super wciąga

super wciąga

To chyba najsmutniejsza część jak do tej pory. Pełna cierpienia. Poznajemy za to przeszłość Georginy. Szczerze podziwiam kreatywność i pomysłowość autorki, zakochałam się w tym cyklu. Od samego początku Roman mi się podobał. Dlatego tak ciężko było czytać zakończenie powieści. Jak najbardziej książka godna przeczytania.

To chyba najsmutniejsza część jak do tej pory. Pełna cierpienia. Poznajemy za to przeszłość Georginy. Szczerze podziwiam kreatywność i pomysłowość autorki, zakochałam się w tym cyklu. Od samego początku Roman mi się podobał. Dlatego tak ciężko było czytać zakończenie powieści. Jak najbardziej książka godna przeczytania.

Ciekawa książka, fajna historia itd. ale denerwuje mnie podejście Georgie do zawierania związków. Nie potrafi dostrzec, że ma to podane jak na tacy. Chwilę przed jej uprowadzeniem dostrzega jak bardzo Roman ja kocha, czci i że nic go nie powstrzyma, by ją obronić. Kolejny raz wraca do Setha, chociaż ma pełna świadomość tego że rani Maddie. W końcowej scenie gdy idzie do Setha krzywdzi Romana swoim zachowaniem bo obiecała mu spotkanie i się z tego nie wywiązała.

Intrygujące jest tez to, że Carter wyjątkowo się nią interesuje i okazuje jej (można tak powiedzieć) sympatię. Można to dostrzec już od "Melancholii sukuba" gdzie ją denerwuje, pojawia i znika bez ostrzeżenia, a także kiedy mówi nie do końca zrozumiałe rzeczy. W tej części powiedział do niej "Dla ciebie wszystko, córo Lilith" a później zaproponował dla niej pomoc, która jej była bardzo potrzebna.

Wracając do Romana to łączy go z nią wiele rzeczy. Zasługuje na Georgie i ją naprawdę kocha. Kobieta powinna na koniec całej serii być w związku albo z Romanem (którego widać że bardzo kocha, może nawet bardziej niż Setha, tylko sobie z tego nie zdaje sprawy) albo z Carterem (który zawsze o nią dba i próbuje jej pomóc w taki sposób jaki może).

Osobiście uważam, że seria jak i książka są w miarę dobre, tylko przydałoby się żeby autorka odjęłam tak z pół kilo depresji, a dodała szczyptę zainteresowania fajnymi facetami, a nie nudziarzami.

Ciekawa książka, fajna historia itd. ale denerwuje mnie podejście Georgie do zawierania związków. Nie potrafi dostrzec, że ma to podane jak na tacy. Chwilę przed jej uprowadzeniem dostrzega jak bardzo Roman ja kocha, czci i że nic go nie powstrzyma, by ją obronić. Kolejny raz wraca do Setha, chociaż ma pełna świadomość tego że rani Maddie. W końcowej scenie gdy idzie do...

Książka "Cienie Sukuba" autorstwa Richelle Mead to 5 tom z cyklu Georgina Kincaid, powiadający historie sukuba. Przyznam że pierwszy raz akcja rozgrywa się tak szybko i jest jej bardzo dużo. Niestety jest dla mnie ten motyw nudnawy, wymyślony na siłę, lekko absurdalny jak by autorka nie miała pomysł. Na szczęście sam koniec mamy trochę rozdziałów z życia prywatnego naszego sukuba, wątki są ciekawe i intrygujące. Na tyle że od razu zapominam o nużących rozdziałach. Choć nie jest to książka dla osoby dorosłej wysokich lotów to polecę na fakt iż czyta się miło i szybko.

Książka "Cienie Sukuba" autorstwa Richelle Mead to 5 tom z cyklu Georgina Kincaid, powiadający historie sukuba. Przyznam że pierwszy raz akcja rozgrywa się tak szybko i jest jej bardzo dużo. Niestety jest dla mnie ten motyw nudnawy, wymyślony na siłę, lekko absurdalny jak by autorka nie miała pomysł. Na szczęście sam koniec mamy trochę rozdziałów z życia prywatnego naszego...

Namiętność sukuba, Cienie sukuba - Richelle Mead

Richelle Mead to jedna z najbardziej rozpoznawalnych, amerykańskich pisarek gatunku urban fantasy. Jest twórczynią serii Akademia Wampirów (której pierwszy tom o takiej samej nazwie został przeniesiony na wielki ekran w 2014 roku),Córka burzy, Kroniki Krwi- (łączących się z AW) oraz Georgina Kincaid. Georgina Kincaid to sześciotomowy cykl poświęcony historii sukuba z Seattle- Georginy Kincaid. Sukub to demon, który może przybrać dowolną formę. Wabią mężczyzn i budzą w nich pożądanie. Sukuby są uwodzicielskie i mordercze.

