"Słowo wyrąb określało to, co Rdzawcy robili z dawnymi puszczami: ścinali drzewa, zabijali wszystko, co żyje, zmieniali całe kraje w pastwiska. Wchłonęli tropikalne dżungle: zamiast milionów powiązanych ze sobą gatunków, pozostały tylko krowy jedzące trawę. Olbrzymia sieć życia zniknęła, zamieniona na tanie hamburgery."

Możliwe, że tak właśnie zostaniemy zapamiętani.
Autor ironicznie podchodzi do naszej epoki, do naszych czasów, które nie zmierzają ku niczemu budującemu. Niszczenie wychodzi nam najlepiej, poświęcamy wszystko w imię własnej wygody.
Nigdy nie zmądrzejemy. Każde pokolenie wydaje się być mądrzejsze, chociaż tak naprawdę nic się nie zmienia. Nawet pod pozorem symbiozy z naturą, zawsze kryje się w nas coś autodestruktywnego.
Spodobała mi się, chociaż wpadła mi w ręce przypadkiem w bibliotece. Bardzo chętnie sięgnę pod kontynuację zwłaszcza, że zakończyła się w najgorszym możliwym momencie...

"Słowo wyrąb określało to, co Rdzawcy robili z dawnymi puszczami: ścinali drzewa, zabijali wszystko, co żyje, zmieniali całe kraje w pastwiska. Wchłonęli tropikalne dżungle: zamiast milionów powiązanych ze sobą gatunków, pozostały tylko krowy jedzące trawę. Olbrzymia sieć życia zniknęła, zamieniona na tanie hamburgery."

Możliwe, że tak właśnie zostaniemy zapamiętani.
Autor...