Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Słomianie” to bardzo specyficzna książka i na pewno nie spodoba się każdemu. Osobiście mam do niej dość neutralny stosunek. Dobrze mi się ją słuchało, ale na pewno nie zostanie w mojej pamięci na długo.

Cała książka jest napisana humorystycznie, chociaż ten humor jest tutaj raczej nieoczywisty. Nie ma typowych żartów rzucanych przez bohaterów czy narratora. Mamy tu przede wszystkim komizm postaciowy i sytuacyjny. Sama kreacja świata czy osób jest humorystyczna, chociaż opowiedziana w dość poważny sposób. Taki zabieg nawet mi się spodobał, bo jest bardzo rzadko spotykany.

Mamy w książce bardzo dużo bohaterów, a zdecydowana większość z nich jest po prostu głupia. I nie mam tu na myśli złej kreacji, bo właśnie taka infantylność była zamierzona. Jest to jeden z elementów budujących humor tej powieści. Przez prymitywnie postaci dochodzi do różnych mniej lub bardziej zabawnych czy ciekawych akcji, które momentami mogą wydawać się wręcz absurdalne. O dziwo, podobało mi się to.

Sama historia nie jest zbyt skomplikowana, ale ma wiele wątków i została dość mocno rozciągnięta. Czasami miałam jednak wrażenie, że nie wszystko ze sobą współgrało. Niektóre elementy fabuły wydawały się niepotrzebne lub nie do końca pasujące do reszty. Niemniej główną oś fabularną była całkiem intrygująca i dość dobrze poprowadzona.

Jest to dobra książka, jeśli potrzebujecie czegoś lekkiego na raz, co pomoże Wam się zresetować. Jednak jeśli potrzebujecie czegoś angażującego, nieprzewidywalnego, pełnego intryg - tutaj niestety tego nie znajdziecie. Jak już wspomniałam wcześniej - miło spędziłam czas z tą powieścią, jednak na pewno nie utkwiła w mojej pamięci na długo.

„Słomianie” to bardzo specyficzna książka i na pewno nie spodoba się każdemu. Osobiście mam do niej dość neutralny stosunek. Dobrze mi się ją słuchało, ale na pewno nie zostanie w mojej pamięci na długo.

Cała książka jest napisana humorystycznie, chociaż ten humor jest tutaj raczej nieoczywisty. Nie ma typowych żartów rzucanych przez bohaterów czy narratora. Mamy tu...

Lubicie brytyjski humor w książkach?

„Człowiek, który umarł dwa razy” to kolejny tom serii Richarda Osmana. Pierwszy był przyjemnym cozy mystery, ale mimo to nie do końca przypadł mi do gustu. Jak było z drugim?

Mamy tutaj mnóstwo brytyjskiego humoru, który jest niesamowicie istotnym elementem tej książki. Przez niego momentami realność schodzi na drugi plan. Niektóre wydarzenia są bowiem zabarwione absurdem, ale jest to zabieg celowy. Na początku nie byłam do niego przekonana, gdyż wiarygodność fabuły zazwyczaj jest dla mnie najważniejsza. Jednak kiedy wciągnęłam się w historię, zaczęłam doceniać poczucie humoru autora i przestało mi przeszkadzać, że niektóre zdarzenia są trochę zbyt podkoloryzowane.

Fabuła książki jest rozwinięta i bardzo ciekawa. Akcja okazała się nieprzewidywalna oraz tajemnicza, co bardzo przypadło mi do gustu. Czyta się tę powieść błyskawicznie i z zaciekawieniem, co jest jej niewątpliwym plusem. Sam pomysł na fabułę także okazał się intrygujący. Biorąc pod uwagę całokształt, muszę przyznać, że wciągnęłam się w nią dużo bardziej niż w pierwszy tom.

Dowiadujemy się tutaj także dużo nowych rzeczy o sympatycznych seniorach, którzy tym razem wplątali się w naprawdę niebezpieczną sprawę. Dzięki temu lepiej ich rozumiemy. Szczególnie ciekawą osobowością jest Elizabeth, która pomimo wieku ma w sumie więcej werwy niż niejeden nastolatek. Dodatkowo jest charyzmatyczna, bezpośrednia i nie boi się podjąć radykalnych działań. To zdecydowanie moja ulubienica. Pozostali bohaterowie również mają wspaniałą kreację i po prostu nie sposób ich nie polubić.

„Człowiek, który umarł dwa razy” to bardzo ciekawa propozycja, jeśli szukacie czegoś lekkiego, zabawnego, ale jednocześnie niebanalnego. Zdecydowanie polecam jednak czytać tę serię po kolei. Sama zabieram się za trzeci tom i niedługo wrócę z recenzją!

Lubicie brytyjski humor w książkach?

„Człowiek, który umarł dwa razy” to kolejny tom serii Richarda Osmana. Pierwszy był przyjemnym cozy mystery, ale mimo to nie do końca przypadł mi do gustu. Jak było z drugim?

Mamy tutaj mnóstwo brytyjskiego humoru, który jest niesamowicie istotnym elementem tej książki. Przez niego momentami realność schodzi na drugi plan. Niektóre...

Gosia kilka miesięcy wierciła mi dziurę w brzuchu, żebym w końcu przeczytała „98% Klary”, twierdząc, że to coś idealnego dla mnie. Czy rzeczywiście jej przeczucie się nie myliło?

Zacznijmy od tego, że książka jest niesamowicie oryginalna. Sam pomysł na fabułę szalenie mi się spodobał. Był odważny i niekonwencjonalny, co praktycznie od razu mnie kupiło. Dodatkowo autorka umiejętnie go wykorzystała, co bardzo mnie ucieszyło.

Jeśli chodzi o kreację bohaterów - była bardzo dobra. Klara okazała się odważna i silna, ale jednocześnie miała ludzkie słabości, dzięki czemu wydawała się realna i prawdziwa. Maksa za to pokochałam całym sercem, mimo że był psychopatą i posiadał ewidentnie spaczony kompas moralny. Jednak jego sposób postrzegania moralności okazał się ciekawy i w sumie w wielu kwestiach mogłam się z nim zgodzić. Jedynie Bartek przy tak wyrazistych bohaterach, wypadał dosyć mdło, bo wydawał się po prostu miłym facetem, a to zupełnie nie pasowało do klimatu historii.

Podczas lektury na pewno nie będziecie się nudzić. Dzieje się dużo, mamy różne psychologiczne zagrywki, niespodziewane zwroty akcji, bohaterowie skrywają wiele tajemnic. Krótko mówiąc - na nudę nie można narzekać. Świetnie się bawiłam, dzięki czemu błyskawicznie skończyłam tę powieść.

Atmosfera w powieści jest mroczna. Historia bywa krwawa i brutalna, więc osoby o słabych nerwach mogą się nie odnaleźć. Jednak jeśli lubicie wyraziste, pełne napięcia powieści - ta będzie idealna dla Was. Polecam, a sama zabieram się za drugi tom!

Gosia kilka miesięcy wierciła mi dziurę w brzuchu, żebym w końcu przeczytała „98% Klary”, twierdząc, że to coś idealnego dla mnie. Czy rzeczywiście jej przeczucie się nie myliło?

Zacznijmy od tego, że książka jest niesamowicie oryginalna. Sam pomysł na fabułę szalenie mi się spodobał. Był odważny i niekonwencjonalny, co praktycznie od razu mnie kupiło. Dodatkowo autorka...