Dostałam tą książkę kilka lat temu na urodziny i w końcu zmusiłam się przeczytać. Ciężko się czytało , często urywał się kontekst nie było więc wiadomo o co chodzi w niektórych monetach. Po przeczytaniu kilkunastu stron, można było się przyzwyczaić do dziwnego ( według mnie) stylu pisania autorów. Ogólnie jeśli komuś się bardzo nudzi i książka kurzy się na półce , to można przeczytać.

Dostałam tą książkę kilka lat temu na urodziny i w końcu zmusiłam się przeczytać. Ciężko się czytało , często urywał się kontekst nie było więc wiadomo o co chodzi w niektórych monetach. Po przeczytaniu kilkunastu stron, można było się przyzwyczaić do dziwnego ( według mnie) stylu pisania autorów. Ogólnie jeśli komuś się bardzo nudzi i książka kurzy się na półce , to można...

Jamie to młoda dziewczyna, która właśnie skończyła studia. Stosunki z rodziną ma bardzo chłodne, najlepsza przyjaciółka wyjeżdża, a możliwość otrzymania posady ogranicza się w jej przypadku do etatu w Starbucks'ie. Niespodziewanie udaje jej się dostać na staż do Białego Domu. Kiedy staje twarzą w twarz z prezydentem Stanów Zjednoczonych - Gregiem Rutlandem, od razu wpada mu w oko. Początkowo ich spotkania ograniczają się do flirtu, ale później uczucie między nimi przeradza się w coś dużo bardziej poważniejszego. Niestety po pewnym czasie ich romans wychodzi na jaw i Jamie wraz z rodziną zostaje wplątana w polityczną nagonkę. Jej życie prywatne przestaje istnieć. Co na to Greg? Czy on też jest zamieszany w to wszystko co ją spotyka? 💭W mojej opinii coś w tej książce nie wyszło. Niestety nie przypadła mi do gustu, pomimo że lubuję się w romansach. Treść była dla mnie trochę niedorzeczna i wręcz śmieszna. Zachowania bohaterów były dziwne. Prezydent w moim odczuciu to facet niezrównoważony psychicznie 🤣 i wcale w mojej wyobraźni nie wykreował się jako silny, przystojny mężczyzna.
Bardzo się rozczarowałam tą pozycją.
Z pozytywów: Ciekawie została ukazana relacja między Jamie, a jej siostrą. Bardzo życiowo (Chociaż wiem, że ich zachowanie nie jest regułą. Istnieją rodzeństwa bez szwanku 😀). Być może ktoś z Was znajdzie więcej pozytywnych elementów w tej przypowieści niż ja.

Jamie to młoda dziewczyna, która właśnie skończyła studia. Stosunki z rodziną ma bardzo chłodne, najlepsza przyjaciółka wyjeżdża, a możliwość otrzymania posady ogranicza się w jej przypadku do etatu w Starbucks'ie. Niespodziewanie udaje jej się dostać na staż do Białego Domu. Kiedy staje twarzą w twarz z prezydentem Stanów Zjednoczonych - Gregiem Rutlandem, od razu wpada...

To jedna z najsłabszych książek jakie czytałam w ostatnim czasie.

Pomysł znakomity, gorzej z realizacją. Nie wiem jak udało mi się doczytać do końca. Kilkakrotnie gubiłam wątki bądź nie byłam w stanie ich zrozumieć, połączyć. Bohaterowie irytujący, a sam romans mało porywający.

To jedna z najsłabszych książek jakie czytałam w ostatnim czasie.

Pomysł znakomity, gorzej z realizacją. Nie wiem jak udało mi się doczytać do końca. Kilkakrotnie gubiłam wątki bądź nie byłam w stanie ich zrozumieć, połączyć. Bohaterowie irytujący, a sam romans mało porywający.

