Opowiadania krótkie. Na jedną podróż smutnym Regio. Pierwsze w miarę interesujące, ale na pewno nie zachwyca. Drugie bardziej skomplikowane, napisane pieczołowicie. Nawet niezłe, choć niestety nieco banalne i płytkie. Nie można chyba jednak oczekiwać zgłębiania wnętrz bohaterów w opowiadaniu. Może być na przerwę od czytania bardziej złożonych utworów.
Historie obu kobiet wyjątkowo przykre. Niestety w pewnym momencie życia takie przypadki już nie szokują. Nie trzeba czytać książek, żeby być ich świadkiem.
Niezrozumienie, brak empatii, znieczulica i zrezygnowanie. Życie.

Przyczepiłabym się do języka opowiadań - niestety mocno archaiczny, przez co momentami utwór staje się niezrozumiały.

Opowiadania krótkie. Na jedną podróż smutnym Regio. Pierwsze w miarę interesujące, ale na pewno nie zachwyca. Drugie bardziej skomplikowane, napisane pieczołowicie. Nawet niezłe, choć niestety nieco banalne i płytkie. Nie można chyba jednak oczekiwać zgłębiania wnętrz bohaterów w opowiadaniu. Może być na przerwę od czytania bardziej złożonych utworów.
Historie obu kobiet...

Książka zawiera dwa opowiadania. Pierwsze nosi tytuł "Marta Rabe", drugie "Żmija" ("Zmieja"). Opowiadania z tomu "Izbrannoje". Pierwsze to prawdziwa literacka miniaturka, jest bardzo krótkie (mniej niż dwadzieścia stron),drugie znacznie dłuższe i podzielone jest na cztery części. Oba wyróżniające się.
"Marta Rabe" - opowiadanie przenosi czytelnika do czasów cara Piotra I, do budowanego właśnie Petersburga. Ukazane zostanie pierwsze spotkanie cara z piękną Martą Rabe. Opowiadanie niezwykle ciekawe z historycznego i literackiego punktu widzenia. Mała czytelnicza perełka warta bezsprzecznie uwagi. Drugie opowiadanie ukazuje losy Olgi, niezwykłej kobiety-żmii. Życie Olgi nie jest usłane różami, raczej jej kolcami głównie. Kilkukrotnie wręcz cudem unika śmierci, jej rodzina zostaje zamordowana, miłość jej życia ginie na placu boju. Po rewolucji samotnie zmaga się z szarą rzeczywistością. Ma trudny charakter, jest niezależna. Między innymi te jej cechy wywołują wielką falę niegodziwych oraz nieprawdziwych, oszczerczych plotek na jej temat i w końcu pojawia się wrogość w stosunku do głównej bohaterki. Doprowadzi to do zbrodni. A jakiej, przez kogo popełnionej i na kim? Proszę się przekonać samemu i sięgnąć po to znakomite dzieło.
Rewelacja, czyli osiem gwiazdek. Zdecydowanie warta polecenia książka, która zawiera dwa nietuzinkowe, nieprzeciętne opowiadania. Pochwały wręcz cisną się na usta. Jest za co chwalić autora.

Książka zawiera dwa opowiadania. Pierwsze nosi tytuł "Marta Rabe", drugie "Żmija" ("Zmieja"). Opowiadania z tomu "Izbrannoje". Pierwsze to prawdziwa literacka miniaturka, jest bardzo krótkie (mniej niż dwadzieścia stron),drugie znacznie dłuższe i podzielone jest na cztery części. Oba wyróżniające się.
"Marta Rabe" - opowiadanie przenosi czytelnika do czasów cara Piotra I,...

Nazwisko Tołstoj jest dla mnie synonimem najwyższej literackiej rozrywki. Żaden inny autor nie potrafi mnie aż tak zachwycić tak jak potrafi to zrobić Tołstoj no ale będąc bardziej szczegółowym muszę nadmienić, że chodzi o Lwa Tołstoja. Jakiś czas temu wpadła mi w szpony „Żmija” autorem, której też jest Tołstoj ale dla odmiany Aleksy. Z mściwą uciechą stwierdziłem, że przeczytam i skonfrontuję podświadomie zakładając, że Aleksy polegnie. Dlaczego tak założyłem? Nie mam pojęcia. Podświadomość, zwłaszcza moja, jest nieobliczalna i rządzi się swoimi prawami. Jak ja się co do tego Aleksego pomyliłem…

Na „Żmiję” składają się tak naprawdę dwie nowele – „Marta Rabe” i tytułowa „Żmija”. Tą pierwszą można sobie darować, niczego nie wnosi. Bardziej to wygląda, jakby ktoś wyciągnął z powieści historycznej jeden rozdział i opublikował jako opowiadanie. Ot, taka sobie wprawka w pisaniu, bardziej można by to potraktować jak jakąś anegdotkę.

