Dla mnie była to przyjemna i lekka lektura, w sam raz na relaks pod koniec dnia. Spodobała mi się główna bohaterka i inni bohaterowie, mimo oklepanych schematów zostali przedstawieni sympatycznie. W dodatku intrygująca była mnogość oraz różnorodność relacji i emocji im towarzyszących. Dużym atutem był powrót do przeszłości (dla Katie także zmierzenie się z nią) i dorastania w latach 80. i 90. w Stanach. Czytając niektóre fragmenty sama często wracałam do swojego dzieciństwa i dziewczęcych problemów, a to moim zdaniem ogromny atut tej powieści.

Dla mnie była to przyjemna i lekka lektura, w sam raz na relaks pod koniec dnia. Spodobała mi się główna bohaterka i inni bohaterowie, mimo oklepanych schematów zostali przedstawieni sympatycznie. W dodatku intrygująca była mnogość oraz różnorodność relacji i emocji im towarzyszących. Dużym atutem był powrót do przeszłości (dla Katie także zmierzenie się z nią) i dorastania...

Nie wiem po co wydaje się takie książki...
Wiele razy trafiałam na takie pozycje, w których uderza głupota Amerykanów. Nie inaczej jest tutaj. Problemy dojrzałej kobiety są tak trywialne, że ciężko nawet czytać. Płytkie myślenie, puste życie.

Przebrnęłam przez całość, ale strasznie się męczyłam. Nie rozumiem fenomenu "Dedykacji". Zdecydowanie nie dla mnie.

Nie wiem po co wydaje się takie książki...
Wiele razy trafiałam na takie pozycje, w których uderza głupota Amerykanów. Nie inaczej jest tutaj. Problemy dojrzałej kobiety są tak trywialne, że ciężko nawet czytać. Płytkie myślenie, puste życie.

Przebrnęłam przez całość, ale strasznie się męczyłam. Nie rozumiem fenomenu "Dedykacji". Zdecydowanie nie dla mnie.

Bardzo dobra książka. Można się poświęcić drugiej osobie, podporządkować swoje życie ale też nie można wyzbyć się egoizmu. Związki to kompromis ale z obydwu stron. Główna bohaterka zrozumiała to po latach ale w sama porę.

Bardzo dobra książka. Można się poświęcić drugiej osobie, podporządkować swoje życie ale też nie można wyzbyć się egoizmu. Związki to kompromis ale z obydwu stron. Główna bohaterka zrozumiała to po latach ale w sama porę.

Sam pomysł na książkę całkiem ciekawy. Wykonanie? Hmm... Rozdziały opisujące na przemian przeszłość i teraźniejszość głównej bohaterki do pewnego momentu wydają się bardziej irytujące niż interesujące - momentami ciężko połapać się o co w tej całej historii chodzi. Dodatkowo niekiedy dialogi stworzone są w taki sposób, że przynajmniej ja musiałam czytać je po raz drugi (a nawet trzeci) żeby zorientować się co, kto i do kogo mówi. Sama główna bohaterka początkowo wydaje się być bardzo zdecydowana - choć do końca nie wiadomo na co. Chce się zemścić na swoim eks, ale w zasadzie to w książce nie pojawiają się konkrety co do jej planów, a już nawet po samej zemście (czy do niej w końcu doszło?) też nie wiadomo, na czym miała ona niby polegać. W zasadzie chyba druga połowa książki zrobiła na mnie lepsze wrażenie, może dlatego że akcja co raz bardziej się wyjaśnia i wszystko zaczyna układać się w logiczną (nawet jeśli nie do końca realistyczną) całość. Momentami nawet wzruszającą. Lektura na pewno nie należy do wybitnych, ale po przebrnięciu pierwszych zagmatwanych rozdziałów, może być całkiem przyjemną odskocznią od rzeczywistości.

Sam pomysł na książkę całkiem ciekawy. Wykonanie? Hmm... Rozdziały opisujące na przemian przeszłość i teraźniejszość głównej bohaterki do pewnego momentu wydają się bardziej irytujące niż interesujące - momentami ciężko połapać się o co w tej całej historii chodzi. Dodatkowo niekiedy dialogi stworzone są w taki sposób, że przynajmniej ja musiałam czytać je po raz drugi (a...

jak dla mnie beznadziejna nudna nie przeczytalam do konca bo po prostu "zmęczyła "mnie

jak dla mnie beznadziejna nudna nie przeczytalam do konca bo po prostu "zmęczyła "mnie

