Kolejna książka Stephenie Meyer. Tym razem nie dostajemy kontynuację „Zmierzchu”, ale dodatek do sagi. W wstępie autorka napisała o swojej książce:„Od samego początku postać Bree miała jasny zarys i niektórzy z jej przyjaciół także bez trudu zrodzili się do życia. Zwykle tak właśnie ze mną jest: próbuję napisać streszczenie tego, co dzieje się w innej części danej historii, a potem „niechcący” zaczynam tworzyć do niej dialogi. W tym wypadku złapałam się na tym, że zamiast streszczenia piszę opowieść o dniu z życia Bree.”

Ci, którzy przeczytali „Zaćmienie” poznali już główną bohaterkę niniejszej książki. Bree jest jedyną nowo narodzoną, którą poznała Bella po bitwie z armią Victorii. Tutaj otrzymujemy historię o tym, jakim sposobem Bree została wampirem, jak walczyła o przetrwanie wśród innych nowo narodzonych i jak przez całe swoje „drugie życie” była okłamywana o istotnych sprawach, związanych z wampirzym światem. I nie tylko. Poznajemy kulisy tego, co w „Zaćmieniu” było tłem, zagrożeniem w oddaleniu. Jednak czytelnik sięgając po tę powieść już wie, jak ona się zakończy. Autorka napisała we wstępie, że żałuje, że nie zakończyła „Zaćmienia” inaczej. Po przeczytaniu książki miałam początkowo te same uczucia, ale…

No właśnie, ale. Co jest największym atutem książki? Brak cukierkowatego zakończenia. Oczywiście moim zdaniem zabrakło trochę dramaturgii, strachu, braku nadziei, które z pewnością odczuwała Bree, jednak nie ma happy endu, i o dziwo uważam to za plus. Chociaż oczywiście chciałoby się, żeby ona przeżyła i z Fredem odkrywała świat.

Całość jest pisana jednym tchem. Nie ma podziału na rozdziały. Tak naprawdę opowieść się zaczyna i nigdzie nie ma przerywnika, przynajmniej w trakcie czytania takiego nie zauważyłam. Z jednej strony jest to interesujące, jeszcze nigdy nie spotkałam się z czymś takim, że był brak podziału na sceny i wszystko zostało napisane jednym ciągiem. Dzięki temu czyta się i czyta i nie można przestać. I jest to też w tym wadą, bo właśnie, kiedy czytelnik nie ma więcej czasu i zazwyczaj kiedy pomiędzy akapitami jest przerwa, to przerywam czytanie. Tu tego nie ma i czasami odłożenie książki w „środku akcji” było dla mnie czymś dziwnym.

Stephenie „popisała się” opisem wampira nowo narodzonego w „Przed Świtem”. Możecie w mojej opinii tej książki przeczytać, co o tym myślę. To była totalna klapa i masakra dla czytelnika. Tutaj autorka próbowała wcielić się w nowo narodzoną, która pije ludzką krew i dla której ludzie są tylko nic nie wartymi istotami, służącymi tylko do zaspokojenia pragnienia. Jest lepiej niż było z Bellą, ale to jeszcze nie to. Czegoś tu brakuje.

Ale plusem książki jest to, że może ją przeczytać każdy. Nawet jeśli ktoś nie zna sagi. Myślę, że nikt nie powinien mieć problemów ze zrozumieniem, o co chodzi, bez wiedzy jak to musiało się skończyć i kim są żółtoocy wampirzy. I dodam, że „Drugie życie Bree Tanner” jest lepsze od jakiejkolwiek książki z sagi. Przynajmniej mnie osobiście podoba się najbardziej. Może dlatego, że wielu nowo narodzonych zachowuje się faktycznie jak wampiry, a Bree wzbudza sympatię i w przeciwieństwie do Belli, nie irytuje. Nie ma tu wielu utalentowanych wampirów, tylko Straszny Fred, który jako jedyny z nowo narodzonych przeżył. I się zastanawiam, co mogło się z nim stać. Może być inspiracją do niezłej opowieści, z chęcią bym taką przeczytała.

Słyszałam, że książka powstała, ponieważ Stephenie dostarczała informacji, które chciano wpleść w film „Zaćmienie”, a potem stało się to książką. Jeśli faktycznie dzięki filmowi powstała niniejsza książka, pierwszy raz się cieszę, że powstał taki kinowy szajs. Przynajmniej dzięki temu powstała książka, która nie jest arcydziełem i nie zmieni niczego w literaturze, ale czyta się z przyjemnością i wciąga. Dlatego, jeśli ktoś nie jest wymagającego i chce przeczytać coś lekkiego, polecam opowieść o Bree Tanner.

Kolejna książka Stephenie Meyer. Tym razem nie dostajemy kontynuację „Zmierzchu”, ale dodatek do sagi. W wstępie autorka napisała o swojej książce:„Od samego początku postać Bree miała jasny zarys i niektórzy z jej przyjaciół także bez trudu zrodzili się do życia. Zwykle tak właśnie ze mną jest: próbuję napisać streszczenie tego, co dzieje się w innej części danej historii,...