Ksiądz Adam Boniecki to ironiczny, często złośliwy człowiek, o gigantycznym poczuciu humoru. Ktoś, dla kogo świętością jest to, co być nią powinno, ale ten fakt nie oznacza, że o wszystkim mówić trzeba ze śmiertelną powagą. Być może z tej przyczyny dla niektórych, na szczęście, jest postacią kontrowersyjną...
W czasie jednej z pierwszych rozmów, która odbywała się w redakcji „Tygodnika Powszechnego”, zmęczony moją determinacją, w pewnym momencie zapytał swoją współpracowniczkę: „Pani Marto, co ja mam zrobić – zgodzić się na ten szalony pomysł?”. Pani Marta po chwili namysłu odpowiedziała: „Proszę księdza, powiem tak, jak mawiała moja ciotka: «ja ci dobrze radzę, ty zrób tak... jak uważasz»”. Ksiądz uśmiechnął się i powiedział po cichu: „Jakbym słyszał Episkopat!”.
To w moich oczach jest właśnie cały Ksiądz Boniecki: błyskotliwy, dowcipny, bezkompromisowy. Trudny „przeciwnik”.
Zdecydowanie polecam!

Ksiądz Adam Boniecki to ironiczny, często złośliwy człowiek, o gigantycznym poczuciu humoru. Ktoś, dla kogo świętością jest to, co być nią powinno, ale ten fakt nie oznacza, że o wszystkim mówić trzeba ze śmiertelną powagą. Być może z tej przyczyny dla niektórych, na szczęście, jest postacią kontrowersyjną...
W czasie jednej z pierwszych rozmów, która odbywała się...

Bardzo interesująca pozycja chociaż czuję duży niedosyt.. Przemyślenia ks. Boniecki ego są za krótkie, za mało rozwinięte a dotyczą takich szerokich tematów jak : sumienie, życie, miłość, pokora, Droga... Takie mini pigułki-rozważania. Zdecydowanie za krótkie i za pobieżnie.

Bardzo interesująca pozycja chociaż czuję duży niedosyt.. Przemyślenia ks. Boniecki ego są za krótkie, za mało rozwinięte a dotyczą takich szerokich tematów jak : sumienie, życie, miłość, pokora, Droga... Takie mini pigułki-rozważania. Zdecydowanie za krótkie i za pobieżnie.

Tak jak często pisano wcześniej - nie zawsze się zgadzam, ale warto poczytać, bo sporo ciekawych wypowiedzi i myśli zawarto w tej krótkiej książce. Ksiądz Boniecki z całą pewnością jest jednym z ciekawszych ludzi wśród księży. Ksiądz wybrał różne pojęcia do omówienia. Zaznaczyłem sobie też sporo różnych akapitów - co mi się też podoba ksiądz Boniecki nie używał zwykle trudnego języka. To też sztuka przekazać swoje myśli w racjonalnym i mniej skomplikowanym ciągu.

"Złość tłumiona doprowadzi prędzej czy później do nieproporcjonalnie silnej eksplozji"

Tak jak często pisano wcześniej - nie zawsze się zgadzam, ale warto poczytać, bo sporo ciekawych wypowiedzi i myśli zawarto w tej krótkiej książce. Ksiądz Boniecki z całą pewnością jest jednym z ciekawszych ludzi wśród księży. Ksiądz wybrał różne pojęcia do omówienia. Zaznaczyłem sobie też sporo różnych akapitów - co mi się też podoba ksiądz Boniecki nie używał zwykle...

Seria 25 wywiadów spisanych przez dziennikarkę. Kanwą tych rozmów były słowa klucze, każde na inną literę alfabetu. Niby wszystko w porządku bo i poukładane są te dywagacje, i przemyślane, lecz doskwierała mi ich lakoniczność. Miałam wrażenie, że o każdym z wymienionych haseł można powiedzieć dużo więcej, rozpatrzeć zagadnienie z co najmniej kilku aspektów, a tymczasem po dwóch, trzech stronach rozmowa dotyczy już czegoś innego. Dlatego po lekturze pozostało mi uczucie niedosytu, wrażenie marginalizacji spraw istotnych, a szkoda.