Recenzja bez spoilerów!

Wyobraź sobie, że jesteś szczęśliwy. Masz wszystko, czego pragniesz. I nagle to tracisz. Przez jeden błąd, który w ogóle nie powinien mieć miejsca, ale z jakiegoś powodu uległeś cichemu głosikowi w tle głowy. Przez to, twoja ukochana osoba chce popełnić samobójstwo. A ty, jako że kochasz ją bezgranicznie, wolisz aby zapomniała swej miłości do twojej osoby, wspomnieć związanych z tobą, niż straciła życie. Ty w zamian za to masz oddać duszę Piekłu. Robisz to bez narzekania, ponieważ utwierdzasz się w przekonaniu, iż ten czyn będzie karą, zadośćuczynieniem bliskiej ci osobie. Sprawa jest prosta. Oddajesz duszę a powiernicy piekła oferują życie wieczne, możliwość zmiany ciała oraz obietnicę, że twoi znajomi, rodzina i bliscy z poprzedniego, śmiertelnego istnienia zapomną cię na zawsze.

I nagle po kilku tysiącach lat od tamtego momentu poznajesz mężczyznę.
I wtem zdajesz sobie sprawę, że zakochać się może nawet sukub.

Każdy kto sięgnął po jakąkolwiek, powtarzam jakąkolwiek książkę Richelle Mead wie i zdaje sobie sprawę, że oczarowała go językiem utworu. Okrutną prawdą jest, iż czego by nie napisała, nawet najgłupszą powiastkę, to zawsze będzie ona świetną historią. Pisarka ta posiada niezwykły dar przekazywania uczuć, opisywania emocji, analizowania charakterów postaci. Jej teksty są skierowane prosto do czytelnika. Słowa pisane są owiane tajemnicą i czyta się je wszystkie z zapartym tchem. Gdyby pisarze tworzyli książki tak, jak robi to Richelle Mead, nie byłoby książek NIEidealnych.

Recenzując Namiętność sukuba i Cienie sukuba trzeba zwrócić uwagę na to, z jaką historią mamy do czynienia. Autorka sięgnęła do starych źródeł o demonologii, aby stworzyć niepowtarzalną historię. Sukub pojawiał się już w czasach biblijnych. Fabuła obydwóch dzieł jest ciekawa, porywająca oraz zaskakująca. W każdej z części dzieje się coś nowego, coś niecodziennego. Na wielki plus zasługuje to, jak umiejętnie pani Mead podzieliła historię Georginy. Narratorka wraca do swych wspomnień, przeżyć i tłumaczy co się działo w poprzednich tomach, dzięki czemu nawet nie pamiętając wydarzeń z wcześniejszych części możesz śmiało czytać kolejne.

Ile razy narzekałeś na płaczące i litujące się nad sobą bohaterki? Pragnę ci uświadomić, iż postać jaką jest Georgina zasługuje na medal. Dziewczyna pcha się gdzie lezie żeby tylko znaleźć się w centrum kłopotów, przy czym nie denerwuje litrami wypłakanych łez i tonami mokrych chusteczek. Nasz uroczy sukub doskonale wie jak poradzić sobie w trudnych sytuacjach, posługując się swoimi mocami potrafi uporać się z każdym problemem.

Warto wspomnieć o klimacie obydwóch dzieł, które zasługują na gromkie brawa! Cały cykl o przygodach czarującej posłanki piekła to wybuchowa mieszanka pozaziemskich mocy, starożytnych demonów, nierealnej miłości, dążenia do realizacji marzeń. Mogę stwierdzić, iż to lektura o przyziemnych problemach nieprzyziemnych bohaterów. Autorka opowiada o wszystkim z lekkością przez co Namiętność sukuba i Cienie sukuba wydają się być pewnym rodzajem komedii romantycznej obsadzonej w fantastycznym świecie.

Reasumując, jeśli nie boisz się zatopić w w tej nierealnej historii, aby móc uciec od codzienności, zakochać w kunszcie pisarskim owej autorki, którą pokochały miliony czytelników na całym świecie, opowieści o problemach piekielnej istoty, lekkości i poczucia humoru to z pewnością mogę polecić ci Namiętność sukuba i Cienie sukuba. Te dzieła to słodko-gorzka historia o poszukiwaniu samego siebie i o odróżnianiu zła od dobra. Bo nie zawsze to co wydaje się być złe jest złe. Polecam nie tylko te książki, ale również wszystkie utwory tej znakomitej pisarki. Od dawna siedzi w moim sercu i nigdzie się stamtąd nie wybiera. Pozwól, aby i w twoim zagościła na dłużej.


