Grudzień Roku Pańskiego 1141
Po śmierci dobrotliwego księdza Adama (którego wszyscy szczerze żałowali, może prócz Jerome'a, który zarzucał mu nadmierną pobłażliwość, jednak przygana ze strony osobnika pokroju Jerome'a była najwyższą pochwałą) kościół Świętego Krzyża obejmuje nowy proboszcz, osobnik władczy i bezlitosny, mający dojścia w hierarchii. Od razu zaprowadza „porządek”. Wygłasza płomienne kazania, bardziej zniechęcając, niż zachęcając do czynienia dobra. Zadaje przesadnie surowe pokuty, a najczęściej w ogóle odmawia rozgrzeszeń, uważając grzesznych za zbyt zepsutych, by mogło ich coś naprawić. Po za tym za bardzo jest zatopiony w modłach, by poświęcać uwagę ludzkiemu cierpieniu. Parafianie tęsknie wspominają dawnego duszpasterza. Kiedy Ailnoth, tak ma imię ów sługa boży, po paru tygodniach posługiwania osierocił ten padół tonąc w stawie, nikt go nie opłakuje (również Jerome, który nie może pozwolić, by ktoś był bardziej świętoszkowaty od niego).

Zabójstwo, samobójstwo czy wypadek, możliwości jak zwykle w razie nagłej śmierci są z grubsza trzy. Świadkiem zdarzenia był kościelny Cynric, lecz nim Cadfael to ustalił, trochę czasu upłynęło.

Rozbawiło mnie trochę zdanie, iż w trakcie poszukiwań
„W drugim domu otworzyła im drzwi ładna osiemnastoletnia dziewka z grzywą ciemnych włosów i śmiałymi, pytającymi oczami.”
Wpierw czytałam to po rosyjsku i jak pamiętam brzmiało to:
„Когда они постучались во второй домик, им отворила миловидная замарашка лет восемнадцати, с гривой черных волос и нахальными любопытными глазами.”
Dokładnie jest tam:
„At the second house the door was opened to them by a pretty slattern of about eighteen, with a mane of dark hair and bold, inquisitive eyes.”
Tłumaczenie dość miłe, bowiem „slattern” znaczy mniej więcej „fleja” bądź „kocmołuch”.

Film dość dobrze oddaje nieludzkość Ailnotha, okoliczności jego śmierci zostały trochę zmienione, wątek Eleanory (w książce miała na imię Eluned, a jej mała córeczka Winifreda) znacznie rozbudowany, pojawia się Lord Cassale, złowrogi królewski wysłannik włóczący końmi wieśniaków, aby wymusić zeznania, porę roku zmieniono z zimy na lato.

Grudzień Roku Pańskiego 1141
Po śmierci dobrotliwego księdza Adama (którego wszyscy szczerze żałowali, może prócz Jerome'a, który zarzucał mu nadmierną pobłażliwość, jednak przygana ze strony osobnika pokroju Jerome'a była najwyższą pochwałą) kościół Świętego Krzyża obejmuje nowy proboszcz, osobnik władczy i bezlitosny, mający dojścia w hierarchii. Od razu zaprowadza...