klimat mazur. Tylko jak już wspomniałem - nie tego oczekiwałem. Książkę tę mógłbym polecić jedynie wielbicielom tego konkretnego regionu Polski, którzy chcą dowiedzieć się czegoś więcej o tamtejszych zwyczajach i wierzeniach. Reszta będzie się zwyczajnie nudzić

Czytam tę książkę i czytam i czytam i czytam... I nie czuję kompletnie nic. 2/3 książki za mną, a ja nadal nie mam pojęcia do czego to zmierza. Gdzie fabuła? Czy mamy tu jakikolwiek motyw przewodni, jest jakiś cel tych rozważań nad mazurską rzeczywistością? Jedno trzeba przyznać - research przygotowany z dbałością o najmniejsze szczegóły, mam wrażenie, że o mazurach wiem...

Bardzo mi się podobało. Bardzo łatwo manipulować ludźmi i bardzo łatwo wpaść w egoizm

Bardzo mi się podobało. Bardzo łatwo manipulować ludźmi i bardzo łatwo wpaść w egoizm

Ciekawe spojrzenie na świat po kataklizmie. Warto przeczytać bo zazwyczaj w opowieściach postapo historia dzieję się dość krótko po wojnie, wirusie, wymieraniu czy w sumie obojętnie czym. Tutaj świat jest już na nowo uporządkowany, chociaż zdarzają się jeszcze artefakty starego porządku jak broń, agregaty, czy tytułowa Czarownica.
Cała opowieść jest ciekawa i wciągająca, można polecić po warunkiem, że nie oczekujesz czegoś podobnego bo Metra. W Czarownicy wszystko jest bardziej prawdopodobne i nie wiem jak to nazwać... ludzkie.

Ciekawe spojrzenie na świat po kataklizmie. Warto przeczytać bo zazwyczaj w opowieściach postapo historia dzieję się dość krótko po wojnie, wirusie, wymieraniu czy w sumie obojętnie czym. Tutaj świat jest już na nowo uporządkowany, chociaż zdarzają się jeszcze artefakty starego porządku jak broń, agregaty, czy tytułowa Czarownica.
Cała opowieść jest ciekawa i wciągająca,...

Bardzo przyjemne mazurskie postapo, ciekawa główna bohaterka, całość w formie gawędy.

Bardzo przyjemne mazurskie postapo, ciekawa główna bohaterka, całość w formie gawędy.