Były pomocnik Cadfaela Marek, będący od „Pielgrzyma nienawiści” diakonem, wyrusza do Walii w misji od jednego biskupa do drugiego, Cadfael jest tłumaczem. Nowy biskup, będący Normanem, a nie znający walijskiego języka ani obyczajów, wdraża najnowsze reformy, w tym bezżenność duchownych.
Tu małe wyjaśnienie.
II Sobór Laterański w 1139 roku w kanonie 7 zabronił księżom zawierania małżeństw, gdyż „matrimonium non esse censemus” (to nie jest małżeństwem),wbrew 1 Tm 3, 2 - 5 gdzie nakazano, by duszpasterz był dobrym mężem i ojcem. Jak pisze Grzegorz Ryś („Celibat duchownych - punkty zwrotne w historii Kościoła”),„uzasadnieniem” była uchwała Soboru Nicejskiego z 325 roku, która wszakże nie zawierała takiego zakazu, a jedynie zabraniała duchownym zamieszkiwania z kobietą inną niż matka, siostra czy „stojąca poza wszelkimi podejrzeniami” a zatem żona.
Spotykają księdza, którego żona była już zmarła, a córka ma go opuścić i wyjść za mąż, by nie przypominać, że był żonaty (!). Ma ona na imię Heledd, od półlegendarnej walijskiej księżniczki żyjącej w VII wieku. Książę Owain wynalazł dla niej godnego podobno kawalera. Na uczcie u biskupa Cadfael siedzi obok książęcego dworzanina, który „był bardzo przystojny na swój mroczny sposób, zamyślony i sprawiający wrażenie osoby milczącej” (very comely in his black and brooding fashion, and tended to a contained and private silence). Stracił rękę w obronie księcia Anarawda, zabitego w zasadzce przez ludzi Cadwaladra, brata Owaina. Jak wiadomo z „Okupu nieboszczyka” Cadwaladr od dawna już bruździł, stąd Owain w końcu go wygnał.
Naraz biskup prosi, by Owain wysłuchał prośby kogoś, kto przedstawia się jako Bledri ap Rhys.
- Każdy ma prawo być wysłuchanym - odparł książę - bez przesądzania o wyniku. Jednoręki spojrzał na mówcę, jakby chciał go zabić wzrokiem. Tamten zaś niby jako błagalnik, lecz przemawiając dość zuchwale, jął wstawiać się za Cadwaladrem. Cierpi on na wygnaniu, za wylaną krew może dać okup, nie wypada odmawiać przebaczenia, ple, ple, ple.
- Omówimy to, gdy staniemy w stolicy - rzekł Owain - Zważ jeno: wygnańca można ułaskawić, zabitemu życia nie zdołasz wrócić.
Po przybyciu na stołeczny zamek podczas uczty wpada goniec z wieścią do Owaina. Na morzu widziano, jak nadpływają drakkary. To Cadwaladr zebrawszy najemników powrócił (trochę jak Zbigniew z cesarzem do Krzywoustego). Książę rozsyła wici na pospolite ruszenie. Bledri znikł, a w stajni zabrakło jednego konia. Wkrótce jednak znaleziono go (Blerdiego) w jego komnacie, pchniętego nożem w pierś.
- To twoja sprawka ? - zapytał Owain jednorękiego.
- Wyzwałbym go na pojedynek. Był jednym z tych, co napadli na Anarawda. Jednak nie mam zwyczaju uśmiercać śpiących. Mogę przysiąc.
- Wierzę ci. Zatem kto uciekł?
- Brakuje Heledd.
- Sama chce rozporządzać swoim losem - roześmiał się książę.
Cadfael i Marek po zakończeniu misji powinni wracać, lecz na własną rękę, jadąc różnymi drogami, szukają dziewczyny. Cadfael znalazł ją, lecz wkrótce po tym oboje znaleźli się w rękach Wikingów.
- To spór między Walijczykami. Czemu się wtrąciliście? - zapytał ich dowódcę.
- Dla zysku - prostodusznie odpowiedział tamten, zupełnie jak Eryk Wiking na początku filmu.
Cadwaladr przybywa do obozu Owaina na rozmowy, zaś Marek dobrowolnie zostaje u Wikingów jako zakładnik. Owain obiecuje, że rozważy ułaskawienie brata, lecz pod warunkiem, że tamten wpierw odprawi swych najemników. Jednak oni czekają na zapłatę, jak Woje w „Piątym Elemencie”. Usługi swoje cenią wysoko. Bez wypłaty żołdu bądź zagarnięcia łupu nie odpłyną ...
Można by zrobić z tego odjazdowy film, chociaż rozwiązanie zagadki zabójstwa inne niż zwykle, zabójca umierając sam to wyznał, zanim Cadfael zdołał go wykryć.

Były pomocnik Cadfaela Marek, będący od „Pielgrzyma nienawiści” diakonem, wyrusza do Walii w misji od jednego biskupa do drugiego, Cadfael jest tłumaczem. Nowy biskup, będący Normanem, a nie znający walijskiego języka ani obyczajów, wdraża najnowsze reformy, w tym bezżenność duchownych.
Tu małe wyjaśnienie.
II Sobór Laterański w 1139 roku w kanonie 7 zabronił księżom...

Braciszek Cadfael jest jednym z moich ulubionych bohaterów, ale tym razem jestem nieco rozczarowana. Śledztwa tutaj w zasadzie nie ma. Owszem, mamy morderstwo i poszukiwanie sprawcy, ale ważniejsze jest konflikt między braćmi sprawującymi władzę w Walii i wszystko, co wokół niego się rozgrywa. Popełniona zbrodnia zostaje wyjaśniona, ale właściwie bez udziału Cadfaela jako detektywa. Dlatego daję tak niską ocenę.

Braciszek Cadfael jest jednym z moich ulubionych bohaterów, ale tym razem jestem nieco rozczarowana. Śledztwa tutaj w zasadzie nie ma. Owszem, mamy morderstwo i poszukiwanie sprawcy, ale ważniejsze jest konflikt między braćmi sprawującymi władzę w Walii i wszystko, co wokół niego się rozgrywa. Popełniona zbrodnia zostaje wyjaśniona, ale właściwie bez udziału Cadfaela jako...