Znów wracamy do przygód Emmi i Leo. Mężczyzna wraca po rocznym wyjeździe do Brukseli i znajduje nowe wiadomości w skrzynce internetowej od swojej wirtualnej przyjaciółki. Oboje sobie uzmysławiają, że flirt internetowy przeradza się w coś głębszego i żadnemu z nich nie udało się od tego uczucia uciec. O internetowym romansie dowiaduje się mąż kobiety i sam piszę maile do Leo, aby spotkał się z jego żoną. Dochodzi do spotkania, a uczucia jeszcze bardziej się pogłębiają... Co z tego wyjdzie?

Polecam osobą, które lubią nietypowo pisane książki w formie maili i czyste romanse. ;)

Znów wracamy do przygód Emmi i Leo. Mężczyzna wraca po rocznym wyjeździe do Brukseli i znajduje nowe wiadomości w skrzynce internetowej od swojej wirtualnej przyjaciółki. Oboje sobie uzmysławiają, że flirt internetowy przeradza się w coś głębszego i żadnemu z nich nie udało się od tego uczucia uciec. O internetowym romansie dowiaduje się mąż kobiety i sam piszę maile do...

Bardzo pięknie mężczyzna pisze o uczuciach. Tylko w tej części było już za dużo tych wahań i pożegnań. Trochę to było męczące, w pewnym momencie nawet zwątpiłam, czy się zejdą.
Cieszę się, że mogłam poczytać o uczuciach, nie tylko fizycznej bliskości. Może nie było tak dobrze jak w Napisz do mnie, ale to i tak zaspokoiło mój głód emocjonalny.

Bardzo pięknie mężczyzna pisze o uczuciach. Tylko w tej części było już za dużo tych wahań i pożegnań. Trochę to było męczące, w pewnym momencie nawet zwątpiłam, czy się zejdą.
Cieszę się, że mogłam poczytać o uczuciach, nie tylko fizycznej bliskości. Może nie było tak dobrze jak w Napisz do mnie, ale to i tak zaspokoiło mój głód emocjonalny.

Och, dziwny styl tej książki ale niesamowicie wciągający i poruszający.
Ciągle miałam wrażenie, że bohaterowie się mijają i nigdy nie dojdą do porozumienia. Bo to, że formą korespondencji między bohaterami i narracji były e-maile to zarazem plus i minus. W pewnych- ważnych sytuacjach wyjątkowo liczą się wyraz twarzy, spojrzenie, subtelne gesty a jak wiadomo w wiadomości tekstowej tego nie doświadczymy. Co nie umniejsza tej książce, wielu rzeczy należało się domyślić, wiele zdań zweryfikować ale to mocno pobudzające intelektualnie.

Och, dziwny styl tej książki ale niesamowicie wciągający i poruszający.
Ciągle miałam wrażenie, że bohaterowie się mijają i nigdy nie dojdą do porozumienia. Bo to, że formą korespondencji między bohaterami i narracji były e-maile to zarazem plus i minus. W pewnych- ważnych sytuacjach wyjątkowo liczą się wyraz twarzy, spojrzenie, subtelne gesty a jak wiadomo w wiadomości...

Książkę przeczytałam błyskawicznie. Jak tylko dowiedziałam się, że "N@pisz do mnie" ma drugą część, to od razu postanowiłam ją pochłonąć. Mówię pochłonąć, bo czytałam ją z zapartym tchem, wiem, że to tylko "internetowy romans", a nie żaden thriller psychologiczny, ale wciągnęłam się w tę historię w stu procentach i do tego to zakończenie! Przyznaję, że tuż przy końcu czytania książki pomyślałam, że za nic nie ocenię jej wyżej niż 5 gwiazdek, alee to zakończenie sprawiło, że nie mogłam postąpić inaczej wstawiając 9 gwiazdek, choć czasem zastanawiam się, dlaczego nie 10? 😊

Książkę przeczytałam błyskawicznie. Jak tylko dowiedziałam się, że "N@pisz do mnie" ma drugą część, to od razu postanowiłam ją pochłonąć. Mówię pochłonąć, bo czytałam ją z zapartym tchem, wiem, że to tylko "internetowy romans", a nie żaden thriller psychologiczny, ale wciągnęłam się w tę historię w stu procentach i do tego to zakończenie! Przyznaję, że tuż przy końcu...