Kiedyś w radiowej TRÓJCE usłyszałam pewną anegdotę. Otóż na jednym z festiwali (opolskim tudzież sopockim)wykonawczyni bardzo denerwowała się przed występem. Zagadnęła nawet konferansjera, zwierzając mu się, że kiedy wychodzi na scenę nie wie co zrobić z rękami. Ów odparł: "A nie myślała pani o tym, żeby zatkać sobie nimi usta?". Anegdota ta stanowi pewną analogię. Mianowicie - autorki książki "Dedykacja" nie wiedziały co zrobić z rękami. Zasiadły więc do komputera i zaczęły pisać powieść. Rzeczona książka nie ma ani jednej zalety, poza tą, że się skończyła (i stąd jedna gwiazdka). Fabuła nie jest prosta a zwyczajnie prostacka i w dodatku chaotyczna. Po przeczytaniu połowy powieści poddałam się. Tego nie da się czytać. Zdecydowanie odradzam sięgnięcie po "Dedykację".

Kiedyś w radiowej TRÓJCE usłyszałam pewną anegdotę. Otóż na jednym z festiwali (opolskim tudzież sopockim)wykonawczyni bardzo denerwowała się przed występem. Zagadnęła nawet konferansjera, zwierzając mu się, że kiedy wychodzi na scenę nie wie co zrobić z rękami. Ów odparł: "A nie myślała pani o tym, żeby zatkać sobie nimi usta?". Anegdota ta stanowi pewną analogię....

Książka przyjemna do poduszki. Poza tym prosto napisana i momentami niesamowicie wciągająca. Niestety zawiodło mnie zdecydowanie kilka ostatnich rozdziałów. Miałam wrażenie, że autorki nie mają już pomysłu i chcą szybko skończyć wszystkie wątki. Pomimo to chętnie przeczytałabym jeszcze coś tych autorek.

Książka przyjemna do poduszki. Poza tym prosto napisana i momentami niesamowicie wciągająca. Niestety zawiodło mnie zdecydowanie kilka ostatnich rozdziałów. Miałam wrażenie, że autorki nie mają już pomysłu i chcą szybko skończyć wszystkie wątki. Pomimo to chętnie przeczytałabym jeszcze coś tych autorek.

Gdyby nie zakończenie to powiedziałabym, że to harlequin. Gdybym natomiast miała oceniać to dałabym +3. Zwracając uwagę na to, że książka ma dwóch autorów, moja ocena nie będzie inna.
Powieść jest o skrzywdzonej i porzuconej kobiecie, która pragnie wygarnąć swojemu eks co o nim myśli. To popieram i do tej pory rozumiem jej zachowanie. Później jednak sprawy toczą się nie tak jak tego oczekuje czytelnik. Ja sama nie do końca rozumiem postępowania głównej bohaterki. Od początku jak poznajemy Jake'a to widzimy wszystkie jego wady. Jest dziecinny, wydaje się samolubny i żeruje na swojej popularności. Kate wydaje się nim zauroczona i w rzeczywistości zakochuje się w chłopaku. Autorki zastosowały ,,chwyt" i wykreowały Jake'a na zagubionego nastolatka z nieszczęśliwej rodziny.
Jedyne co mogę powiedzieć o powieści to to, że nie należy do tych bardzo ambitnych, jest napisana prostym językiem i czasem wciąga, więc w wolnej chwili jak najbardziej! Chwyćcie za nią bez obaw.

Gdyby nie zakończenie to powiedziałabym, że to harlequin. Gdybym natomiast miała oceniać to dałabym +3. Zwracając uwagę na to, że książka ma dwóch autorów, moja ocena nie będzie inna.
Powieść jest o skrzywdzonej i porzuconej kobiecie, która pragnie wygarnąć swojemu eks co o nim myśli. To popieram i do tej pory rozumiem jej zachowanie. Później jednak sprawy toczą się nie...

Książkę czytałam na wyjeździe na narty, gdzie człowiek pod wpływem wysiłku, świeżego powietrza i grzanego wina szybko odpływa w ramiona morfeusza. Jednak uważam, że książka super nadawała się właśnie jako lekka lektura do poduszki. Fabuła jest skonstruowana dosyć naiwnie, ale nie przeszkadza to w czerpaniu przyjemności z czytania.

Książkę czytałam na wyjeździe na narty, gdzie człowiek pod wpływem wysiłku, świeżego powietrza i grzanego wina szybko odpływa w ramiona morfeusza. Jednak uważam, że książka super nadawała się właśnie jako lekka lektura do poduszki. Fabuła jest skonstruowana dosyć naiwnie, ale nie przeszkadza to w czerpaniu przyjemności z czytania.

Taka sobie historyjka :)

Taka sobie historyjka :)