Niepokojące, mroczne fantasy o młodych kochankach w gotyckiej oprawie. Mistrzowsko wpleciono tu wątki historyczne i magię. Do tego ironiczna narracja i fascynujący bohaterowie. To nie moje słowa, lecz zbitka rekomendacji z okładki książki. Zapowiadały coś wielkiego. Czy się z nimi zgadzam? Po części tak. Ta powieść z pewnością ma świetny klimat. Dzieje sie w małym miasteczku żyjącym wspomnieniami z wojny secesyjnej. Praktycznie każdy z jego tajemniczych mieszkańców okazuje się być kimś zupełnie innym niż nam się na początku wydaje. A w klasie głównego bohatera pojawia się piękna dziewczyna skrywająca jakiś mroczny sekret. Wszyscy główni bohaterowie to interesujące, wyraziste postaci, na czele z zakochanymi w sobie Ethanem i Leną.

Książka jest napisana z polotem, czyta się ją szybko, bo historia wciąga. Zastanawiające jest, że napisały ją dwie osoby, a zupełnie tego nie czuć. Jest spójna, nie ma żadnych zgrzytów językowych czy stylistycznych, które sugerowałyby że kolejne rozdziały wyszły spod pióra innej autorki.

Jak dla mnie za dużo jest w "Pięknych istotach" magii. Tytułowe istoty posiadają różne nadprzyrodzone moce, które momentami były dla mnie zbyt absurdalne. To było w zasadzie moje pierwsze spotkanie z literaturą fantasy (nie licząc 'Zmierzchu", o ile mogę go zakwalifikować do tego gatunku). Być może stąd moje nieco sceptyczne nastawienie do przeczytanej lektury. Nie bez znaczenia jest też pewnie mój wiek, bo 16-latką już od paru lat nie jestem. Sporo jednak książek o nastolatkach przeczytałam i muszę przyznać, że w "Pięknych istotach" zostali oni sportretowani bardzo wiarygodnie tzn. nie robi się z nich na siłę dorosłych, zachowują się tak jak normalni 16-latkowie, a nie jak nadzwyczaj dorośli 16-latkowie. Na uwagę zasługuje też fakt, że narratorem powieści panie uczyniły chłopaka. Bardzo to oryginalne i dobrze pomyślane, bo jest spora szansa, że książka w równym stopniu zainteresuje dziewczęta jak i chłopców. I tak może się stać, bo Ethan to równy chłopak, inteligentny, dowcipny, ale przy tym czuły i wrażliwy. Czyli niejakiemu Edwardowi rośnie konkurencja ;)

Na zakończenie opowieści autorki zrobiły sprytny manewr, nie rozwiązując akcji, lecz odkładając w czasie o rok decyzję, jaką ma podjąć Lena. To zwiastuje oczywiście drugą część Kronik Obdarzonych, bo tak została nazwana seria, która za oceanem ukaże się już jesienią. A propos, lekko rozczarowało mnie to, kim są Obdarzeni, to jakie posiadają moce itd. Jednak na fali popularności wampirów, które były już serwowane we wszystkich możliwych wariantach, wymyślić coś oryginalnego z pewnością nie było łatwo. Ale udało się zaskoczyć czytelników i warto to docenić. A ja książkę polecam szczególnie nastoletnim fanom fantastyki, zwłaszcza tym, którym znudzili się już krwiopijcy, na nich zapewne zrobi największe wrażenie. A, i jeszcze jedno. Uważam, że okładka "Pięknych istot" jest prześliczna ;)

Niepokojące, mroczne fantasy o młodych kochankach w gotyckiej oprawie. Mistrzowsko wpleciono tu wątki historyczne i magię. Do tego ironiczna narracja i fascynujący bohaterowie. To nie moje słowa, lecz zbitka rekomendacji z okładki książki. Zapowiadały coś wielkiego. Czy się z nimi zgadzam? Po części tak. Ta powieść z pewnością ma świetny klimat. Dzieje sie w małym...