Poprzednia książka opowiadająca historię Emmi Rothner i Leo Leike zostawiła czytelnika w pewnym zawieszeniu. "Wróć do mnie" jest kontynuacją "Napisz do mnie" i rozgrywa się bezpośrednio po zdarzeniach z pierwszej części. Jeszcze raz możemy zagłębić się w korespondencyjny świat Emmi i Leo i poznać ciąg dalszy ich znajomości...czy w ogóle przewidziany jest dla nich ciąg dalszy po tak dramatycznym zakończeniu pierwszej części?

Okazuje się, że bohaterowie jednak maja jakiś ciąg dalszy, że "Napisz do mnie" to nie jest ich koniec. Jeszcze raz czytelnik zostaje dopuszczony o prywatnej korespondencji Emmi i Leo oraz może. Podobnie jak pierwsza część napisana lekko i z dowcipem. Czytając drugą część ma się niejako wrażenie, że już się zna bohaterów jakby byli naszymi kolegami. Kibicujemy im więc i przeżywamy z nimi załamania. Czyta się ją zadziwiająco szybko i nie mogąc się doczekać zakończenia tej historii. Polecam.

Poprzednia książka opowiadająca historię Emmi Rothner i Leo Leike zostawiła czytelnika w pewnym zawieszeniu. "Wróć do mnie" jest kontynuacją "Napisz do mnie" i rozgrywa się bezpośrednio po zdarzeniach z pierwszej części. Jeszcze raz możemy zagłębić się w korespondencyjny świat Emmi i Leo i poznać ciąg dalszy ich znajomości...czy w ogóle przewidziany jest dla nich ciąg...

Matko... skusiałam się doczytać ją do końca ale strasznie się męczyłam
Książka bez sensu. Przecież takie "miłości" się nie zdarzają.

nie polecam.

Matko... skusiałam się doczytać ją do końca ale strasznie się męczyłam
Książka bez sensu. Przecież takie "miłości" się nie zdarzają.

nie polecam.

Ksiazka nuda. Czytalam duzo lepsze pozycje. Ta ewidentnie mnie zawiodla. Mimo wielu pozytywnych opinii nie zdolalam dobrnac do konca.

Ksiazka nuda. Czytalam duzo lepsze pozycje. Ta ewidentnie mnie zawiodla. Mimo wielu pozytywnych opinii nie zdolalam dobrnac do konca.

Suuper inaczej nie umiem tego opisać. Zaskakujaca, niesamowita, uparta, emocjonalna.

Suuper inaczej nie umiem tego opisać. Zaskakujaca, niesamowita, uparta, emocjonalna.

Cóż, masło maślane, wodolejstwo i przerost formy nad treścią... Super fragment: "Czyli mają to być dwa lata "w tamtą" stronę? A więc muszę Ci powiedzieć, że Twoje "w tamtą" potrafi niebywale przesunąć się na stronę "w tę". Skoro będąc"w tamtą", potrafisz być " w tę", jakbyś rzeczywiście był "w tę", to jakim " w tę" byłbyś, gdybyś nim był? "... Autor musiał mieć nieźle w czubie, żeby coś takiego wyprodukować.

Cóż, masło maślane, wodolejstwo i przerost formy nad treścią... Super fragment: "Czyli mają to być dwa lata "w tamtą" stronę? A więc muszę Ci powiedzieć, że Twoje "w tamtą" potrafi niebywale przesunąć się na stronę "w tę". Skoro będąc"w tamtą", potrafisz być " w tę", jakbyś rzeczywiście był "w tę", to jakim " w tę" byłbyś, gdybyś nim był? "... Autor musiał mieć nieźle w...

Ta część chyba była smutniejsza niż jedynka. Ale mimo to również ciekawa i zabawna ;)

Ta część chyba była smutniejsza niż jedynka. Ale mimo to również ciekawa i zabawna ;)