Jestem przekonana, że każdy z was wie, że związek dwojga ludzi nigdy nie jest usłany różami i nie zawsze jest tak kolorowo jak przedstawiają to w filmach/serialach.
Zdarzają się kłótnie, nieporozumienia, irytacja zachowaniem drugiej połówki, chora zazdrość, smutek etc etc.
Teraz sobie wyobraźcie, że wasz wybranek jest już zajęty. Ma żonę, dzieci. Swoje życie. Pozostają wam więc spotkania w ukryciu, ukradkowe spojrzenia, uśmiechy, gesty.
Ciężko, prawda?
Z taką sytuacją boryka się Jamie, główna bohaterka "Prezydenckiego romansu". Ona ma jednak jeszcze bardziej utrudnione życie, ponieważ jej wybranek to sam prezydent.

Jeśli mam być szczera, to nie wiem jak mam zabrać się za ocenę tej książki. To było moje drugie podejście do niej (za pierwszym razem przebrnęłam tylko przez pierwszy rozdział i poddałam się) i tym razem dotrwałam do końca. Nie powiem jednak by w jakikolwiek sposób historia Jamie i Grega mnie zachwyciła. Jestem raczej skłonna powiedzieć, że ta lektura była po prostu nudna, a niesamowicie długie rozdziały jedynie potęgowały to przekonanie.
Bardzo często musiałam wracać do poprzednich zdań, a czasem nawet całych fragmentów, ponieważ nie rozumiałam o czym właśnie czytałam. Historia jest banalna, wręcz czasami śmieszna, a główna bohaterka jeszcze nigdy mnie tak nie irytowała.

A szkoda, ponieważ sam pomysł na opisanie romansu z prezydentem wydawał mi się niezwykle ciekawy i spodziewałam się czegoś o niebo lepszego od tego co dostałam.

Jestem przekonana, że każdy z was wie, że związek dwojga ludzi nigdy nie jest usłany różami i nie zawsze jest tak kolorowo jak przedstawiają to w filmach/serialach.
Zdarzają się kłótnie, nieporozumienia, irytacja zachowaniem drugiej połówki, chora zazdrość, smutek etc etc.
Teraz sobie wyobraźcie, że wasz wybranek jest już zajęty. Ma żonę, dzieci. Swoje życie. Pozostają wam...

Chwilę po zakończeniu collage'u, 22-letnia Jamie McAlister trafia na prestiżowy staż do Białego Domu. To doświadczenie i wpis w dokumentachpo jego zakończeniu, ma jej otworzyć drzwi do świetnej pracy -zdecydowanie lepszej niż stanie za ladą w Starbucksie, czy McDonaldzie. Dziewczyna ma wyższe aspiracje, choć ma świadomość, że ten staż to będzie dla niej ostra szkoła przetrwania. Jednak nie spodziewała się, jakie niespodzianki ją tam spotkają.....

Staż okazał się ciężki, a stażyści byli eksploatowani jak tylko można. Jamie po zakończonym dniu nie czuła nóg. Pewnego dnia miała zanieść dokumenty do podpisu i przypadkiem znalazła się sama w towarzystwie Prezydenta, Grega Rutlanda. To spotkanie zapoczątkowało lawinę zdarzeń. Jamie i Grega coś ciągnęło do siebie jak magnes, a ich niepozorne spotkanie zamieniło się w romans. Niestety, prezydent jako osoba publiczna stale jest pod ostrzałem mediów i paparazzich. Szczegóły ich intymnego pożycia wypłynęły na zewnątrz i powstała z tego afera i publiczna nagonka na Rutlanda. Jamie starała się jak mogła chronić kochanka, swoim kosztem..... Jak skończył się romans z Prezydentem? Przeczytajcie sami!

"Prezydencki romans" ukazuje inne oblicze polityki. To obraz młodej, niedoświadczonej dziewczyny uwikłanej w romans, którego konsekwencji nie przewidziała. To brutalny świat polityki i mediów, gdzie każda sprawa urasta do sensacji.
Powieść jest napisana lekko, dowcipnie, często wręcz sarkastycznie. Czyta się ją z przyjemnością i ciekawością. Może na kolana nie powali, ale stanowi fajne czytadło na urlop.

