Drugi tom wywiadu przynosi głębsze zanurzenie w zagadkę człowieczeństwa, a do wspomnień dołączają pytania oraz odpowiedzi na tematy światopoglądowe, a nawet, o zgrozo, filozoficzne. W części biograficznej pojawiają się interesujące uwagi na temat niektórych wielkich postaci, np. Miłosza (choć pontyfikat Jana Pawła II widzi Kołakowski chyba przez zbyt różowe okulary),a także uderzający opis wyjazdu na Zachód i brutalnego zetknięcia z urojeniami tamtejszej lewicy, niepomnej na doniesienia ze Związku Radzieckiego i jego zwasalizowanych państw, zagubionej w oparach dobrobytu, odpornej na rozumowe argumenty.
Jest tu wiele zdań przepełnionych mądrością i rozsądkiem, dlatego warto wracać do tej książki i czytać ją na wyrywki, choć raczej do poduszki niż do kotleta. Kołakowski rozlegle mówi o tym, jak przerażający i groźni są ludzie rozporządzający niewzruszoną pewnością i jasnością, których świat ludzki przecież nie dopuszcza i nie zna. Niejako przygotowuje zresztą w ten sposób uzasadnienie własnej drogi.
„Czas ciekawy, czas niespokojny” stanowi bowiem ostatecznie fascynujące świadectwo przemiany światopoglądowej. Kołakowski, który startował jako ateista i głosił pogardę dla religii, u zmierzchu żywota mówi o transcendencji jako o jedynym możliwym do pomyślenia źródle poczucia sensu życia. I w sumie po tej lekturze, bardziej niż kwestia wałkowanego już do znudzenia ukąszenia heglowskiego, interesuje mnie odpowiedź na pytanie, czy każdy racjonalista w obliczu śmierci gotów jest do odwrotu ze swych pozycji. Ale może spłaszczam zagadnienie i jestem wobec starego mistrza niesprawiedliwy. W każdym razie czytać bezwzględnie warto.

Drugi tom wywiadu przynosi głębsze zanurzenie w zagadkę człowieczeństwa, a do wspomnień dołączają pytania oraz odpowiedzi na tematy światopoglądowe, a nawet, o zgrozo, filozoficzne. W części biograficznej pojawiają się interesujące uwagi na temat niektórych wielkich postaci, np. Miłosza (choć pontyfikat Jana Pawła II widzi Kołakowski chyba przez zbyt różowe okulary),a...

Dalsza część rozmów z Kołakowskim. Polecam zarówno filozofom jak i osobom niezainteresowanym tą dyscypliną.

Studiowało się tą filozofię w sumie bodajże 6 lat, więc i troszkę filozoficznych książek się przeczytało. To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Dalsza część rozmów z Kołakowskim. Polecam zarówno filozofom jak i osobom niezainteresowanym tą dyscypliną.

Studiowało się tą filozofię w sumie bodajże 6 lat, więc i troszkę filozoficznych książek się przeczytało. To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

"Co sadzić o kimś takim jak Naom Chomsky, który na tematy polityczne mówił rzeczy horrendalne i w wychwalaniu tego, co antyamerykańskie doszedł do pochwały Pol Pota?" (13).

"Nie wydaje mi się, żeby istnieli w tej chwili wielcy filozofowie żywi. Mogą się pojawić w każdej chwili, ale w moim przekonaniu nie ma ich teraz" (148).

###

Robert Frost / Henry de Montherlant

Mickiewiczowski 'Przegląd Wojska'

obfitość aury asocjacyjnej / konotacyjnej

"Co sadzić o kimś takim jak Naom Chomsky, który na tematy polityczne mówił rzeczy horrendalne i w wychwalaniu tego, co antyamerykańskie doszedł do pochwały Pol Pota?" (13).

"Nie wydaje mi się, żeby istnieli w tej chwili wielcy filozofowie żywi. Mogą się pojawić w każdej chwili, ale w moim przekonaniu nie ma ich teraz" (148).

###

Robert Frost / Henry de...

Ciąg dalszy niezwykłych, mądrych rozmów. Słynny filozof z perspektywy emigracyjnej mówi o wielu ważnych sprawach. Można mu pozazdrościć znajomości z różnymi znanymi osobami i takiej wyważonej oceny i opinii o ludziach i zdarzeniach.
Najbardziej podobały mi się jego rozważania dotyczące Boga, religii, doświadczenia, zagadki czasu.
Dużo tu mądrych zdań, które chciałoby się zapamiętać. Krzepiące zdaje się być np. takie:"Wierzę, że wszystko, co zostało przez nas stworzone, nie ginie w sposób ostateczny. Być może kiedyś, jakoś-będzie ujawnione".

