Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Druga część opowieści jest o niebo lepsza od pierwszej. Pierwsza była w porządku, po prostu, bo dla mnie działo się za dużo, zbyt chaotycznie i Forst zdawał mi się przesadzony - taki James Bond czy inny niezwyciężony bohater. Pierwszą część czytałam dłuższy czas temu i nie sięgnęłam po kontynuację. Namówiła mnie w końcu koleżanka, która zachwycała się każdym tomem, jakoś w końcu uległam namowom i nie żałuję :) Druga część nie jest już pełna chaosu i tempa pędzącej kolejki, wszystko jest logiczne a losy bohatera czyta się z wielkim zaciekawieniem. Remigiusz Mróz stworzył historię bardzo zaskakującą, zarówno wszelkie wydarzenia jak i zakończenie budzą zdziwienie czytelnika i podziw dla autora. Niebawem zabieram się za kolejne części.

Druga część opowieści jest o niebo lepsza od pierwszej. Pierwsza była w porządku, po prostu, bo dla mnie działo się za dużo, zbyt chaotycznie i Forst zdawał mi się przesadzony - taki James Bond czy inny niezwyciężony bohater. Pierwszą część czytałam dłuższy czas temu i nie sięgnęłam po kontynuację. Namówiła mnie w końcu koleżanka, która zachwycała się każdym tomem, jakoś w...

Nastawiałam się na przeczytanie historii przedstawionej z perspektywy ofiary, ale wyobrażenie miałam inne o sytuacji rodzinnej. Wydawało mi się, że będzie to historia typu znęcanie psychiczne, nadużywanie siły fizycznej przez oprawcę. Tu mamy do czynienia, jak najbardziej, z jednym i z drugim, ale to co mnie zaskoczyło to bohater psychopata do potęgi entej. Znęcanie jest posunięte o krok dalej, aż do granic wytrzymałości. Czasami aż bałam się czytać dalej bo myślałam, że mój mózg nie przyjmie więcej okrucieństw. Przez całą książkę zastanawiałam się "jak tak można?", tak, to pytanie ciągle miałam z tyłu głowy. Autorka sprawnie wszystko opisała. Historię czyta się szybko bo jest opowiedziana "szybko", ale bardzo emocjonalnie. Koszmar to najlepsze chyba określenie tego, co jest zapisane na stronach lektury. Wstrząsa, ale jak najbardziej jest warta uwagi.

Nastawiałam się na przeczytanie historii przedstawionej z perspektywy ofiary, ale wyobrażenie miałam inne o sytuacji rodzinnej. Wydawało mi się, że będzie to historia typu znęcanie psychiczne, nadużywanie siły fizycznej przez oprawcę. Tu mamy do czynienia, jak najbardziej, z jednym i z drugim, ale to co mnie zaskoczyło to bohater psychopata do potęgi entej. Znęcanie jest...

Dotychczasowe książki Puzyńskiej nie porywały mnie aż tak bardzo. "Motylek" był bardzo dobry, natomiast kolejne części rozczarowywały mnie. Rozczarowywały mnie lektury pod względem kryminału, mimo to przeczytałam 5 części bo podobało mi się tło, obyczajowość, klimat Lipowa. I tak przy 5 części, przy "Utopcach" mam niespodziankę :) Książka jest bardzo, bardzo dobra! Według mnie najlepsza dotychczas z całej sagi. Puzyńska kontynuuje historię, ale w nowy, inny sposób. I ten sposób o wiele bardziej do mnie przemawia i wiele bardziej mi się podoba niż to, co pokazywała dotychczas. Warto było przymknąć oko na to co mi nie odpowiadało i kontynuować przygodę z Lipowem :) "Utopce" wciągają od pierwszych stron!

Dotychczasowe książki Puzyńskiej nie porywały mnie aż tak bardzo. "Motylek" był bardzo dobry, natomiast kolejne części rozczarowywały mnie. Rozczarowywały mnie lektury pod względem kryminału, mimo to przeczytałam 5 części bo podobało mi się tło, obyczajowość, klimat Lipowa. I tak przy 5 części, przy "Utopcach" mam niespodziankę :) Książka jest bardzo, bardzo dobra! Według...