Książka początkowo bardzo ciekawa, była inna niż wszystkie o tematach rzadko poruszanych (osoba niemówiąca) lecz później gdy temat fantasy się rozwinął cieżko było ją skończyć

Książka początkowo bardzo ciekawa, była inna niż wszystkie o tematach rzadko poruszanych (osoba niemówiąca) lecz później gdy temat fantasy się rozwinął cieżko było ją skończyć

Tak jak było napisane na tylnej okładce, jest to książka dla fanów prozy Johna Greena; faktycznie jest to taka młodzieżówka, gdzie przewija się wątek romantyczny, mniej lub bardziej widoczny, ale czyta się ją bardzo przyjemnie i cieszę się, że po nią sięgnęłam, choć na początku nie byłam zbyt przekonana. Historia rozwija się powoli, ale etapowo, przez co czytelnik nie ma uczucia niedosytu. Po kolei odkrywa kawałki układanki, które dopiero na samym końcu tworzą pełen obraz historii.
Przyjemna i łatwa lektura. Jeśli ktoś nie chce się wysilać nad poważnymi dziełami, a spędzić czas przy miłej lekturze z młodzieżowym romansem w tle, to idealna książka.

Tak jak było napisane na tylnej okładce, jest to książka dla fanów prozy Johna Greena; faktycznie jest to taka młodzieżówka, gdzie przewija się wątek romantyczny, mniej lub bardziej widoczny, ale czyta się ją bardzo przyjemnie i cieszę się, że po nią sięgnęłam, choć na początku nie byłam zbyt przekonana. Historia rozwija się powoli, ale etapowo, przez co czytelnik nie ma...

Niemowa Parker pewnego dnia w hotelu poznaje całkiem przypadkiem Zeldę - starszą od niego dziewczynę o srebrnych włosach, która jak się potem okaże, przez swoje życie wiele już przeżyła - i to dosłownie...

Bardzo ciekawa historia, o dziewczynie, która potrafi ale nie chce już żyć, oraz chłopaku, który dotąd nie żył, a jedynie egzystował i bytował w tym świecie. Srebrnowłosa za swój cel objęła pchnąć chłopaka w świat i nauczyć go w końcu żyć 'bardziej' niż to robił. To dla głównego bohatera oznacza wyjście ze swojej strefy komfortu - i dopiero na własnej skórze pozna czy było to warte. Ale ja wam to skrócę.. - to była najlepsza przygoda jaka mogła go tylko spotkać. Jak dużo tracił przez lata w których nic ze sobą nie robił? Czy dzięki Zeldzie uda mu się zmienić swoje nastawienie do życia, ludzi, świata i własnej przyszłości?

Dla mnie pozycja świetna!! I do przeczytania dla każdego - małego , dużego, pesymisty, cieszącego się życiem, obiboka i zapracowanego. Książka napisana prostym językiem, a jednak uświadamiająca żeby bardziej skupiać się na tym co tu i teraz. Mnie naprawdę w paru momentach dotknęła. Młodzieżówka, w której nie zabrakło też wątku romantycznego, ale i tego tragicznego. Na koniec tej historii poleciała mi łezka - choć generalnie trzeba powiedzieć że w książce padały piękne zdania. Słuchajcie się Zeldy dzieciaki!!
ZAPRASZAM NA IG @azetowa

Niemowa Parker pewnego dnia w hotelu poznaje całkiem przypadkiem Zeldę - starszą od niego dziewczynę o srebrnych włosach, która jak się potem okaże, przez swoje życie wiele już przeżyła - i to dosłownie...

Bardzo ciekawa historia, o dziewczynie, która potrafi ale nie chce już żyć, oraz chłopaku, który dotąd nie żył, a jedynie egzystował i bytował w tym świecie....

