Helen Palmer

Co do enneagramu samego w sobie: jest to metoda czerpiąca z tradycji sufickich, a do świata zachodniego została wprowadzona przez mistyka Gurdżijewa. Pod względem naukowym enneagram (z tego co mi wiadomo) nigdy nie został przebadany tak dogłębnie, aby wyniki nie były poddawane w wątpliwość, nie mniej różnice pomiędzy typami są zdecydowanie istotne i przez to wydaje się być dobrym narzędziem w typologii osobowości. Odchodząc jednak od nauki, enneagram ma bardzo wielu entuzjastów. To akurat zupełnie mnie nie dziwi. Pamiętam, że gdy po raz pierwszy wykonałem sobie internetowy test w celu okreslenia swojego typu byłem wstrząśnięty tym, jak trafny był jego wynik. Bardzo dobrze sprawdza się w odnajdywaniu swoich słabych i mocnych stron i pomaga pracować nad swoim charakterem. Nie mniej, ze względu na swoje wątpliwe pochodzenie, enneagram budzi wiele kontrowersji natury duchowej. Jako wywodzący się z tradycji sufickich może on mieć właściwości ezoteryczne i spirytystyczne służące osiąganiu transcendencji. Jest to jednak tylko jedna strona widzenia i w samym Kościele Katolickim nie jest ogólnie przyjęta. Co więcej np. Jezuici swego czasu byli znaczącymi zwolennikami enneagramu (jak jest teraz niestety nie wiem). Najbardziej racjonalnymi argumentami w stosunku do tej metody to, że może stanowić substytut religii i prowadzić do idiolatrii – co jednak jeśli jest stosowana ze świadomością swojej wiary?. Wobec tak wielu różnych stanowisk, z których każde jest poparte mniej lub bardziej wiarygodnymi argumentami, osobiście nie jestem w stanie ocenić, które stanowisko jest właściwe. Na pewno jest to metoda bardzo ciekawa i zachęcam do własnego zgłębienia tego tematu i osądzenia zgodnie z własnym sumieniem. Co do samej książki: opisy podstawowych typów są dogłębne. Niestety na temat skrzyła/skrzydeł jest chyba tylko jedno zdanie, co bardzo zaniża wartość tej publikacji. Dużo na jest na temat pochodzenia, historii oraz rozwoju każdego z typów, również pod względem duchowym.