Pewnie zaraz ktoś powie, że dostała fioła na punkcie Olgi Rudnickiej. A mnie się jej książki po prostu bardzo dobrze czyta. Są coraz ciekawsze i coraz bardziej zakręcone. Może przyczyna jest fakt, że miałam okazję poznać autorkę, wiem ile pracy wkłada w pisanie, co wówczas chodzi w jej głowie, jak wygląda jej życie, jaka jest pozytywnie zakręcona! Jakoś lepiej i ciekawiej się czyta wówczas jej książki. Niewątpliwi wpływ ma na to fakt, że nie jest nadętą, sztucznie podnoszącą swoją wartość pisarką!

Ale wróćmy na Zacisze. To nazwa ulicy a dokładniej mówiąc adres Zacisze 13 w Śremie (dla niewtajemniczonych - miejscowość w okolicach Poznania). Główną bohaterką książki jest Marta - nauczycielka pokrzywdzona przez los. Zaczęła od początku swoje życie po nieudanym małżeństwie (zupa dość często była za słona!). Niestety - brzydko mówiąc - smród pozostały po związku nadal za Martą się ciągnie, zarówno w postaci męża jak i wyroku sądowego i wrednej matki. Pewnego dnia na swoim podwórku znajduje trupa. I nie zachowuje się, jak normalna osoba, która zapewne zadzwoniłaby na policję, ale ukrywa trupa w piwnicy. W tym samym czasie sprowadza się do niej Aneta, jej przyjaciółka z pracy i krótko mówiąc, dokłada swojego trupa! Mamy więc piwnicę, duża zamrażarkę, trochę zaprawy murarskiej, dwa trupy i dwie niezwykle kreatywne w tym zakresie dziewczyny. Do tego dochodzi były mąż jednej z nich - tyran i psychopata! i jakiś chłopak - Damian - który kręci się wokół domu i wokół Marty. Dużo tych osób. Z czego dwie nie żyją! Na początku!

Na pewno ciekawe rozwiązanie to wielowątkowość powieści. Każda z bohaterek ma swoje życie, swoje perypetie i jakoś próbuje je rozwiązać. Nowi bohaterowie także przedstawieni są z punktu widzenia Marty i Anety, ale także poznajemy ich własne myśli:)

Książka fajna i przyjemna. Dziewczyny trochę zakręcone. O wiele lepiej mi się czytało Zacisze 13, kiedy uświadomiłam sobie, że to fikcja literacka. Po prostu ciężko mi było uwierzyć, że można w takie rzeczy brnąć.... choć z drugiej strony... nigdy nie wiemy, kto jakie trupy trzyma w szafie:)

Pewnie zaraz ktoś powie, że dostała fioła na punkcie Olgi Rudnickiej. A mnie się jej książki po prostu bardzo dobrze czyta. Są coraz ciekawsze i coraz bardziej zakręcone. Może przyczyna jest fakt, że miałam okazję poznać autorkę, wiem ile pracy wkłada w pisanie, co wówczas chodzi w jej głowie, jak wygląda jej życie, jaka jest pozytywnie zakręcona! Jakoś lepiej i ciekawiej...