Hanna Krall jest Żydówką, swoich pobratymców opisuje w "Hipnozie". Przedstawia sylwetki Żydów powiązanych z Polską. Powtarzają się (z innych książek autorki) niektóre historie i postacie. Są dylematy życiowe, moralne, z bardzo trudnymi wyborami oraz rezygnacją z prawego postępowania – takie postawy wymogły różne wojenne sytuacje. Potem jest przedstawiony "syndrom ocalonych" – ludzi, którzy jako jedyni spośród swoich rodzin przeżywają wojnę. Pomiędzy Żydami europejskimi a amerykańskimi widać różnicę w postrzeganiu rzeczywistości – na bazie doświadczeń wojennych. Tradycjonaliści pilnują, by wszystko było koszerne; niektórym trudno żyć w żydowskiej ortodoksji. Owe reportaże ukazują jak wojna degraduje człowieka – w takim aspekcie te teksty są przestrogą dla przyszłych pokoleń.

Hanna Krall jest Żydówką, swoich pobratymców opisuje w "Hipnozie". Przedstawia sylwetki Żydów powiązanych z Polską. Powtarzają się (z innych książek autorki) niektóre historie i postacie. Są dylematy życiowe, moralne, z bardzo trudnymi wyborami oraz rezygnacją z prawego postępowania – takie postawy wymogły różne wojenne sytuacje. Potem jest przedstawiony "syndrom...

Tym razem w me ręce trafił zbiór felietonów i reportaży Hanny Krall wydany przez Wydawnictwo Alfa w 1989 roku. I od razu do rzeczy: fenomenalny, wprowadzający reportaż o pewnej pani, która skontaktowała się z autorką, informując, że chciałby mieć o sobie książkę („Powieść dla Hollywoodu” – warto odszukać w internecie ciąg dalszy tej zadziwiającej historii),tytułowa „Hipnoza” i „Syndrom ocalonych” – mozaika żydowskich postaci i historii ich życia, powrotów, ucieczek i śmierci, zapomnienia i człowieczeństwa, codziennych modlitw i cadyków, „którzy bardzo dbali o Polskę”.
Hanna Krall pisze (a jak pisze!) o ludziach, którzy strzelali i tych, którzy przed strzałami chowali się za szafą. Tych, którzy zostali i tych, których na izraelskiej ziemi witano, posypując proszkiem DDT lub płynem naftowym.
O tych, co wrócili. I o tych, którzy nie cieszyli się na ich widok. O tych, którzy wprawdzie nic nie mieli naprzeciwko tym, co wrócili, tylko im się bardzo dziwili. I o tych, którzy od tego zdziwienia musieli uciekać.
Kończą tomik porywające „Rozenfeld” i „Tablice”.
Bo ci, o których Hanna Kral opowiada (a jak opowiada!),którzy tu przybyli albo urodzili się, co żyli tu po prostu i tu, gdzie były ich końce, jakby wybierali sobie te miejsca po to, by przegrać. „Jakby ta ziemia do niczego innego niż klęska i śmierć już się nie nadawała”.

Tym razem w me ręce trafił zbiór felietonów i reportaży Hanny Krall wydany przez Wydawnictwo Alfa w 1989 roku. I od razu do rzeczy: fenomenalny, wprowadzający reportaż o pewnej pani, która skontaktowała się z autorką, informując, że chciałby mieć o sobie książkę („Powieść dla Hollywoodu” – warto odszukać w internecie ciąg dalszy tej zadziwiającej historii),tytułowa...

„Zarzucają mi, że milczę - mówi starzec. - A przecież milczenie może być najgłośniejszym krzykiem świata„.

.

„Hipnoza” – Hanna Krall to zbiór reportaży, które pojawiły się w latach 80-tych, a w których jednostka ma większą siłę głosu niż milionowy tłum głośno krzyczący – Holocaust !. Mamy tutaj "Powieść dla Hollywoodu", która stanowi kwintesencję ludzkiej istoty – ocalałej z Zagłady, która uważa, że to właśnie JEJ historia, zasługuję na bestseller, na międzynarodowy rozgłos, na blichtr i majątek. A Hanna Krall jest odpowiednią osobą, która właśnie TĘ historię napisze. Niestety książka nie ujrzała światła dziennego, była zbyt mało „marketingowa”, zbyt mało „hollywoodzka”, zbyt mało było w niej łez i smutku!. W efekcie końcowym, na podstawie tej opowieści, powstał swoisty metareportaż, czyli wiedza o tym, jak tworzyć reportaż. Jak zarządzać emocjami i jak sprawić, że reportaż będzie czytany z tak samą wielką ochotą i przyjemności jak beletrystyka.

.

Mamy tutaj również, żydowski świat, mamy cadyków, religię, istotę wiary ale również mamy tutaj prawdziwy obraz ludzi, którzy żyli w Polsce, którzy odczuli piętno Zagłady i piętno wykluczenia społecznego, który w efekcie końcowym „zmusił” ich do emigracji.

.

„Mam jeszcze kilkunastu pacjentów, w większości kobiety, Żydówki, z małych polskich miasteczek. W ich relacjach jest najpierw wojna, a po niej powrót do domu (…). Są nadzwyczaj starannie ubrane. Muszą być umalowane, ubrane, dzielne i zdrowe. Muszą doskonale wyglądać, żeby nie iść na LEWĄ STRONĘ, jeśli znowu będzie SELEKCJA …”.