Siedemnastoletni Parker spotyka w Hotel Palace tajemniczą, srebrnowłosą dziewczynę, która go bardzo intryguje i staje się inspiracją do napisania nowego opowiadania. Z racji tego, że bohater ma "lepkie ręce"- kradnie jej pieniądze, lecz z roztargnienia zostawia swój dziennik, w którym notuje wszystko, bo jest niemową. Chłopak ma traumę po tragicznym wypadku, w którym zginął jego ojciec, jest zamknięty w sobie i nie ma przyjaciół. Zagadkowa Zelda pomoże mu wyjść z ukrycia, a on będzie starał się udowodnić jej, że warto żyć.

Przyjemna książka dla młodzieży. Jest lekka i szybko się ją czyta, bo rozdziały są krótkie, oraz zwięzłe, bez długich opisów. Język jest młodzieżowy, na luzie i momentami zabawny.
Historia jest dziwna i nie wiem jak mam ją odbierać, ponieważ jest bardzo realna, ale ma motyw fantastyczny, który ma za zadanie zmienić bohatera i pomóc mu "wyzdrowieć". Nie do końca mi ten motyw pasuje. W pewnym momencie myślałam, że Zelda jest jego wyobrażeniem, wytworem jego głowy.
Za to świetne są opowiadania Parkera, z pięknym morałem, mądrze napisane.
Oceniam ją tak 7/10.

Siedemnastoletni Parker spotyka w Hotel Palace tajemniczą, srebrnowłosą dziewczynę, która go bardzo intryguje i staje się inspiracją do napisania nowego opowiadania. Z racji tego, że bohater ma "lepkie ręce"- kradnie jej pieniądze, lecz z roztargnienia zostawia swój dziennik, w którym notuje wszystko, bo jest niemową. Chłopak ma traumę po tragicznym wypadku, w którym zginął...

Dość monotonna.

Dość monotonna.

Jako, że sam jestem świeżo upieczonym osiemnastolatkiem, z lubością i nie mniejszą ciekawością oddaję się zgłębianiu historii, w których bohaterzy są moimi rówieśnikami. Takie historie, o ile są wprawnie napisane i oddają realia faktycznego umysłu osoby w takim wieku, to dla mnie istna gratka, a jako że literatura młodzieżowa uchodzi (nie bez powodu) za gatunek cechujący się kreatywną, nieraz niemalże pogmatwaną fabułą, ciekawymi postaciami o różnorakich charakterach i ich życiowych rozterkach a także, z reguły, zabawnym i luźnym sposobem prowadzenia narracji, to zgłębianie takowych historii jest, w istocie, wyśmienitą rozrywką.
„Dzięki za tę podróż” funduje nam wszystkie wyżej wymienione cechy w najlepszym ich wydaniu, dodając do tego kilka smaczków, niemal abstrakcyjnych rozwiązań fabularnych oraz przejmujących dramatów, a także nieco głębszych momentów powstałych dzięki inwencji twórczej autora. I jego inteligencji, której odmówić mu nie można.
Głównym bohaterem jest siedemnastolatek Parker, który – uwaga – jest niemową, co wynika z traumy przeżytej w dzieciństwie, po której przestał mówić. Parker jest introwertyczny, niemal aspołeczny, nie ma przyjaciół, jego relacja z matką nie jest zbyt czuła. To więc zupełny samotnik, żyjący we własnym świecie, a emocje i głębokie uczucia niemal rozszarpują go od środka. Mimo to jednak całkiem wprawnie sobie radzi, ma luźne podejście do życia (choć niezbyt jest ono radosne),a nawet nieco humoru. Jednym z jego ulubionych hobby jest podwędzanie kosztowności gapom w hotelach.
I właśnie w hotelu, zupełnym przypadkiem, napotyka dziewczynę o srebrnych włosach i nadzwyczaj smutnym wyrazie twarzy, którą postanawia okraść. Niestety, nie wszystko idzie po jego myśli i zostaje przez nią przyłapany. Dziewczyna nie przejmuje się jednak nadto jego wybrykiem i niemal z miejsca zaprzyjaźnia się z Parkerem, intrygując czytelnika swoją elektryzującą i zarazem osobliwą postacią.
Tu zaczyna się dziać literacka magia, gdyż poza niespodziewaną relacją między bohaterami, dowiadujemy się, iż Zelda, jak sama twierdzi, ma 250 lat i zamierza właśnie popełnić samobójstwo – tak, jakkolwiek abstrakcyjnie to nie brzmi, właśnie takie słowa padają z jej ust. Nagle cała fabuła skręca na nieznaną ścieżkę i zaczyna intrygować a przy tym zaskakiwać czytelnika sytuacjami, których nie spodziewałby się napotkać w tej lekturze i zapewniam z miejsca, że to nie jest zwykła historia o nastolatkach, lecz głęboka, niemalże filozoficzna opowieść, która obrazuje rzeczy dramatyczne i smutne narracją bardzo łagodną i nieraz zabawną.
Choć miałem do czynienia z różnoraką literaturą młodzieżową, to dotychczas nie spotkałem się z tak nietypową osobowością jak Parker, a już na pewno nie z tak osobliwą, tajemniczą postacią jaką jest Zelda. Zaprawdę, z relacji między dwójką takowych bohaterów zrodzić się musiała historia niesamowita – i taka istotnie jest.
Chwała zatem autorowi za jego świeży umysł i niebagatelną pomysłowość, za odejście i niemalże wyśmianie nudnych schematów z nieśmiałą, spokojną nastolatką i pewnym siebie, przystojnym chłopakiem. Za fabułę, która nie ciągnie nas za rączkę jak dziecko, tylko popycha w głąb nieprzeniknionej otchłani, za ten przecudowny sposób narracji, dzięki któremu pragnąłem, by to się nigdy nie skończyło. Za umiejętne stworzenie wątku romantycznego i za ujmujące zakończenie.
Za chwile, które czułem całym sercem, jak przy żadnej innej powieści. I które będę pamiętał już do końca życia.

