Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Można negować sens i wartość, ale bez wątpienia jest to pozycja, do której chętnie się wraca. Mój egzemplarz jest stary i podniszczony, jakby wykopany z dna szafy. Nie robi wielkiego wrażenia. A jednak dawno temu, zupełnie spontanicznie, rozpoczął wędrówkę pomiędzy moimi znajomymi - i wciąż zbiera świeże żniwo. Wśród ludzi, którzy chociaż na moment dali się porwać wizji enneagramu, wytwarza się osobliwy slang. Rozmowy o charakterach i zachowaniach stają się bardziej urozmaicone, jakby pełniejsze, kiedy można odnieść się w nich do książki.

Nie twierdzę bynajmniej, że "enneagram" należy traktować z czcią i powagą; to byłoby całkowite wypaczenie konceptu, niszczące magię kwadratury koła. Lepiej na moment zanurzyć się w tej wizji.. i zapamiętać.

Można negować sens i wartość, ale bez wątpienia jest to pozycja, do której chętnie się wraca. Mój egzemplarz jest stary i podniszczony, jakby wykopany z dna szafy. Nie robi wielkiego wrażenia. A jednak dawno temu, zupełnie spontanicznie, rozpoczął wędrówkę pomiędzy moimi znajomymi - i wciąż zbiera świeże żniwo. Wśród ludzi, którzy chociaż na moment dali się porwać wizji...

"I usycham, i kwitnę, i ciągle chcę więcej."

"I usycham, i kwitnę, i ciągle chcę więcej."

Warsztatowo i językowo.. dość słabe. Ale kogo to obchodzi? Kreacje postaci i świata, pomysły na fabułę, a wreszcie niesamowite plot-twisty, jakie stworzył Martin, ciężko mi porównać z czymkolwiek innym. Książki z cyklu "pieśni lodu i ognia" pożera się na raz. I wciąż chce się więcej. (I obyś dał nam więcej, R. R. Martin, Ty trollu!)

Warsztatowo i językowo.. dość słabe. Ale kogo to obchodzi? Kreacje postaci i świata, pomysły na fabułę, a wreszcie niesamowite plot-twisty, jakie stworzył Martin, ciężko mi porównać z czymkolwiek innym. Książki z cyklu "pieśni lodu i ognia" pożera się na raz. I wciąż chce się więcej. (I obyś dał nam więcej, R. R. Martin, Ty trollu!)

Nietypowa i dosyć chaotyczna. Nieodmiennie przypomina mi o trudnym czasie, jaki nastał w życiu autora. A jednak nie brak w niej wizji, które na długo zostają w pamięci. Po przeczytaniu tej książki inaczej patrzy się na delfiny. I na piktografię.

Nietypowa i dosyć chaotyczna. Nieodmiennie przypomina mi o trudnym czasie, jaki nastał w życiu autora. A jednak nie brak w niej wizji, które na długo zostają w pamięci. Po przeczytaniu tej książki inaczej patrzy się na delfiny. I na piktografię.

Każda z książek wnosi zupełnie nowy element do tej pięknej, egzystencjalistycznej układanki. Najciekawiej czytało mi się "dżumę", najbardziej dojrzały wydał się "upadek". I najchętniej wróciłabym do "obcego".

Każda z książek wnosi zupełnie nowy element do tej pięknej, egzystencjalistycznej układanki. Najciekawiej czytało mi się "dżumę", najbardziej dojrzały wydał się "upadek". I najchętniej wróciłabym do "obcego".

Lekka i sympatyczna książeczka, z kilkoma elementami zapadającymi w pamięć.
Tylko skąd im się wzięło to tłumaczenie..?

Lekka i sympatyczna książeczka, z kilkoma elementami zapadającymi w pamięć.
Tylko skąd im się wzięło to tłumaczenie..?

Nie sądzę, by były to wyżyny literatury, a jednak trzeba przyznać, że pewne sceny i motywy na długo zapadają w pamięć.

Nie sądzę, by były to wyżyny literatury, a jednak trzeba przyznać, że pewne sceny i motywy na długo zapadają w pamięć.

Chociaż z przyzwyczajenia i zasady ubóstwiam cały "Świat Dysku", to ta książka szczególnie utkwiła mi w pamięci. Dlaczego? Hm, może z uwagi na intrygę - niby typową dla cyklu o straży, ale jednak jeszcze bardziej wyjątkową, jeszcze bardziej porywającą. Rasowy kryminał prosto z Ankh-Morpork. Czego można chcieć więcej?

Chociaż z przyzwyczajenia i zasady ubóstwiam cały "Świat Dysku", to ta książka szczególnie utkwiła mi w pamięci. Dlaczego? Hm, może z uwagi na intrygę - niby typową dla cyklu o straży, ale jednak jeszcze bardziej wyjątkową, jeszcze bardziej porywającą. Rasowy kryminał prosto z Ankh-Morpork. Czego można chcieć więcej?

Nie jest to przystępny styl. Nie mówiąc już o kłodach, jakie rzuca nam pod nogi większość polskich wydań.
Ale cóż z tego?
Świat Tolkiena jest tak wyjątkowy, że przedarłabym się pieszo przez Mordor, wyzwała na pojedynek wszystkich orków i jeszcze zrobiła masaż Szelobie, byle tylko móc lepiej poznać jego skrawek.

Nie jest to przystępny styl. Nie mówiąc już o kłodach, jakie rzuca nam pod nogi większość polskich wydań.
Ale cóż z tego?
Świat Tolkiena jest tak wyjątkowy, że przedarłabym się pieszo przez Mordor, wyzwała na pojedynek wszystkich orków i jeszcze zrobiła masaż Szelobie, byle tylko móc lepiej poznać jego skrawek.

"Kościany.." zawitał do domu okrężną drogą; otrzymany w prezencie, który z góry uznałam za nietrafiony. Okładka budziła nieprzyjemne skojarzenia z durnowatym filmem "maska". Napis na odwrocie, informujący, że książka jest "gratką dla młodych fanów Pratchetta", uznałam po prostu za okrutną kpinę. Nic dziwnego, że Pan Przyjemniaczek długi czas przeleżał na półce, zanim w końcu, znudzona i zdesperowana, zdecydowałam się po niego sięgnąć.

I od tej chwili kajam się pokornie, kajam już siódmy rok - za swą małość, za krótkowzroczność, za pogardę i zwątpienie, którym zgrzeszyłam wobec pana Landy'ego. Albowiem ta książka jest cholernym, malutkim cudem - tym bardziej olśniewającym, że bierze z zaskoczenia.
Przynajmniej na własnej skórze miałam okazję poznać sens porzekadła, że nie należy oceniać książki po okładce.

Chciałabym któregoś dnia ujrzeć na swojej półce cały cykl przetłumaczony na piękny język polski. A do tego czasu pozostaje tylko cieszyć się oryginałem, bo Amber wyraźnie się nie spieszy...

"Kościany.." zawitał do domu okrężną drogą; otrzymany w prezencie, który z góry uznałam za nietrafiony. Okładka budziła nieprzyjemne skojarzenia z durnowatym filmem "maska". Napis na odwrocie, informujący, że książka jest "gratką dla młodych fanów Pratchetta", uznałam po prostu za okrutną kpinę. Nic dziwnego, że Pan Przyjemniaczek długi czas przeleżał na półce, zanim w...