Honey Jane Moon... już sam zbitek jej imienia i nazwiska powinien kojarzyć się tylko z miłymi rzeczami. Nic jednak mylnego. Bo życie Honey nie rozpieszczało. Jako sześciolatka została sierotą i trafiła do ostatniej rodziny jaka jej została. Nie miała lekkiego życia i szybko nauczyła się jak o siebie zadbać. Książka zdaje się być podzielona na kilka okresów z życia głównej bohaterki. Dorastając zmienia się jej charakter pod wpływem wydarzeń, które znacząco wpływają na dalsze jej życie. Honey poznała smak miłości jak i cierpienia i straty. I każdy może pomyśleć czytając, że tylko krok dzieli ją od autodestrukcji...jednak Honey nigdy się nie poddaje. Bierze się z życiem za rogi i idzie dalej. nawet po stracie wielkiej miłości. Ale kto wie czy ta stracona miłośc była tą ostatnią? Prawdziwą i jedyną??? Wspaniała opowieść o wspaniałej kobiecie. Nie jest to tak typowy dla tej autorki romans, raczej powieść obyczajowa. Nie mniej jednak fantastycznie się czyta i po skończeniu napełnia wspaniałym uczuciem nadziei, że w po burzy zawsze wychodzi słońce.

Honey Jane Moon... już sam zbitek jej imienia i nazwiska powinien kojarzyć się tylko z miłymi rzeczami. Nic jednak mylnego. Bo życie Honey nie rozpieszczało. Jako sześciolatka została sierotą i trafiła do ostatniej rodziny jaka jej została. Nie miała lekkiego życia i szybko nauczyła się jak o siebie zadbać. Książka zdaje się być podzielona na kilka okresów z życia głównej...