Jako, że sam jestem świeżo upieczonym osiemnastolatkiem, z lubością i nie mniejszą ciekawością oddaję się zgłębianiu historii, w których bohaterzy są moimi rówieśnikami. Takie historie, o ile są wprawnie napisane i oddają realia faktycznego umysłu osoby w takim wieku, to dla mnie istna gratka, a jako że literatura młodzieżowa uchodzi (nie bez powodu) za gatunek cechujący...

Książka ma potencjał, ale całość zaburzył mi motyw fantasy. Szkoda, bo mogło być ciekawie... Niestety takie bajki nie są w moim guście.

Książka ma potencjał, ale całość zaburzył mi motyw fantasy. Szkoda, bo mogło być ciekawie... Niestety takie bajki nie są w moim guście.

Fajnie się to czyta, jest przedstawiona oczami nastolatka. Ciekawy styl

Fajnie się to czyta, jest przedstawiona oczami nastolatka. Ciekawy styl

Bardzo ale to bardzo żałuję, że nie ma drugiej części.

Bardzo ale to bardzo żałuję, że nie ma drugiej części.

Świetna książka! Świetna konstrukcja. Napisana kreatywnie, inaczej. Język luzacki jest uroczy, i nie wulgarny. Tak bardzo mnie wciągnęła, że przeczytałam ją w dwa popołudnia. Szalenie ciekawi co dalej. Uwielbiam książki nieszablonowe, niepowtarzalne. Ta taka jest. Zachwycona tą pozycją sięgnę po inne powieści tego autora.

Świetna książka! Świetna konstrukcja. Napisana kreatywnie, inaczej. Język luzacki jest uroczy, i nie wulgarny. Tak bardzo mnie wciągnęła, że przeczytałam ją w dwa popołudnia. Szalenie ciekawi co dalej. Uwielbiam książki nieszablonowe, niepowtarzalne. Ta taka jest. Zachwycona tą pozycją sięgnę po inne powieści tego autora.