Za to „Żmija” mnie zachwyciła. Historia Olgi, dziewczyny pokiereszowanej przez los, która kilkakrotnie w ciągu swojego krótkiego życia traci wszystko jest po prostu świetna. Autor sprytnie balansuje na cienkiej granicy między wzruszającym dramatem a tanim melodramatem jednakże wychodzi obronną ręką i granicy tejże nie przekracza. Jest w tej noweli wszystko – ból, przerażenie, smutek, rozpacz, gniew, bunt. Cała gama emocji, cała skala szarości i czerni jaka może dotknąć człowieka. I kiedy na horyzoncie pojawia się iskierka nadziei autor boleśnie konfrontuje ją z nieubłaganą prozą wojennego i powojennego życia. Czytelnik podczas lektury trzyma kciuki za Olgę aż do finału opowieści a ten jest naprawdę przejmujący.

Polecam gorąco. Krótkie opowiadanie ale za to niesamowite. To wielka sztuka napisać niedługą nowelę, która zawierałaby wszystko a pozbawiona była niedomówień i wrażenia niepełności historii.

Nazwisko Tołstoj jest dla mnie synonimem najwyższej literackiej rozrywki. Żaden inny autor nie potrafi mnie aż tak zachwycić tak jak potrafi to zrobić Tołstoj no ale będąc bardziej szczegółowym muszę nadmienić, że chodzi o Lwa Tołstoja. Jakiś czas temu wpadła mi w szpony „Żmija” autorem, której też jest Tołstoj ale dla odmiany Aleksy. Z mściwą uciechą stwierdziłem, że...

Drugie opowiadanie znacznie lepsze.

Drugie opowiadanie znacznie lepsze.

W tomiku znajdują się dwa opowiadania. Obydwa są bardzo dobre, choć bardziej ujęła mnie "Żmija". Co rzadko spotykane w literaturze tego okresu, opowiadania skupiają się na kobietach, które starają się znaleźć swoje miejsce w świecie, płacąc za to wysoką cenę. Marta Rabe robi to na "stary" sposób, znajdując mężczyznę-protektora. I płaci za to ustaloną od wieków cenę. Olga, bohaterka "Żmii" żyje już w innych czasach i próbuje stanąć na własnych nogach, ale życie jest wobec niej szczególnie brutalne.
W "Żmii" przejmująco opisany jest również proces wyobcowania jednostki, jednoczenie się ludzi bez trudu potrafiących przystosować się do systemu przeciw jednostkom, które nie pasują. Autor pozwala nam także stać się świadkiem gwałtownych przeobrażeń w ramach Rosji radzieckiej. Przerażający kawałek historii, dla mnie - ukazany z tej perspektywy wciąż nowy.

W tomiku znajdują się dwa opowiadania. Obydwa są bardzo dobre, choć bardziej ujęła mnie "Żmija". Co rzadko spotykane w literaturze tego okresu, opowiadania skupiają się na kobietach, które starają się znaleźć swoje miejsce w świecie, płacąc za to wysoką cenę. Marta Rabe robi to na "stary" sposób, znajdując mężczyznę-protektora. I płaci za to ustaloną od wieków cenę. Olga,...

Kocham literaturę rosyjską, a w tej książce mogę się dopatrzeć i przekonać, że rzeczywiście jest ona genialna i mam za co ją kochać.

Kocham literaturę rosyjską, a w tej książce mogę się dopatrzeć i przekonać, że rzeczywiście jest ona genialna i mam za co ją kochać.

Podobało mi się to. Zauważam, że literatura rosyjska nie ma sobie równych w wielu kwestiach. Jedną z nich - psychologizacja postaci, uknucie przez autora tak losów bohatera, że ściska gardło. Tak też mamy w przypadku tej książki, niewielkiej, niezwykłej, dobrej. Te dwa opowiadania, zwłaszcza drugie, przekazuje nie tylko prawdy życiowe, przedstawia nie tylko motywację działań postaci, lecz także cały rys psychologiczny bohaterki. Przyjemnością jest zagłębić się w ich świat, zarówno Marty Rabe jak i tytułowej "Żmii", śledzić ich poczynania. Nikt nie oprze się Tołstojowi, nie będzie w stanie, aczkolwiek nie mam porównania z innymi utworami pisarza, mogę się mylić, jednak za te dwa ręczę.

Podobało mi się to. Zauważam, że literatura rosyjska nie ma sobie równych w wielu kwestiach. Jedną z nich - psychologizacja postaci, uknucie przez autora tak losów bohatera, że ściska gardło. Tak też mamy w przypadku tej książki, niewielkiej, niezwykłej, dobrej. Te dwa opowiadania, zwłaszcza drugie, przekazuje nie tylko prawdy życiowe, przedstawia nie tylko motywację...

Olga - taka żeńska wersja Raskolnikowa. Mój klimat, gorąco polecam "Żmiję".

Olga - taka żeńska wersja Raskolnikowa. Mój klimat, gorąco polecam "Żmiję".

Opowiadanie "Żmija" zapada w pamięć.

Opowiadanie "Żmija" zapada w pamięć.

Żmija dobra!

Żmija dobra!