Gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta? Dobry kryminał retro z intrygującym wątkiem głównym (morderstwem dwóch przeciwnych sobie osób: redaktora i cenzora), osadzony w mrocznym Lublinie lat 30., z wartką narracją zarówno naśladującą potoczną mowę, jak i styl "gazetowy", ale też odznaczającą się literackim stylem i zmiennym tonem dla poszczególnych postaci.
Wroński zarysował tu m.in. konflikty polityczne i społeczne, a wątki i opowieści poboczne wiążą się tak dobrze z główną linią, że nie czuć w ogóle odchodzenia w kierunku dygresji. Nie czuje się też utraty dynamiki, poza tym różnorodne postacie nie pozwalają się nudzić. Mamy obcesowego Maciejewskiego, zdolnych lub mniej udolnych współpracowników, redaktora podejrzanego o pederastię, poetę-wesołka (choć sytuacja wcale mu nie sprzyja...), trenera przy ringu bokserskim, wścibską gospodynię...Zapomnijcie o bezbarwnym tle i ożywianych na 3 sekundy kukłach.
Kto pociąga za sznurki, można domyśleć się jeszcze zanim wyjawi to pisarz, ale cała historia kryminalna jest misternie skonstruowana - po odkryciu głównego problemu można jeszcze bardziej docenić ścieżkę, jaką został poprowadzony ten kryminał. Nie zabraknie tu scen akcji, intymnych wspomnień bohaterów, nerwowych przesłuchań i konszachtów na różnych szczeblach drabiny społecznej.

Gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta? Dobry kryminał retro z intrygującym wątkiem głównym (morderstwem dwóch przeciwnych sobie osób: redaktora i cenzora), osadzony w mrocznym Lublinie lat 30., z wartką narracją zarówno naśladującą potoczną mowę, jak i styl "gazetowy", ale też odznaczającą się literackim stylem i zmiennym tonem dla poszczególnych postaci.
Wroński...