Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie mam pojęcia, co myśleć o tej książce. Bardzo trafia do mnie jej przesłanie, jednak nie jestem w stanie przebrnąć przez to, jak jest napisana. Nie chcę jednak Gombrowicza krytykować, gdyż nie mam ku temu odpowiedniej wiedzy i kompetencji. Tym bardziej, że oburzanie się z powodu formy ''Ferdydurke'' tylko potwierdziłoby tezę autora.

Nie mam pojęcia, co myśleć o tej książce. Bardzo trafia do mnie jej przesłanie, jednak nie jestem w stanie przebrnąć przez to, jak jest napisana. Nie chcę jednak Gombrowicza krytykować, gdyż nie mam ku temu odpowiedniej wiedzy i kompetencji. Tym bardziej, że oburzanie się z powodu formy ''Ferdydurke'' tylko potwierdziłoby tezę autora.

Realia opisywane przez Grudzińskiego to istny koszmar, z czym nikt nie powinien się kłócić. Uważam, że w przypadku tej książki warto zwrócić uwagę na jej znaczący aspekt - istnienie człowieczeństwa. Doceniam wysiłek autora, by w potwornych czasach skupić się na ludziach, którzy pragnęli uciec od stania się człowiekiem zlagrowanym. Co warto zaznaczyć, autor nie ocenia działań współwięźniów, ponieważ każdy z nich oceniany jest tylko przez swoje własne sumienie. Istnienie innego świata zmusza bowiem jednostkę do codziennej walki i poświęcenia, która nasila się szczególnie po powrocie do dawnego porządku. Mimo powtarzalności zła w świecie, istotne jest zachowanianie postawy czynnej i szukanie w sobie odrobiny prawdziwych uczuć, poetyki, a przede wszystkim - człowieczeństwa.

Realia opisywane przez Grudzińskiego to istny koszmar, z czym nikt nie powinien się kłócić. Uważam, że w przypadku tej książki warto zwrócić uwagę na jej znaczący aspekt - istnienie człowieczeństwa. Doceniam wysiłek autora, by w potwornych czasach skupić się na ludziach, którzy pragnęli uciec od stania się człowiekiem zlagrowanym. Co warto zaznaczyć, autor nie ocenia...