„Oto, co się stało: coś mrocznego rodem z serca nocy wypełzło ze średniowiecza. Coś pozbawionego wiarygodności i układu odniesienia. Coś skazanego na egzystencję na kartkach literatury fantastycznej. […] Zwykła legenda, powtarzana od stuleci. Tyle że prawdziwa. […] I nim nauka zdołała zweryfikować legendę, ta połknęła naukę – wraz ze wszystkim innym.”

Pomimo, iż przeczytałam tą historię w zbiorze z innymi opowiadaniami autora, to opinię odnośnie tego konkretnego zamieszczę tutaj, aby przy tamtej zostawić sobie więcej miejsca na pozostałe treści w owym zbiorze zawarte.

Przyznam, że zaczęłam tę opowieść jakby na świeżo, mimo iż ekranizacja bardzo znana i ją widziałam kilkanaście lat temu, to nie pamiętałam z niej absolutnie nic, poza tym, że grał tam Will Smith, który na marginesie nie ma nic wspólnego z książkowym bohaterem, europejskiego pochodzenia niebieskookim blondynem. I tyle w kwestii porównań, nic więcej z fabuły nie wyryło mi się w pamięci, całość była dla mnie do odkrycia na nowo.

Robert Neville jest jedynym ocalałym z epidemii, która wybuchła na pół roku przed akcją książki. Epidemii, która przemieniła ludzi w bezmózgie istoty łaknące krwi, niczym z pradawnych opowieści o wampirach. Robert stracił żonę i córkę, ale nie potrafi ze sobą skończyć, więc walczy. Walczy każdego dnia o przetrwanie i o znalezienie wyjścia z tej tragicznej sytuacji. Może świat da się jeszcze ocalić?

Opowieść krótka, ale jakże treściwa. Autor ma bardzo swobodny styl, który spodobał mi się, oraz niezwykłą umiejętność plastycznego opisu odczuć i wydarzeń. Poczułam ból, cierpienie, niepewność, tęsknotę, determinację. Poczułam wszystko. Dostajemy trzy lata z życia w samotności, podczas których potrzeba posiadania kogoś blisko siebie, kogokolwiek, urasta do niewyobrażalnej rangi.

Podobało mi się. Naprawdę mi się podobało. Zwłaszcza zakończenie. Pozbawione złudzeń, sztucznego heroizmu, prawdziwe. Jest kilka rzeczy, których zabrakło, genezy chociażby, ale generalnie jestem mile zaskoczona. Tak wiele treści, na tak niewielu stronach. Polecam.

„Oto, co się stało: coś mrocznego rodem z serca nocy wypełzło ze średniowiecza. Coś pozbawionego wiarygodności i układu odniesienia. Coś skazanego na egzystencję na kartkach literatury fantastycznej. […] Zwykła legenda, powtarzana od stuleci. Tyle że prawdziwa. […] I nim nauka zdołała zweryfikować legendę, ta połknęła naukę – wraz ze wszystkim innym.”

Pomimo, iż...