Ciąg dalszy niezwykłych, mądrych rozmów. Słynny filozof z perspektywy emigracyjnej mówi o wielu ważnych sprawach. Można mu pozazdrościć znajomości z różnymi znanymi osobami i takiej wyważonej oceny i opinii o ludziach i zdarzeniach.
Najbardziej podobały mi się jego rozważania dotyczące Boga, religii, doświadczenia, zagadki czasu.
Dużo tu mądrych zdań, które chciałoby się...

Rozmawiać mądrze, ale tak, żeby nie zanudzić czytelnika. Poruszać skomplikowane kwestie pamiętając, że nie wszyscy są znawcami tematu. Żartować z klasą, tak, aby nie stać się śmiesznym. O polityce, o której podobno nie powinno się mówić w towarzystwie, o historii, którą każdy interpretuje inaczej, o własnym życiu, co nigdy nie jest łatwe. A może by tak jeszcze zainspirować kogoś, skłonić do myślenia, do głębokiej rozmowy? Niemożliwe? A jednak! Gorąco polecam!

Rozmawiać mądrze, ale tak, żeby nie zanudzić czytelnika. Poruszać skomplikowane kwestie pamiętając, że nie wszyscy są znawcami tematu. Żartować z klasą, tak, aby nie stać się śmiesznym. O polityce, o której podobno nie powinno się mówić w towarzystwie, o historii, którą każdy interpretuje inaczej, o własnym życiu, co nigdy nie jest łatwe. A może by tak jeszcze zainspirować...

Pomimo, że pozycja występuje w dwóch częściach jest to jeden wywiad, przeprowadzony przez prozaistę i felietonistę Zbigniewa Mentzela.
Pan Mentzel oprócz wyżej wymienionej pozycji, opracował i wydał jeszcze trzy książki z tekstami Kołakowskiego.
Śmiało więc można go nazwać znawcą twórczości i poglądów profesora.
Zresztą widać to w trakcie rozmowy, gdzie jego wiedza o dokonaniach rozmówcy jest imponująca.
Leszek Kołakowski, jak na filozofa przystało, w swoich pracach porusza tematy ważne i trudne, przede wszystkim natury egzystencjalnej, czyni to jednak językiem lekkim i łatwo przyswajalnym nawet dla takich ludzi jak autor powyższej recenzji.
Jeszcze łatwiejszą w odbiorze jest „Czas ciekawy, czas niespokojny”.
To po prostu rozmowa, w której Kołakowski przypomina całe swoje życie.
Żył w bardzo burzliwych czasach, więc to co nam chce przekazać jest interesujące i imponujące.
Oczywiście nie każdy się pewnie orientuje, iż profesor Kołakowski nie tylko sympatyzował ale był także członkiem PZPR i w pierwszych latach powojennych był jej aktywnym członkiem. W ciągu kolejnych lat następowała jednak zmiana kierunku myślenia Kołakowskiego, której przełomowym rokiem był 1966 roku. Wygłosił wtedy esej na temat rozwoju polskiej kultury minionej dekady. Była to otwarta krytyka komunizmu za którą był później represjonowany. W końcowym efekcie wyemigrował z kraju i poprzez Kanadę i Stany Zjednoczone dotarł do Anglii, gdzie osiadł i związał się z Uniwersytetem Oksfordzkim.
Czytając wspomnienia profesora widać, że okres powojenny i jego związek z komunistami jest ciernią w jego boku, która uwiera i o której najchętniej by zapomniał.
Niejednokrotnie zasłania się niepamięcią tamtych dni, a jeśli już opowiada o owych czasach robi to krótko i zwięźle.
Można także odnieść wrażenie, iż najchętniej cały dorobek wydany do połowy lat sześćdziesiątych XX wieku spaliłby lub zakopał.
Kończąc ten krótki wywód chciałbym zachęcić do lektury powyższego wywiadu, gdyż życie Leszka Kołakowskiego było długie i interesujące.
Prze lata swojej kariery naukowej miał styczność z największymi osobistościami XX wieku i warto się zapoznać z opiniami profesora na ich temat.
Zresztą tytuł książki „Czas ciekawy, czas niespokojny” idealnie oddaje charakter treści
Gorąco polecam.

Pomimo, że pozycja występuje w dwóch częściach jest to jeden wywiad, przeprowadzony przez prozaistę i felietonistę Zbigniewa Mentzela.
Pan Mentzel oprócz wyżej wymienionej pozycji, opracował i wydał jeszcze trzy książki z tekstami Kołakowskiego.
Śmiało więc można go nazwać znawcą twórczości i poglądów profesora.
Zresztą widać to w trakcie rozmowy, gdzie jego wiedza o...

Polecam fanom Kołakowskiego.

Polecam fanom Kołakowskiego.