Saga Donaldsona ma w zasadzie wszystko co powinien mieć wybitny cykl powieści science – fiction: oryginalny świat, barwnych bohaterów, ciekawą fabułę. Mnie jednak nie kupił. Zastanawiając się nad przyczynami tego stanu rzeczy, wskazywałbym na dwie, dla mnie, poważne ułomności tej historii. Pierwsza to mało przekonujący mechanizm sprawczy wszelkich działań w tym konflikcie, bazujący na karykaturalnie zabobonnym lęku przed mutacją w Amnioni. Ludzie miewają różne lęki i fobie, do nie najsłabszych należy choćby lęk przed śmiercią. Tymczasem wśród całej ludzkości znalazł się tylko jeden, jedyny potwór, który jest wstępnie zainteresowany mutacją jako sposobem na nieśmiertelność. Wszyscy inni za najcenniejszy skarb uznają swoje człowieczeństwo, mutacja to niewyobrażalny koszmar, śmierć to przy niej fraszka. Jakoś uwierzyć trudno. Druga, poważniejsza usterka, to niesamowita cierpiętniczość niemal wszystkich liczących się postaci. Obdarzeni oni zostali wrażliwością przekraczającą możliwości wszelkich znanych mi arcydzieł epoki romantyzmu, „Konrada Wallenroda” i „Cierpień młodego Wertera” nie wyłączając. Wylewane obficie i bez przerwy przez wszystkie postaci, łzy i żale przestają stopniowo być wzruszające a zaczynają być denerwujące. Rozumiem, że dla Morny po człowieczeństwie najcenniejszy jest jej syn, ale przy setnym powtórzeniu tej informacji, zaczęło mnie to drażnić.
Taki cykl jak Donaldsona zwykłem czytać dwa, góra trzy tygodnie. Tym razem męczyłem go dobre cztery miesiące, robiąc przerwy na inne książki, trochę na zasadzie odtrutki. Równocześnie historia jest na tyle ciekawa, że ani przez chwilę nie miałem ochoty rzucić jej w kąt, chciałem ją poznać do końca. Szkoda, że wykonanie zepsuło przyjemność.
Trudno jest polecać lub odradzać tę pozycję. Generalnie zachęcałbym do spróbowania, by samodzielnie ocenić chęć do przejścia przez te trzy tysiące stron.

Saga Donaldsona ma w zasadzie wszystko co powinien mieć wybitny cykl powieści science – fiction: oryginalny świat, barwnych bohaterów, ciekawą fabułę. Mnie jednak nie kupił. Zastanawiając się nad przyczynami tego stanu rzeczy, wskazywałbym na dwie, dla mnie, poważne ułomności tej historii. Pierwsza to mało przekonujący mechanizm sprawczy wszelkich działań w tym konflikcie,...