Seria 25 wywiadów spisanych przez dziennikarkę. Kanwą tych rozmów były słowa klucze, każde na inną literę alfabetu. Niby wszystko w porządku bo i poukładane są te dywagacje, i przemyślane, lecz doskwierała mi ich lakoniczność. Miałam wrażenie, że o każdym z wymienionych haseł można powiedzieć dużo więcej, rozpatrzeć zagadnienie z co najmniej kilku aspektów, a tymczasem po...

25 minirozmów autorki z księdzem Adamem Bonieckim. Każda rozmowa dotyczy wybranego przez księdza hasła na kolejną literę alfabetu, które nie tworzą jednej całości, dzięki temu czytelnik może dowolnie wybierać kolejność czytania interesujących go zagadnień.
Rozmowy dotyczą m.in. miłości, wolności, nieśmiałości, głupoty, ale też apetytu, śmiechu, czy luksusu. Z każdej wypowiedzi wyziera ogromna błyskotliwość i mądrość życiowa księdza Bonieckiego.
Każde rozważanie zawarte w tej książce zmusza czytelnika do refleksji.

25 minirozmów autorki z księdzem Adamem Bonieckim. Każda rozmowa dotyczy wybranego przez księdza hasła na kolejną literę alfabetu, które nie tworzą jednej całości, dzięki temu czytelnik może dowolnie wybierać kolejność czytania interesujących go zagadnień.
Rozmowy dotyczą m.in. miłości, wolności, nieśmiałości, głupoty, ale też apetytu, śmiechu, czy luksusu. Z każdej...

Nie nazwałabym tej książki przyjemną.
Nie była dla mnie ani łatwa ani lekka.
Muszę do niej wrócić, żeby zrozumieć.

To było ważne spotkanie z interesującym CZŁOWIEKIEM.

Muszę do niej wrócić, bo chcę poznać.

Nie nazwałabym tej książki przyjemną.
Nie była dla mnie ani łatwa ani lekka.
Muszę do niej wrócić, żeby zrozumieć.

To było ważne spotkanie z interesującym CZŁOWIEKIEM.

Muszę do niej wrócić, bo chcę poznać.

Książka bardzo ciekawa, pełna mądrych rozważań, celnych uwag na wiele życiowych tematów. Nie tylko dla katolików. Na pewno będę do niej wracać, tym bardziej, że podzielona jest na hasła, które można dowolnie wybierać. Chciałabym przeczytać więcej pozycji księdza Bonieckiego.

Książka bardzo ciekawa, pełna mądrych rozważań, celnych uwag na wiele życiowych tematów. Nie tylko dla katolików. Na pewno będę do niej wracać, tym bardziej, że podzielona jest na hasła, które można dowolnie wybierać. Chciałabym przeczytać więcej pozycji księdza Bonieckiego.