Chwilę po zakończeniu collage'u, 22-letnia Jamie McAlister trafia na prestiżowy staż do Białego Domu. To doświadczenie i wpis w dokumentachpo jego zakończeniu, ma jej otworzyć drzwi do świetnej pracy -zdecydowanie lepszej niż stanie za ladą w Starbucksie, czy McDonaldzie. Dziewczyna ma wyższe aspiracje, choć ma świadomość, że ten staż to będzie dla niej ostra szkoła...

Już dawno, żadna książka tak mnie nie zmęczyła;( Mimo dobrych chęci i walki, żeby się przemęczyć i dotrwać do końca - niestety zdrowy rozsądek wygrał. Jak dla mnie książka napisana strasznie męczącym językiem. W żaden sposób już od samego początku nie potrafiła mnie zachęcić do czytania. No cóż nie wszystkie książki muszą być świetne. Zdecydowanie nie polecam

Już dawno, żadna książka tak mnie nie zmęczyła;( Mimo dobrych chęci i walki, żeby się przemęczyć i dotrwać do końca - niestety zdrowy rozsądek wygrał. Jak dla mnie książka napisana strasznie męczącym językiem. W żaden sposób już od samego początku nie potrafiła mnie zachęcić do czytania. No cóż nie wszystkie książki muszą być świetne. Zdecydowanie nie polecam

Jedna gwiazdka za autorki (Niania w NY mi się bardzo podobała),druga gwiazdka za tytuł (Romans! i to jeszcze prezydencki!),a trzecia... że się w końcu skończyła, że ją w końcu zmęczyłam... Więcej nie wymyślę.
To miała być moja odskocznia od kryminałów, w których się zaczytuję.
Miałam wrażenie, że autorki nie do końca miały pomysł na tą książkę, wątek romansu w zasadzie żaden, wszystko naciągane.
Szkoda, że straciłam tyle czasu, kiedy na półce czekają ciekawsze pozycje.

Jedna gwiazdka za autorki (Niania w NY mi się bardzo podobała),druga gwiazdka za tytuł (Romans! i to jeszcze prezydencki!),a trzecia... że się w końcu skończyła, że ją w końcu zmęczyłam... Więcej nie wymyślę.
To miała być moja odskocznia od kryminałów, w których się zaczytuję.
Miałam wrażenie, że autorki nie do końca miały pomysł na tą książkę, wątek romansu w zasadzie...

Kiedy zobaczyłam tę pozycję w nowościach wydawnictwa Rebis, pomyślałam, że raz kozie śmierć. Skusiły mnie nazwiska „sprawczyń” „Niani w Nowym Jorku”. Sprawy kryminalne i okołokryminalne zawsze mnie fascynowały, a tutaj w tle mamy władzę, romans i służby bezpieczeństwa. Już od jakiegoś czasu miałam ochotę na romantyczną powieść, jednak nie byłabym sobą, gdyby na drugim planie nadal było tak różowo. Od kiedy pamiętam mam słabość do zbrodni i makabry. Tutaj jest perspektywa lekkiej akcji gdzieś pod koniec, kiedy wszystko się sypnie. Bo nie było wątpliwości, że się sypnie. Od służb bezpieczeństwa bezlitośniejszy jest tylko urząd skarbowy. Z nim się nie zadziera.

Tym razem mamy dwie autorki – Emma McLaughlin i Nicola Kraus. Autorki „Niani w Nowym Jorku” spotkały się po raz pierwszy w trakcie nauki w New York University’s Gallatin School of Individualized Study. Ukończyły kierunek sztuki w edukacji. Zanim jednak podjęły decyzję, by napisać swoją najsłynniejszą dotychczas książkę, Kraus kontynuowała przygodę ze sztuką, natomiast McLaughlin była konsultantką w sektorze publicznym i prywatnym. „Niania” stała się bestsellerem New York Times, a na jej podstawie stworzono film ze Scarlett Johansson w roli głównej. Obecnie panie tworzą scenariusze telewizyjne i filmowe, zajmują się także tematyką gender na tle współczesnej skorporatyzowanej Ameryki.

