"Szardik" - nawet na okładce jedynego polskiego wydania (dość kiczowatej okładce) nazywana jest powieścią autora "Wodnikowego Wzgórza", bo nie zyskała sobie rozgłosu, a sam Richard Adams wydaje się zapominany, mimo umieszczenia jego najgłośniejszej powieści na liście 100 książek BBC.

Te prawie 700 stron jest jednak wciągającym światem fantasy, mogącym z powodzeniem konkurować z popularnymi obecnie seriami i aż proszącym się o kontynuację, także z powodu otwartego zakończenia, sugerującego, że autor rozważał taką opcję.

Fabuła jest rodzajem literackiego przetworzenia historii biblijnej z elementami wierzeń w boskość zwierzęcia - wielkiego niedźwiedzia Szardika. To ostrzeżenie przed próbą wykorzystywania wiary do świeckich celów, głównie politycznych i traktowania jej w sposób instrumentalny i cyniczny, bez pokory i gotowości przyjęcia jej prawdziwego przesłania.

To także obraz mechanizmów rządzenia imperium i tworzenia się państwowości. Tematy te są charakterystyczne dla twórczości Adamsa, a tworzone przez niego postaci najczęściej w ogólnym rozrachunku są przedstawiane w pozytywnym świetle, mimo wad i popełnianych błędów - co jest czasem miłą odmianą po historiach o niegodziwościach władców i daje czytelnikowi nadzieję :)

Język używany przez Adamsa charakteryzuje pewna poetyckość, potoczystość, 'epickość' :) Przyznam, że momentami bywa to nużące, ulubionym środkiem stylistycznym autora były obrazowe porównania - całe akapity zaczynały się słowami "jak...". Jednak nie chciałabym, aby któregokolwiek z nich zabrakło, często były pomysłowe czy wręcz odkrywcze.

"Jak dzieci w ciemnym pokoju, jak wędrowcy mijający nocą cmentarz, czterej mężczyźni w czółnie napełnili otaczającą ich ciemność lękiem swoich serc." (s. 44)

Postaci tworzone przez Adamsa są różnorodne i dobrze nakreślone. Autor zwraca uwagę na ich pochodzenie społeczne oraz rozwija ich osobowość w trakcie przebiegu akcji. Poza częściami opisowymi akcja toczy się wartko i nie można narzekać na nudę.

Autor zaczął pisać dopiero po 50-tce, a więc wykorzystywał swoje doświadczenie życiowe i zdobytą wiedzę. Ciekawi mnie, skąd wiedział o trębaczu krakowskim? (s. 232)

Cieszy mnie również fakt, że powieść Adamsa są wzbogacone o mapki, pozwalające lepiej orientować się w akcji i podróżach bohaterów. Dla mnie to bardzo ważne, bo trudno u mnie o orientację w terenie, co uniemożliwiłoby mi często zrozumienie akcji. Dziś fani fantasy ponoć muszą sobie radzić z tym sami (hmm...)

"Szardik" - nawet na okładce jedynego polskiego wydania (dość kiczowatej okładce) nazywana jest powieścią autora "Wodnikowego Wzgórza", bo nie zyskała sobie rozgłosu, a sam Richard Adams wydaje się zapominany, mimo umieszczenia jego najgłośniejszej powieści na liście 100 książek BBC.

Te prawie 700 stron jest jednak wciągającym światem fantasy, mogącym z powodzeniem...