Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety, jeżeli uważasz, że twoje lęki i obawy odejdą ot tak, ponieważ niczym w książkach o małym czarodzieju użyliśmy zaklęcia ośmieszającego nasze wewnętrzne demony, to jesteś w totalnym błędzie. Nie jest tak lekko. Nigdy nie było i nigdy nie będzie.

Niestety, jeżeli uważasz, że twoje lęki i obawy odejdą ot tak, ponieważ niczym w książkach o małym czarodzieju użyliśmy zaklęcia ośmieszającego nasze wewnętrzne demony, to jesteś w tota...

Rozwiń

Zwiń

Czy aby nie jest tak w prawdziwym życiu? Czy sportowiec nie trenuje codziennie tylko po to, by ten jeden raz dostać się na mistrzostwa i ten jeden raz wywalczyć złoty medal? Ile prób podjął wcześniej? Ile podejmie później? A co ze mną? Ile książek napiszę, zanim stworzę swoje opus magnum? No i kto będzie odpowiedzialny za stwierdzenie, które z moich dzieł jest największe?

Czy aby nie jest tak w prawdziwym życiu? Czy sportowiec nie trenuje codziennie tylko po to, by ten jeden raz dostać się na mistrzostwa i ten jeden raz wywalczyć złoty medal? Ile prób po...

Rozwiń

Zwiń

Nie ma co się ociągać. Potrzebne ci będą powyginane noże, ofiary z nienarodzonych dzieci i inne rzeczy, które twoją babcię oraz proboszcza doprowadziłyby do zawału, a które tak często pokazywane są w horrorach. Co, naprawdę myślałeś, że teorie spiskowe to bujda? Że Illuminati nie istnieją, a Ziemia nie jest płaska? No to… MASZ RACJĘ!

Nie ma co się ociągać. Potrzebne ci będą powyginane noże, ofiary z nienarodzonych dzieci i inne rzeczy, które twoją babcię oraz proboszcza doprowadziłyby do zawału, a które tak często p...

Rozwiń

Zwiń

Nie wolno mi było dać za wygraną – tak sobie wmawiałem. Wstawałem o szóstej rano i pisałem. Odprowadzałem dzieciaka do przedszkola i pędziłem na pociąg, który wiózł mnie do pracy przez prawie całą Warszawę. Pisałem w pociągu. Podczas półgodzinnych przerw, zamiast iść na żarcie z kolegami, szybko pochłaniałem jedzenie z pudełka odgrzane w kuchence mikrofalowej, biegłem do szatni, sięgałem do swojej szafki, wyciągałem z niej laptopa, po czym siadałem na parapecie jak dzieciak z podstawówki i zabierałem się do pisania. W drodze powrotnej też pisałem w pociągu.

Nie wolno mi było dać za wygraną – tak sobie wmawiałem. Wstawałem o szóstej rano i pisałem. Odprowadzałem dzieciaka do przedszkola i pędziłem na pociąg, który wiózł mnie do pracy przez ...

Rozwiń

Zwiń

- Tatuś Nyktos nie jest zadowolony - mruknął Ector.
O nie, nie był.

- Tatuś Nyktos nie jest zadowolony - mruknął Ector.
O nie, nie był.