Główna bohaterka – Jamie McAlister – właśnie skończyła studia. Jedynym, na co może liczyć, jest etat w Starbucksie, niespodziewanie jednak trafia na dziesięciotygodniowy prestiżowy staż w Białym Domu. Przypadkowe spotkanie z prezydentem Gregiem Rutlandem zapoczątkowuje flirt, który jednak szybko przeradza się w coś o wiele poważniejszego. Gdy wychodzą na jaw intymne szczegóły ich związku, Jamie wraz z najbliższymi znajdzie się w ogniu wyrachowanej publicznie nagonki prowadzonej przez politycznych wrogów Grega, a być może – bez względu na łączące ich uczucie – także przez niego samego.

Moje emocje są mieszane. Biorąc pod uwagę opis, szykowałam się na lekką sensację z nutą romansu. Wyszedł nieco kulawy romans z nutą napięcia. Wszystko w świecie przedstawionym wydaje się nieprawdopodobne. Od beztroski, z jaką w romans wchodzi prezydent, przez nastoletnie podejście do zauroczenia bohaterki, po spotkanie ze służbami bezpieczeństwa. Staram się absolutnie nie oceniać Jamie, chociaż dla mnie romans z żonatym mężczyzną w dodatku głową państwa jest, mówiąc delikatnie, nie na miejscu. Spodziewałam się czegoś zupełnie innego – bardziej mrocznego, głębszego, mocniejszego emocjonalnie. A dostałam kilka trzymających w napięciu scen poprzeplatanych czekaniem na jego znak, próbami normalnego życia i rozmyślaniami. Jakby cały świat bohaterki zawęził się do jednej osoby. Tak, wiem – tak działa zauroczenie, jednak tutaj jest wręcz przerysowane. Przyznaję, że wciągnęłam się mniej więcej od połowy. Wtedy też doskonale pokazane zostało, że tabloidyzacja życia to duży problem, który kompletnie odbiera możliwość normalnego funkcjonowania. Duży plus za humor, przewijający się przez prawie całą książkę. Jednak fabuła momentami się plątała i rwała, przez co traciło się wątek.

Polecam kobietom, które chciałyby przeczytać romans, ale niekonwencjonalny. I oczywiście fankom duetu McLaughlin&Kraus.

„Wilgoć w DC i ja zostałyśmy sobie przedstawione, gdy wysiadłam z pociągu z życiem upakowanym do dwóch pękających w szwach walizek. Tak mógł się czuć ktoś unoszący się na powierzchni Morza Martwego, pomijając to, że nie tyle płynęłam, ile próbowałam przejść na przeciwległy brzeg. Z bagażem. [...] Trudno jedynie utrzymać na twarzy rozanielony wyraz niebotycznego uznania, kiedy człowiekowi tak wściekle chce się sikać. Przypuszczalnie Brooke miała cewnik.
- Nie musisz do toalety? – zapytałam ją szeptem.
Posłała mi kolejne karcące spojrzenie. Teraz już wiem, że trzeba czegoś więcej niż słodka bułeczka, żeby zjednać sobie Brooke. Może gdybym nadziała czymś ciastko – xanaxem? celexą? Który to lek czyni z ciebie miłą osobę…?”

http://kraina-bezsennosci.blog.pl/

Kiedy zobaczyłam tę pozycję w nowościach wydawnictwa Rebis, pomyślałam, że raz kozie śmierć. Skusiły mnie nazwiska „sprawczyń” „Niani w Nowym Jorku”. Sprawy kryminalne i okołokryminalne zawsze mnie fascynowały, a tutaj w tle mamy władzę, romans i służby bezpieczeństwa. Już od jakiegoś czasu miałam ochotę na romantyczną powieść, jednak nie byłabym sobą, gdyby na drugim...

Dawno nie czytałam czegoś tak słabego. Przebrnęłam do końca czytając po dwa zdania na stronie, inaczej od razu rzuciłabym ją w kąt.

Dawno nie czytałam czegoś tak słabego. Przebrnęłam do końca czytając po dwa zdania na stronie, inaczej od razu rzuciłabym ją w kąt.

Żenująca już od samego początku. Niestety, więcej nie mogę napisać, bo oddałam do biblioteki.

Żenująca już od samego początku. Niestety, więcej nie mogę napisać, bo oddałam do biblioteki.