Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka jest jak i miejsce, o którym pisze. Naddniestrze to region, w którym czas jakby się zatrzymał. I to czuć też i w książce. Jest spokojna, wolna, przekazuje aurę Naddniestrza. To mi się w niej też najbardziej podobało.

Ta książka jest jak i miejsce, o którym pisze. Naddniestrze to region, w którym czas jakby się zatrzymał. I to czuć też i w książce. Jest spokojna, wolna, przekazuje aurę Naddniestrza. To mi się w niej też najbardziej podobało.

Świat po wojnie, postapokaliptyczny. Miejsce akcji: placówka w Jarosławiu.

Głównym bohaterem tej powieści jest Jegor syn Pałkana. Nie jest biologicznym synem, ale Pałkan wychowuje go jakby nim był. Przynajmniej takie odczuwałam wrażenie. W ogóle Pałkan nie wydawał się zły. Po prostu w pewnym momencie sytuacja go przerosła.

Świat po wojnie, postapokaliptyczny. Miejsce akcji: placówka w Jarosławiu.

Głównym bohaterem tej powieści jest Jegor syn Pałkana. Nie jest biologicznym synem, ale Pałkan wychowuje go jakby nim był. Przynajmniej takie odczuwałam wrażenie. W ogóle Pałkan nie wydawał się zły. Po prostu w pe...

Rozwiń

Zwiń

Wszystko się rozpoczęło od serialu. Miałam jeszcze player, gdy z mamusią postanowili zobaczyć "Skazaną". Ja słyszałam o serialu wiele dobrego od koleżanki, więc w końcu włączyłam pierwszy odcinek.

I tak obejrzeliśmy wszystkie trzy sezony... O ile pierwszy sezon mi się bardzo podobał, tak drugi i trzeci już były gorsze. Oglądałam, bo zaczęłam i tyle.

Później usłyszałam o książce. Zainteresowała mnie, ale jakoś nie aż tak, aby ją kupić. Aż w końcu w tym roku spojrzałam w naszej bibliotece, czy jest ten tytuł. I był. Więc pożyczyłam.

Warto było. Ilość zmian z serialem jest ogromna. Mnóstwo jest też faktów dotyczących więzienia. Można się dowiedzieć, jak wygląda życie codzienne osadzonej. I jak osadzone traktują się nawzajem. O wielu rzeczach nie miałam pojęcia i mnie zaskoczyły.

Polecam.

Wszystko się rozpoczęło od serialu. Miałam jeszcze player, gdy z mamusią postanowili zobaczyć "Skazaną". Ja słyszałam o serialu wiele dobrego od koleżanki, więc w końcu włączyłam pierwszy odcinek.

I tak obejrzeliśmy wszystkie trzy sezony... O ile pierwszy sezon mi się bardzo pod...

Rozwiń

Zwiń

Na początku chciałam podziękować wydawnictwu za możliwość przeczytania książki. ☺️

"Dogologia jest niezwykłą pozycją ze względu na jej formę. To pierwszy poradnik o psach pisany z punktu widzenia psa. Dzięki czemu jest przede wszystkim zabawny. Bardzo poprawia nastrój, który może być zepsuty po ciężkim dniu. Mi właśnie ta książeczka pomogła odzyskać dobry nastrój.

Rozdziały są krótkie, z dużą ilością grafik. Oglądałam rysunki, czytałam krótkie testy pod nimi i nagle zobaczyłam, że doszłam do ostatniej strony. Jeden dzień, godzinka bądź dwie czytania i po lekturze...

Nie dowiedziałam się nic nowego z książki. Większość to były oczywiste dla mnie fakty, więc trudno mi traktować tą książkę jako poradnik. Podczas czytania z większością punktów przedstawionych z punktu widzenia psiaka zgadzałam się w myślach. Czasem się śmiałam pod nosem, mrucząc "no tak to z nimi jest" czy "no wiem coś o tym".

Dla mnie to jest mega pozytywna książka, której głównym zadaniem jest poprawienie nastroju. Idealna dla psiarzy, którzy zrozumieją większość rozdziałów.
Rozbawiła mnie psia opera niepoprawnie nazywana przez ludzi wyciem. No cóż... chyba znam to wycie. 😅

O współżyciu kotów z psami też coś wiem. I w sumie trafnie autor je przedstawił. Jedzenia w życiu psiaka --> och, jak ja się zgadzałam z tym schematem...

