Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść leżała na mojej półce już od wielu lat, nawet już nie pamiętam skąd ją mam. Ostatnio w ramach wyczytywania stosów po nią sięgnęłam i... Nie wiem czy bardziej żałuję czy bardziej się cieszę. Z okładki krzyczy obiecujący napis, jakoby powieść miała przypominać film "Uwierz w ducha". Natomiast mi bardziej przypominał on "Jak zostać kotem", z tym że w filmie człowiek zamieniony w zwierzaka był mniej irytujący. Ale od początku. Emily bardzo kocha swojego męża, ale Sandy ma pewne wątpliwości, czy odwzajemnia to uczucie. Wszystko kończy się niespodziewanie, kiedy mężczyzna ginie w wypadku samochodowym. Ale czy oby na pewno kończy? Sandy budzi się, lecz zamiast rąk widzi łapy, a ciało ma porośnięte sierścią - został psem. Ale nie tym słodkim z okładki, tylko jakimś określanym przez innych bohaterów "brzydkim". Oczywiście, żeby historia miała sens, trafia on pod opiekę Emily. Początek książki był naprawdę udany, natomiast im dalej w las, tym gorzej. Sandy/Einstein z rozdziału na rozdział był coraz bardziej irytujący. Nie widziałam w tej powieści jego przemiany. Mam wrażenie, że od pewnego momentu ta postać psuła całą powieść. Natomiast bez Einsteina nie działoby się tam nic "super" i wyróżniającego, więc jakieś plusy ma. Po prostu jego postać jest moim zdaniem źle pokierowana przez autorkę. Stad też brak w mojej recenzji rozpisywania się nad postacią Emily - ot, postać jakich wiele w tego typu książkach. No cóż, może nie bez przyczyny ta książka tyle czasu czekała na swoją kolej. Moim zdaniem nie była porywająca.