Krótko o książce: "Nieśmiertelny o sercu twardym jak kamień poświęci swój mroczny świat dla jedynej kobiety, która potrafi mu się przeciwstawić.
Lecz czy ona potrafi oprzeć się namiętności bez granic?
Kerrigan, demoniczny władca Camelotu, żył w wiecznym mroku… do dnia spotkania z piękną Sereną. To ona obudziła w nim dawno zapomniane tęsknoty. Lecz w okrutnym świecie Kerrigana miłość oznacza słabość, a król – choćby nieśmiertelny – który jej ulega, traci tron… i życie. Czy dla śmiertelnej kobiety władca ciemności odważy się spojrzeć w światło dnia?"

I to na tyle.

We wstępie autorka wychwala, że zafascynował ją świat legend arturiańskich, klimaty legend Wysp Brytyjskich i w ogóle, no och ach - czego to czytelnik (czytelniczka?) spodziewać się nie powinien.

No właśnie.

Czego - to tu kluczowe określenie.

Nie dostajemy w sumie niczego, poza mdłymi postaciami i jednowątkową opowiastką, którą stworzy każda przeciętna gimnazjalistka na swoim blogu. Nie ma tu ani pomysłu, ani logiki, ani pomysłu, ani logiki... wspominałam, że pomysł i logika leżą i kwiczą? Nie? To wspomnę...

Dobra, fabuła? Ona, Serena (jakże oryginalnie!) jet uczennicą pragnącą dostać się do gildii szwaczy (y... krawców w wiekach średnich nie było najwyraźniej), ale jak to w baj... roma... baj... pierdołach tego typu bywa - nie dostaje się. Łzy leją się strumieniami, dziewuszka wybiega i wpada na "rycerzy", którzy oznajmiają jej, że ma być "matką kolejnego merlina Kamelotu" - bo "Merlin" z małej się pisze przecież, bo to żadne imię tylko tytuł,a zostawanie jego "matką" to zaszczyt jak diabli i w ogóle, och ach, kwiatki wokoło. Dziewuszka panikuje, zwiewa... ale trafia na Kerrigana. Puf, jedziemy do Kamelotu. Hurra! I żyli długo i nieszczęśli... wróć. Nie ta bajka. Nie mniej, tak się to wszystko zaczyna. A potem jest równia pochyła. Bardzo stroma, bardzo pochyła.

Właśni - to bajka. bajka bardzo naciągana, do bólu wykorzystująca legendę arturiańską, ale w sposób BARDZO, BARDZO ZŁY. BARDZO ZŁY. Koszmarny. Za takie przeinaczanie legendy powinno się zakuwać w dyby i obrzucać zgniłą kapustą. Postacie są płaskie jak papier toaletowy z makulatury (taki szary, najtańszy), intryga jest nudna i płaska, a całość... no, jak pisałam - blog dla gimnazjalistek pełniłby ciekawszą rolę. Rozczarowanie. Olbrzymie rozczarowanie.

Ale z drugiej strony - nie mogę wyjść z podziwu, że Amber wydaje takie gnioty....

http://kaginbox.blox.pl/2016/04/Miecz-ciemnosci.html

Krótko o książce: "Nieśmiertelny o sercu twardym jak kamień poświęci swój mroczny świat dla jedynej kobiety, która potrafi mu się przeciwstawić.
Lecz czy ona potrafi oprzeć się namiętności bez granic?
Kerrigan, demoniczny władca Camelotu, żył w wiecznym mroku… do dnia spotkania z piękną Sereną. To ona obudziła w nim dawno zapomniane tęsknoty. Lecz w okrutnym świecie...