Recenzja w ramach akcji "Dwa w jednym". Więcej na mobscene69.blogspot.com

Namiętność sukuba, Cienie sukuba - Richelle Mead

Richelle Mead to jedna z najbardziej rozpoznawalnych, amerykańskich pisarek gatunku urban fantasy. Jest twórczynią serii Akademia Wampirów (której pierwszy tom o takiej samej nazwie został przeniesiony na wielki ekran w 2014 roku),Córka burzy, Kroniki Krwi- (łączących się z AW) oraz Georgina Kincaid. Georgina Kincaid to...

5 tom opowieści o Georginie Kincaid to nie lada gratka dla fanów jej przygód. Dostaliśmy od autorki na tacy podane wspomnienia z różnych okresów życia Georginy, co tylko pozwoliło lepiej zrozumieć główną bohaterkę oraz to czym się ona kierowała w życiu i skąd zaszły w niej te wszystkie zmiany.Byłam szalenie zadowolona czytając "Cienie Sukuba" , było wszystko czego zawsze doszukuje się w książkach. Trochę grozy,masa tajemnic a w tym wszystkim zachowana garstka humoru .Nie ukrywam ,że przez tą książkę chciałam przebrnąć naprawdę szybko, a to tylko i wyłącznie za sprawą ciekawości jaka pchała mnie rozdział za rozdziałem ku końcowi. I gdy już odwróciłam ostatnią stronę,żeby nagle spostrzec się , że to już koniec poczułam sie ... no własnie rozczarowana. Oczywiście ten tom przypadł mi wyjątkowo do gustu właśnie z racji możliwości poznania lepiej głównej bohaterki ale co z tego , skoro koniec okazał się no cóż ... przewidywalny. Nie posądziłabym siebie od początku za przeciwniczkę związku Georginy z Sethem ale naprawdę liczyłam na to , że autorka chociaż trochę namiesza w uczuciach naszego sukuba, gdy do powieści powrócił Roman. Może to dobrze , że pani Mead nie chciała stworzyć tak popularnych w dzisiejszej literaturze trójkątów. Tylko wydaje mi się ,że własnie tutaj byłoby to dobrym posunięciem. Wydaje mi się,że ludzie lubią mieć wybór,chociaż komuś kibicować,a nie obserwować jak z początku pewna siebie kobieta przeistacza się w lamentującą kluchę. Na prawdę w pewnych chwilach mam już dosyć Setha, a jej zainteresowanie się kimś innym wpłynęło by odświeżająco na wizerunek głównej bohaterki. Od zeszłej części strasznie wyczekiwałam na końcówkę snu zesłanego na Georgine przez Nyx, myślałam ,że chociaż tutaj pojawi się jakaś rewelacja ale i na tym się zawiodłam, znowu ta przewidywalność.
Jednak mimo paru uwag jakie pojawiły się po skończeniu książki i tak stwierdzam ,że jak na razie ,właśnie dzięki tym wspomnieniom była to zdecydowanie najciekawsza odsłona. Może nie najlepsza ale zdecydowanie najciekawsza.

5 tom opowieści o Georginie Kincaid to nie lada gratka dla fanów jej przygód. Dostaliśmy od autorki na tacy podane wspomnienia z różnych okresów życia Georginy, co tylko pozwoliło lepiej zrozumieć główną bohaterkę oraz to czym się ona kierowała w życiu i skąd zaszły w niej te wszystkie zmiany.Byłam szalenie zadowolona czytając "Cienie Sukuba" , było wszystko czego zawsze...

Mój tekst na temat całej serii można przeczytać pod książką "Melancholia sukuba" lub tutaj -> http://imperiumksiazkomaniaczki.blogspot.com/2015/08/126-131-seria-o-georginie-kincaid.html

Mój tekst na temat całej serii można przeczytać pod książką "Melancholia sukuba" lub tutaj -> http://imperiumksiazkomaniaczki.blogspot.com/2015/08/126-131-seria-o-georginie-kincaid.html

Gdy człowiek myśli, że gorzej być nie może, zdarza się coś takiego.
Życie uczuciowe Georgini ma się coraz gorzej. Straszne jest to, że nie zapowiada się aby miała być lepiej. Nic w tym dziwnego jak niedługo straci się miłość swojego życia z powodu innej kobiety.
Myślę jednak, że w tej części trzeba zwrócić szczególną uwagę na pakt Georgin z piekłem. Już wcześniej był poruszany ten temat. Tutaj możemy zobaczyć rozwinięcie tej sprawy. Które stanowi podłoże do kolejnej części. Gdzie wszytko się wyjaśni.