„Zarzucają mi, że milczę - mówi starzec. - A przecież milczenie może być najgłośniejszym krzykiem świata„.

.

„Hipnoza” – Hanna Krall to zbiór reportaży, które pojawiły się w latach 80-tych, a w których jednostka ma większą siłę głosu niż milionowy tłum głośno krzyczący – Holocaust !. Mamy tutaj "Powieść dla Hollywoodu", która stanowi kwintesencję ludzkiej istoty –...

Coraz rzadziej mówi się o holokauście jako zagładzie jednostek. Poruszająca książka, której objętość jest odwrotnie proporcjonalna do ilości emocji i refleksji jakie wzbudza. I ciszą można opowiedzieć, jak było

Coraz rzadziej mówi się o holokauście jako zagładzie jednostek. Poruszająca książka, której objętość jest odwrotnie proporcjonalna do ilości emocji i refleksji jakie wzbudza. I ciszą można opowiedzieć, jak było

Dziwnie się to złożyło, słuchałem ten zbiór reportaży (w formie audiobooka),będąc w Izraelu, i posłużył mi lepiej niż niejeden przewodnik.
Praktycznie wszyscy w moim pokoleniu znają jedną książkę autorki. A co z resztą? Izrael jest w większości założony przez osoby posługujące się językiem i będące obywatelami Polski, ciekawy paradoks praktycznie każdy po sześćdziesiątce mówi, bądź rozumie naszą „ojczystą” mowę. Wielowiekowa historia- 800 lat wspólnego życia na jednym obszarze, jest ważnym elementem pamięci zbiorowej. Reportaże poruszają kwestie tożsamości narodowej, sąsiedzkich stosunków, są rozmowami przeprowadzonymi, w potocznym języku, z ocalonymi i ich dziećmi przedstawiające ich pogmatwane losy.
Najbardziej zapadła mi w pamięci historia kobiety, która za wszelką cenę wierzyła, że jej życiorys jest na tyle interesujący, iż musi zostać zekranizowany i na pewno zostanie hitem hollywoodzkim. Do czego też uparcie dążyła przez wiele lat. Ciekawe co sprawia, że właśnie takie rzeczy zapamiętujemy? Niezbadane ścieżki pamięci... Reportaże na pewno trafił do mnie w odpowiednim czasie i miejscu, ale miałem wrażenie, że obcuje z bardzo drobiazgowo i finezyjnie przeprowadzoną pracą reporterską.

Dziwnie się to złożyło, słuchałem ten zbiór reportaży (w formie audiobooka),będąc w Izraelu, i posłużył mi lepiej niż niejeden przewodnik.
Praktycznie wszyscy w moim pokoleniu znają jedną książkę autorki. A co z resztą? Izrael jest w większości założony przez osoby posługujące się językiem i będące obywatelami Polski, ciekawy paradoks praktycznie każdy po sześćdziesiątce...

O Bogu, o miłości, o rodzinie, o ojczyźnie, o własnej tożsamości, o tym, co było przed wojną i co po niej, o tym, ilu zginęło, a ilu przetrwało..tak nielicznych. O zawikłanych relacjach rodzinnych i sąsiedzkich, o tym, że ktoś narażał siebie i swoje dzieci i chronił, ale inny wydawał Niemcom. Ostatecznego rozrachunku nikt nie zrobi. I takich ostatecznych ocen autorka również nie zawiera. Pewnie dlatego pisze z mnóstwem pytań retorycznych. Czuć klimat ruchliwych, gwarnych żydowskich miasteczek przedwojennej Polski. Pani Krall pisze pięknie. I tego jej odmówić nie można.

O Bogu, o miłości, o rodzinie, o ojczyźnie, o własnej tożsamości, o tym, co było przed wojną i co po niej, o tym, ilu zginęło, a ilu przetrwało..tak nielicznych. O zawikłanych relacjach rodzinnych i sąsiedzkich, o tym, że ktoś narażał siebie i swoje dzieci i chronił, ale inny wydawał Niemcom. Ostatecznego rozrachunku nikt nie zrobi. I takich ostatecznych ocen autorka...

Wszyscy, którzy wskutek tej całej awantury, mają mętlik w głowie, powinni (jeszcze raz) przeczytać tę książkę. Tam są odpowiedzi niamal na wszystkie pytania.

Wszyscy, którzy wskutek tej całej awantury, mają mętlik w głowie, powinni (jeszcze raz) przeczytać tę książkę. Tam są odpowiedzi niamal na wszystkie pytania.

Żydowską kobiete zatrzymuje polski granatowy policjant. Wiezie ją do hotelu, karze jej się rozebrać, wykorzystuje ją, a na pożegnanie stwierdza: miałaś szczęście że trafiłaś na porządnego człowieka...

Żydowską kobiete zatrzymuje polski granatowy policjant. Wiezie ją do hotelu, karze jej się rozebrać, wykorzystuje ją, a na pożegnanie stwierdza: miałaś szczęście że trafiłaś na porządnego człowieka...

Wielka historia przez pryzmat losów jednostek.
Polecam. My, Polacy, możemy się poszczycić wybitną reportażystką.

Wielka historia przez pryzmat losów jednostek.
Polecam. My, Polacy, możemy się poszczycić wybitną reportażystką.

Rewelacyjne reportaże, warto!

Rewelacyjne reportaże, warto!