Soft Playboy w kuchni.
Coś pośredniego pomiędzy mini książką z przepisami a albumem z (w zamierzeniu) zmysłowymi fotkami w otoczeniu ciastek. Książkę da się czytać z dowolnego końca (od połowy tekst jest do góry nogami). W sumie pomysłowe - od jednej strony są jej przepisy a od drugiej jego. Co jakiś czas wstawka z "dziejów naszego pożycia" i im bliżej środka coraz bardziej roznegliżowane zdjęcia. Co do przepisów - podane są proporcje i sposób przygotowania - oczywiście częściowo z produktów sponsora tego wydawnictwa, jest nawet niezłe zdjęcie efektu końcowego.
"Zmysłowa" część fotograficzna - pierwszy rzut oka - łał, śliczne, jest na czym oko zawiesić (mam na myśli zdjęcia jej). Drugi rzut oka - ło matko, ależ tu mnóstwo obróbki komputerowej, trzeci rzut oka - a co tu robi zdjęcie z reklamy bielizny? (to już nie mieli normalnej fotki?). Najfajniejsza fotografia (w mojej ocenie)na której on występuje to ta z podrzucanym ciastem. Tylko dlaczego na tle brudnych szyb?
Podsumowując - coś dla oka i dla ciała. Można spróbować przygotować te słodkości samemu (chociaż niektóre mam wrażenie są niedokładnie opisane). Książka wydana na ładnym, błyszczącym papierze, niestety klejonym - więc łatwo wyrwać kartkę. Jeśli ktoś lubi patrzeć kobiece lub męskie wdzięki i na dodatek jest smakoszem słodyczy - pozycja książkowa w sam raz. Chociaż może nie za tę cenę. Wielbicielom słodkich wypieków i deserów polecam raczej inne poradniki.

Soft Playboy w kuchni.
Coś pośredniego pomiędzy mini książką z przepisami a albumem z (w zamierzeniu) zmysłowymi fotkami w otoczeniu ciastek. Książkę da się czytać z dowolnego końca (od połowy tekst jest do góry nogami). W sumie pomysłowe - od jednej strony są jej przepisy a od drugiej jego. Co jakiś czas wstawka z "dziejów naszego pożycia" i im bliżej środka coraz bardziej...

Doprawdy tragiczna jest ta "książka kucharska". Już sam jej opis brzmi fatalnie i po przeczytaniu go, powinna się nam zapalić lampka ostrzegawcza...
Od ciężkiej biedy można by coś z tych przepisów wykrzesać i jakoś się nimi zainspirować, ale nikomu nie radzę porywać się na wykonanie czegokolwiek od a do z, bo kończy się to porażką. Podane proporcje są zupełnie z kosmosu, a większość przepisów przekombinowana na maksa, tj. na jeden deser przypada jakieś sto części składowych: tu kleks czegoś, tam dwa plastry ananasa, na środku piramidka ciastek, a wierzch stanowi smuga spływającego kremu i tak dalej i tak dalej...
Sesja zdjęciowa autorów, która ma za zadanie w jakiś sposób zdobić to dzieło, jest tak pretensjonalna, że aż śmiać mi się chce. Z jednej strony mamy przepis na babeczkę, podczas gdy z drugiej, ni z tego ni z owego, atakuje nas zdjęcie wystylizowanej do bólu Moniki, wyciągniętej kusząco na łóżku. Chodzą słuchy, że miało być zmysłowo.
Jakby tego było mało, to jeszcze do każdego przepisu autorzy dołączyli kilka słów od siebie, najczęściej w postaci historyjki, jak to wiele są w stanie poświęcić dla słodkiej Nelly (czytaj: tortu z bitą śmietaną),lub raczą nas inną, podobnie zabawną opowieścią.
Nie polecam.

Doprawdy tragiczna jest ta "książka kucharska". Już sam jej opis brzmi fatalnie i po przeczytaniu go, powinna się nam zapalić lampka ostrzegawcza...
Od ciężkiej biedy można by coś z tych przepisów wykrzesać i jakoś się nimi zainspirować, ale nikomu nie radzę porywać się na wykonanie czegokolwiek od a do z, bo kończy się to porażką. Podane proporcje są zupełnie z kosmosu,...