Gdy człowiek myśli, że gorzej być nie może, zdarza się coś takiego.
Życie uczuciowe Georgini ma się coraz gorzej. Straszne jest to, że nie zapowiada się aby miała być lepiej. Nic w tym dziwnego jak niedługo straci się miłość swojego życia z powodu innej kobiety.
Myślę jednak, że w tej części trzeba zwrócić szczególną uwagę na pakt Georgin z piekłem. Już wcześniej był...

Przez 2/3 książki byłam pewna, że tym razem ocenię ją na maksymalnie 5*. Jak by nie patrzeć - koszmary senne i retrospekcja były nudne. Może miały jakiś sens. Może w kolejnym tomie okaże się do czego nawiązywały. Ale po prostu robiły wrażenie jakby autorce zabrakło pomysłów i chciała wyciągnąć kolejny tom z niczego.
Ale końcówka znowu super - zaskakująca (no może nie tak bardzo, bo nierozsądnie przeczytałam spoiler ostatniego tomu),wzruszająca, emocjonująca.
Może te książki nie są ambitną literaturą. Nawet powiedziałabym, że są dosyć prymitywną, prostą i lekką lekturą na poziomie harlequinów. Ale na pewno są naprawdę świetnie napisane.

Przez 2/3 książki byłam pewna, że tym razem ocenię ją na maksymalnie 5*. Jak by nie patrzeć - koszmary senne i retrospekcja były nudne. Może miały jakiś sens. Może w kolejnym tomie okaże się do czego nawiązywały. Ale po prostu robiły wrażenie jakby autorce zabrakło pomysłów i chciała wyciągnąć kolejny tom z niczego.
Ale końcówka znowu super - zaskakująca (no może nie tak...

„Jeszcze tylko kilka stron i idę spać”... I tym sposobem, kilkadziesiąt stron później, skończyłam czytać piątą część przygód sukuba o drugiej w nocy. :D

Wygląda na to, że nieszczęścia uczepiły się Georginy i nie zamierzają jej opuszczać. Nie dość, że po pijaku zgodziła się być druhną swojej przyjaciółki, która bierze ślub z facetem, którego ona kocha (!),to jeszcze zaczyna się dziać coś dziwnego.. i nie jest to coś, co rozpoznaje ona lub jakikolwiek inny nieśmiertelny. Jakaś siła z innego wymiaru próbuje swoich sztuczek na sukubie… a to może skończyć się fatalnie.

Jak zwykle nie brakuje zwrotów akcji i cały czas dzieje się coś ciekawego. Fajne jest też to, że dla odmiany poznajemy więcej szczegółów z dłuugiego życia Georginy. Którą, nawiasem mówiąc, po prostu uwielbiam. Jej poczucie humoru, jej teksty, jej przemyślenia.. wszystko to sprawia, że od książki naprawdę trudno się oderwać. I nie widzę innej opcji, niż dać 10/10 gwiazdek. Znowu.

Po przeczytaniu przedostatniej już części, to, jak się wszystko skończy, jest raczej oczywiste. Ale nawet jeśli mam rację, to i tak będę się z tego cieszyć, bo na to liczę i z chęcią dowiem się, jak do tego doszło.

Szczerze polecam wszystkim, którzy lubią nieśmiertelnych w różnych wydaniach, walkę dobra ze złem i nieustanną akcję, przyprawioną humorem. To najlepsza seria, jaką ostatnio czytałam.


„- (…) Wyrwę ich dusze!
-Oni nie mają dusz. – odparł sucho. –Ale podoba mi się twój entuzjazm.” :D

„Poczucie winy to chyba główny powód głupich zachowań.”

„Jeszcze tylko kilka stron i idę spać”... I tym sposobem, kilkadziesiąt stron później, skończyłam czytać piątą część przygód sukuba o drugiej w nocy. :D

Wygląda na to, że nieszczęścia uczepiły się Georginy i nie zamierzają jej opuszczać. Nie dość, że po pijaku zgodziła się być druhną swojej przyjaciółki, która bierze ślub z facetem, którego ona kocha (!),to jeszcze...