Modlitwa o psią pogodę ducha też mi się spodobała. Taka wymieszana ludzka modlitwa z psimi marzeniami...

Z mojej strony mogę tylko polecać tą książeczkę, bo doskonale się przy niej bawiłam. Ba, mój brat też zresztą już ją pożyczył i pochłonął (gdy zobaczył wczoraj, że ją mam na widoku). W sumie oboje mamy psy, więc nasz odbiór książeczki był adekwatny do lektury. Trudno mi sobie bowiem wyobrazić psiarza, któremu ta książeczka by się nie spodobała... chyba że... jest ponurakiem (albo lubi tylko poważne lektury 🤷).

Także bardzo polecam. "Dogologia" uszczęśliwia (nie tylko psiarza).

Na początku chciałam podziękować wydawnictwu za możliwość przeczytania książki. ☺️

"Dogologia jest niezwykłą pozycją ze względu na jej formę. To pierwszy poradnik o psach pisany z punktu widzenia psa. Dzięki czemu jest przede wszystkim zabawny. Bardzo poprawia nastrój, który może być...

Rozwiń

Zwiń

"Słona wanilia" jest książką, którą zaliczam do tzw. gatunku "miłych" lektur. Przy takich powieściach czytelnikowi jest po prostu miło. I nic więcej nie potrzebuje do szczęścia.

Tutaj tak się czułam. Miło, przyjemnie. Jakbym znalazła się wśród swoich. Polubiłam Tomka, Amandę, Anię, Marcina i Wojtka. Zuzię zresztą też. Uśmiechałam się podczas lektury. W sumie od pierwszej do ostatniej strony. Czułam się cudownie podczas czytania i chciałam więcej, więc praktycznie od razu po tej lekturze wzięłam się za tom drugi.

"Słona wanilia" to historia Tomka, który trafił do Klubu Pomocników. Tam poznaje Ami — modelkę i Anię — prymuskę. We trójkę zaczynają odkrywać swoje emocje, siebie nawzajem i się zmieniać, otwierać na otoczenie.

Opowieść jest o licealistach, więc przede wszystkim o życiu licealistów jest tu mowa. Ale nie brakuje też trudniejszych tematów jak problemy rodzinne, z relacjami, braku zrozumienia ze strony dorosłych, pogodzenie nauki z pracą, czy działania charytatywne.

Książkę się szybko czyta. Można wręcz ją pochłonąć. Zaś z Tomkiem, Amandą i Anią można się zżyć.

To jedna z przyjemniejszych lektur, które mogłam w tym roku przeczytać.
Polecam.

IG: zajaczekczyta
Opinia powstała w ramach współpracy z autorem.

"Słona wanilia" jest książką, którą zaliczam do tzw. gatunku "miłych" lektur. Przy takich powieściach czytelnikowi jest po prostu miło. I nic więcej nie potrzebuje do szczęścia.

Tutaj tak się czułam. Miło, przyjemnie. Jakbym znalazła się wśród swoich. Polubiłam Tomka,...

Rozwiń

Zwiń

Niezwykle pozytywna opowieść o młodych chłopaku lubiącymi mangi i dziewczynie, która jest modelką.

To drugi tom historii Tomka, Ami i Ani. Ami z Tomkiem oficjalnie są parą. I cudownie się czytało o tej zazdrości Amandy. To było takie urocze, gdy czuła zazdrość o nową koleżankę Tomka. A Tomek nie był jej świadomy. Zresztą Daria próbowała go podrywać, a on był ślepy i głuchy...

Największy plus należy się za zakończenie. Autor tom zakończył cliffhangerem, przez który wciąż się zastanawiam, o co chodzi i co będzie dalej...

"Słodka wanilia" to przede wszystkim książki, które sprawiają, że się uśmiechałam od początku do końca czytania. Bardzo pozytywnie. Idealne, gdy pojawia się niefajny dołek. Za ich pomocą można sobie trochę poprawić nastrój, wciągnąć w historię i wrócić wspomnieniami do liceum.

Wiadomo, że bohaterowie mieli problemy, które nam, dorosłym wydają się błahe. Ale przecież będąc w ich wieku też mieliśmy podobne problemy, które wydawały nam się teraz duże.

Podobało mi się też wplatanie ważnych tematów do książki. Choćby gest z pomocą dla małej dziewczynki... siostry jednego z bohaterów... to było piękne.