Kapłan jest z ludu wzięty, czyli jest tak naprawdę taki sam jak wszyscy ludzie i jego zwyczajność jest jego atrybutem i cechą godną pożądania. Jeśli zaczyna być nadzwyczajny to zaczyna to wzbudzać niepokój i zamiast go do ludzi przybliżać rodzi się myślenie, jakże ja niegodny mam obcować z kimś tak niezwykłym, a to tylko oddala (bo bardziej lubimy i cenimy kogoś kto zachowując zasady, w które wierzy z przekonaniem i autentycznością, jest jednak twardo po ziemi chodzącym człowiekiem, któremu sprawy ludzkie codziennego dnia nie są obce, bo sam je na plecach nosi i przeżywa). I dlatego bliżsi są nam ci, którzy ową kapłańską zwyczajność pokazują nam i jej się nie wstydzą, bo dzięki temu i my nabieramy do nich zaufania i uzyskujemy pewność, że dar, który otrzymali od Boga jest prawdziwy, bo nie stwarzają dystansu, nie budują murów, nie powodują rozdźwięków, ale mają w sobie wszystko to, co było przesłaniem Chrystusa, że tych, których wybiera i stawia nam jako naszych pasterzy stawia z wszystkimi ich niedoskonałościami i brakami i wybiera ich świadomie i celowo, bo tylko tacy pójdą i głosząc dobrą nowinę i przesłanie miłości będą cały czas z ludźmi i dla ludzi, a nie będą jak te groby pobielane, które narzucają prawa i obowiązki, których nikt inny udźwignąć nie może, nawet oni sami, ale ich usta są pełen frazesów i napomnień i brakuje w nich pokory i tego ludzkiego wymiaru, dzięki któremu słowa Chrystusa mogą dotrzeć do każdego. W naszych czasach o takich kapłanów jest niezwykle trudno, zwłaszcza o takich, którzy łączą swoje powołanie z wielką inteligencją i ogromną wrażliwością, i którzy wypełniając powierzoną im misje całym swoim życiem pokazują, że wybór którego dokonali jest zakorzeniony w pełnym oddaniu się Bogu i ludziom, i że ich powołanie to służba a nie blichtr, władza czy jakiekolwiek zaszczyty. Ksiądz Adam jest wiernym uczniem Chrystusa, choć czasem niepoprawnym synem Kościoła. W imię jednak posłuszeństwa dla przyjętych i głoszonych przez siebie zasad, kiedy tylko jego Kościół zakazuje mu się wypowiadać czy kontaktować z mediami, mimo wewnętrznego sprzeciwu i poczucia niesprawiedliwości za sposób traktowania, czyni to, bo jak sam często podkreśla to Kościół został nam dany jako droga do Chrystusa i podważanie jego autorytetu nie leży w jego naturze, nawet jeśli bezpośrednio jakieś działanie go dotyka. To jednak tym bardziej wzbudza nasz szacunek i uznanie, żeby docenić tego kapłana i wielkiego człowieka, bo pokusa by stać się nowym Lutrem jest dla wielu księży bardzo wielka, tym bardziej kiedy środowiska, w których żyją i funkcjonują umacniają ich w myśleniu, że mają rację, i że bardzo wiele osób się z ich sposobem zachowania utożsamia i go popiera. Ksiądz Boniecki ma świadomość, że jego wizja Kościoła nie zawsze jest eklezjalna, choć zawsze chrześcijańska. Ale do serca bierze sobie przede wszystkim słowa Chrystusa, że to miłość powinna być wyznacznikiem naszego działania, i że w imię miłości mamy czynić wszystko, bo przecież na końcu naszego życia z miłości będziemy sądzeni. I on również tak chciał swoje życie przeżyć, zawsze widząc w drugim człowieku człowieka, szanując i darząc go braterską miłością, i wtedy każdy rów uda się zakopać, by nawiązać nić porozumienia. Obdarzony przez Pana zaś dystansem do siebie i poczuciem humoru starał się, by relacje z ludźmi oparte były na życzliwości i otwartości, a nie by towarzyszyło im pełne zgryźliwości i nieufności postępowanie, by nigdy nikogo nie osądzać ani tym bardziej, jak to jest często udziałem wielu katolików stwarzać wrażenie, że jestem kimś lepszym. I to go w jego zwyczajności wyróżnia i pokazuje jak bardzo takich zwyczajnych niezwyczajnych, normalnych kapłanów potrzebujemy. Odważnych, bezkompromisowych, do końca wyrazistych i Bożych.

Kapłan jest z ludu wzięty, czyli jest tak naprawdę taki sam jak wszyscy ludzie i jego zwyczajność jest jego atrybutem i cechą godną pożądania. Jeśli zaczyna być nadzwyczajny to zaczyna to wzbudzać niepokój i zamiast go do ludzi przybliżać rodzi się myślenie, jakże ja niegodny mam obcować z kimś tak niezwykłym, a to tylko oddala (bo bardziej lubimy i cenimy kogoś kto...

Książka smaczna niesłychanie. Czyta się z ogromną przyjemnością, bo ksiądz Boniecki to człowiek mądry, który ma coś do powiedzenia a takich ludzi słuchać warto.

Książka smaczna niesłychanie. Czyta się z ogromną przyjemnością, bo ksiądz Boniecki to człowiek mądry, który ma coś do powiedzenia a takich ludzi słuchać warto.

Mądra, refleksyjna i z humorem. Trzeba czasem przeczytać rozważania wielkich ludzi, żeby nabrać dystansu i pokory.

Mądra, refleksyjna i z humorem. Trzeba czasem przeczytać rozważania wielkich ludzi, żeby nabrać dystansu i pokory.