Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobrze się czyta, historia wciąga może nie od pierwszej strony, ale im dalej, tym lepiej. Bohaterowie jak żywi, tak wyraźnie nakreśleni, że masz wrażenie, że znasz ich osobiście. Do tego wszystko napisane z humorem.

Moje ulubione zdanie, które rozbawiło mnie do łez i którego długo nie zapomnę to: "och, nic dziwnego, krayoxx".

Bardzo dobrze się czyta, historia wciąga może nie od pierwszej strony, ale im dalej, tym lepiej. Bohaterowie jak żywi, tak wyraźnie nakreśleni, że masz wrażenie, że znasz ich osobiście. Do tego wszystko napisane z humorem.

Moje ulubione zdanie, które rozbawiło mnie do łez i którego długo nie zapomnę to: "och, nic dziwnego, krayoxx".

Zachęcona dobrymi recenzjami sięgnęłam po tę książkę i niestety bardzo się rozczarowałam.

Historia napisana jest bardzo infantylnym językiem (za pomocą wielu pojedynczych zdań, z których połowa jest niepotrzebna), jakby była skierowana do małego dziecka, któremu wszystko trzeba dokładnie wytłumaczyć.

Według jednej z opinii na odwrocie książki napisano: "Dragnić snuje poruszającą opowieść - subtelną, pełną ekspresji, opowiedzianą poetyckim językiem". Trudno jest mi odnaleźć poezję w zdaniach typu: "Dora ma duże oczy i myślące oczy.", "Twarz Dory błyszczy jak krótka spódniczka łyżwiarki tańczącej na lodzie.", "Nie układa jej się dobrze, właściwie to wcale jej się nie układa albo prawie wcale.", "Luka jest szczęśliwy. Tak bardzo, jak człowiek może być szczęśliwy, jeśli już jest szczęśliwy."

Takie przykłady można mnożyć.

Strata czasu i pieniędzy.

Zachęcona dobrymi recenzjami sięgnęłam po tę książkę i niestety bardzo się rozczarowałam.

Historia napisana jest bardzo infantylnym językiem (za pomocą wielu pojedynczych zdań, z których połowa jest niepotrzebna), jakby była skierowana do małego dziecka, któremu wszystko trzeba dokładnie wytłumaczyć.

Według jednej z opinii na odwrocie książki napisano: "Dragnić snuje...

Książka nudna, momentami melodramatyczna i kiczowata.

Książka nudna, momentami melodramatyczna i kiczowata.

Nie mogłam się od niej oderwać. To najbardziej interesujący dialog, jaki czytałam.

Nie mogłam się od niej oderwać. To najbardziej interesujący dialog, jaki czytałam.

Druga część jest tak samo interesująca jak pierwsza.

Druga część jest tak samo interesująca jak pierwsza.

Po tę książkę sięgnęłam zachęcona informacją na okładce :"... dla miłośniczek Tess Gerritsen". Niestety daleko jej do książek Tess Gerritsen. Brakowało mi tu akcji, napięcia. Historia też dosyć naciągana. Podsumowując: nudne czytadło.

Po tę książkę sięgnęłam zachęcona informacją na okładce :"... dla miłośniczek Tess Gerritsen". Niestety daleko jej do książek Tess Gerritsen. Brakowało mi tu akcji, napięcia. Historia też dosyć naciągana. Podsumowując: nudne czytadło.

Nudne czytadło

Nudne czytadło

Bardzo wciągająca książka. Szybko się czyta. Mimo wielu teorii, które rodziły się w mojej głowie, nie udało mi się wytypować mordercy. I właśnie takie historie najbardziej lubię czytać.
Jest to pierwsza książka tej autorki, która wpadła mi w ręce i na pewno nie ostatnia.

Bardzo wciągająca książka. Szybko się czyta. Mimo wielu teorii, które rodziły się w mojej głowie, nie udało mi się wytypować mordercy. I właśnie takie historie najbardziej lubię czytać.
Jest to pierwsza książka tej autorki, która wpadła mi w ręce i na pewno nie ostatnia.

Książka nudna, przegadana, brak jakiegokolwiek napięcia i akcji.

Książka nudna, przegadana, brak jakiegokolwiek napięcia i akcji.

Nudna. Ktoś, kto nie zna późniejszych genialnych kryminałów tej autorki, niech nie zaczyna od tej książki.

Nudna. Ktoś, kto nie zna późniejszych genialnych kryminałów tej autorki, niech nie zaczyna od tej książki.