I na plus wplatanie anime. Dzięki tym książkom mam chęć wrócić do oglądania anime i przeczytania jakiś mang. Czego już dawno nie robiłam. ;)

Niezwykle pozytywna opowieść o młodych chłopaku lubiącymi mangi i dziewczynie, która jest modelką.

To drugi tom historii Tomka, Ami i Ani. Ami z Tomkiem oficjalnie są parą. I cudownie się czytało o tej zazdrości Amandy. To było takie urocze, gdy czuła zazdrość o nową koleżankę Tomka. A T...

Rozwiń

Zwiń

Lubię książki o seryjnych mordercach. A jeszcze gdy istnieli naprawdę, to tym bardziej z uwagą czytam daną książkę. "Seryjni mordercy" to zbior opowiadań o polskich słynnych mordercach. Każde opowiadanie ma innego autora, inny styl. Każde więc inaczej się czyta, co dodaje książce takiego realizmu.

Wiadomo, że są to opowiadania inspirowane prawdziwymi wydarzeniami. Mogą się więc niektóre fakty różnic, gdyż w opowiadaniu autor chce stworzyć jak najciekawszą historie i czasem musi niektóre wątki podmieniać. Niemniej jednak większość opowiadań dość wiernie oddaje historie tych morderców. I zachęcają one do zagłębienia się w tematy true crime.

Lubię książki o seryjnych mordercach. A jeszcze gdy istnieli naprawdę, to tym bardziej z uwagą czytam daną książkę. "Seryjni mordercy" to zbior opowiadań o polskich słynnych mordercach. Każde opowiadanie ma innego autora, inny styl. Każde więc inaczej się czyta, co dodaje książce...

Rozwiń

Zwiń

O dziwo podobała mi się...

Pauline była cicha, spokojna. Mało wychodziła z domu. Taka nieśmiała... Jej bracia to antysemityzm, mąż – katolik, organista, Słowak. Ona pomiędzy nimi...

Pauline zginęła w obozie. Niemka, która unikała ludzi nie uniknęła śmierci przez ludzi. I tu można powiedzieć, że los bywa przewrotny, bo wielu ludzi zginęło w obozach stworzonych przez Niemców. Jednak i tak... szkoda mi było Pauline...

O dziwo podobała mi się...

Pauline była cicha, spokojna. Mało wychodziła z domu. Taka nieśmiała... Jej bracia to antysemityzm, mąż – katolik, organista, Słowak. Ona pomiędzy nimi...

Pauline zginęła w obozie. Niemka, która unikała ludzi nie uniknęła śmierci przez ludzi. I tu można powiedz...

Rozwiń

Zwiń

Najbardziej znane opowiadanie z tego zbioru to "Mgła ". Mam do niego mieszane uczucia. W sumie mi się podobało, najbardziej zakończenie. Ale było w nim kilka słabych punktów. Choć zdecydowanie lepsze jest od filmu.

"Małpa" jest opowiadaniem, które kojarzyłam jakaś historią. Brzmiało jakoś znajomo. Ale i tak bardzo mi się podobało. Było trochę straszne.

"Skrót pani Todd" może nie było straszne, ale miało w sobie magię. Bardzo przypadło mi do gustu. Klimat, sposób opowiedzenia historii. Wszystko na plus.

"Jaunting" - to było mocne. Nie straszne, ale mocne. O tej historii nie zapomnę. W ogóle zauważyłam, że jak czytam zbiory opowiadań Kinga to zawsze pojawia się kilka, o których nie zapomnę nigdy.

"Tratwa" to to był horror. Jako film byłby klasy B, ale ogólnie niezły. Momentami nawet czułam strach bohaterów. W sumie dobry materiał na film.

"Babcia" - na początku nic nie czułam a potem pojawił się strach. Takie historie to ja lubię, zdecydowanie. Jedna z najlepszych, o ile nie najlepsza w tym zbiorze. Też tego opowiadania nie zapomnę.

Najbardziej znane opowiadanie z tego zbioru to "Mgła ". Mam do niego mieszane uczucia. W sumie mi się podobało, najbardziej zakończenie. Ale było w nim kilka słabych punktów. Choć zdecydowanie lepsze jest od filmu.

"Małpa" jest opowiadaniem, które kojarzyłam jakaś his...

Rozwiń

Zwiń