Klasyka dla kazdego fana horroru, przeczytajcie uważnie każde opowiadanie, przekonacie się że bez autora "Jestem legendą " proza Stephena Kinga wiele by stracila, autor "Lśnienia " był uważnym czytelnikiem Mathesona. Wspaniała rozrywka!

Klasyka dla kazdego fana horroru, przeczytajcie uważnie każde opowiadanie, przekonacie się że bez autora "Jestem legendą " proza Stephena Kinga wiele by stracila, autor "Lśnienia " był uważnym czytelnikiem Mathesona. Wspaniała rozrywka!

Zbiór powieści i opowiadań Mathesona jest bardzo nierówny, ale ostatecznie oceniam go pozytywnie. Sam styl pisarza jest praktycznie niewidoczny i nie wzbudził we mnie żadnych większych emocji. Najsłabszym elementem całego zbioru są przestarzałe opisy i wywody autora na temat seksualności bohaterów (głównie "męskich potrzeb"),które mogłyby być ciekawe, gdyby nie nudna i powtarzalna egzekucja. "Jestem Legendą" jest świetną powieścią post-apokaliptyczną o niezłomności człowieka, z bohaterem któremu z chęcią kibicowałem, oraz miażdżącym zakończeniem. "Piekielny Dom" jest rewelacyjnym horrorem o nawiedzonym domu, z obrzydliwą historią, interesującą obsadą bohaterów w nieustannym konflikcie, i ciekawym, (pseudo)naukowym twistem. "Człowiek, który nieprawdopodobnie się zmniejszał" jest nudnawą, mało wiarygodną historią o przetrwaniu, z najbardziej irytującym, płaczliwym głównym bohaterem jakiego można sobie wyobrazić. Opowiadania dzielą się na dwie kategorie: świetne ("Montaż", "Guzik, guzik" i "Dystrybutor") i "zapomniałem o nich, od razu po przeczytaniu" (cała reszta). Finalnie - dwie pierwsze powieści i kilka bardzo dobrych opowiadań przyćmiewają słabsze momenty, dlatego polecam - szczególnie fanom horroru.

Zbiór powieści i opowiadań Mathesona jest bardzo nierówny, ale ostatecznie oceniam go pozytywnie. Sam styl pisarza jest praktycznie niewidoczny i nie wzbudził we mnie żadnych większych emocji. Najsłabszym elementem całego zbioru są przestarzałe opisy i wywody autora na temat seksualności bohaterów (głównie "męskich potrzeb"),które mogłyby być ciekawe, gdyby nie nudna i...

Dużo lepsze niż bardziej popularny film.

Dużo lepsze niż bardziej popularny film.

Jestem Legendą - rewelacja. Zupełnie coś innego niż w filmie. Obydwie historie mimo że różne oceniam bardzo wysoko - 8
Piekielny Dom - wciągająca historia ale na końcu niedosyt. Ot tak i już? No nieeeeee - 7
Człowiek.... bardzo szybko odpuściłem bo jednak nie dla mnie.
Opowiadania także nie.
Oceniam tylko przez pryzmat dwóch pierwszych odsłon.

Jestem Legendą - rewelacja. Zupełnie coś innego niż w filmie. Obydwie historie mimo że różne oceniam bardzo wysoko - 8
Piekielny Dom - wciągająca historia ale na końcu niedosyt. Ot tak i już? No nieeeeee - 7
Człowiek.... bardzo szybko odpuściłem bo jednak nie dla mnie.
Opowiadania także nie.
Oceniam tylko przez pryzmat dwóch pierwszych odsłon.

Najlepsza dla mnie była opowieść o piekielnym domu, za to o zmniejszającym się człowieku- wypadła slabo w moich oczach. Ledwo przez nią przebrnęłam. Opowiadania przeczytałam ale nie chce się wypowiadać. Nie zbyt lubię taka formę literatury

Najlepsza dla mnie była opowieść o piekielnym domu, za to o zmniejszającym się człowieku- wypadła slabo w moich oczach. Ledwo przez nią przebrnęłam. Opowiadania przeczytałam ale nie chce się wypowiadać. Nie zbyt lubię taka formę literatury

Opinia dotyczy tylko jednego z trzech tekstów zawartych w powyższej książce.

Żadna książka grozy nie przygotowała mnie na to co wyszło przez drzwi "piekielnego domu" Mathesona.

Gdzieś na świecie stoi willa w której nie chcielibyście się znaleźć. Wysoki, strzelisty budynek który zdaje się rezonować na okolicę i mieszkańców, skrywający swoje brudne sekrety.

Każdy kto chociaż minimalnie poznał historie domostwa, wie że lepiej trzymać się z daleka od tych ścian. Oczywiście zawsze znajdzie się ktoś kto nie wierzy w nadnaturalne wydarzenia rozgrywające się w domu i tak też dochodzimy do właściwej części narracji.

Do środka wchodzą: Sceptyczny Doktor wraz z żoną, który jest jednoczesnym sprawcą całego przedsięwzięcia, ekipa wraz z medium psychicznym i narrator który już odwiedził piekielny dom.

Mało jest książek które mnie aż tak ruszyły. Richard jest niesamowitym pisarzem o niezwykle plastycznej wyobraźni który potrafi dosłownie zmrozić czytelnika do kości.

"Piekielny dom" to historia pychy człowieka który staje naprzeciwko nieznanego. Wspomniany wyżej Doktor za wszelką cenę próbuje udowodnić swoje rację, nawet za cenę wejścia w paszcze lwa.

Opinia dotyczy tylko jednego z trzech tekstów zawartych w powyższej książce.

Żadna książka grozy nie przygotowała mnie na to co wyszło przez drzwi "piekielnego domu" Mathesona.

Gdzieś na świecie stoi willa w której nie chcielibyście się znaleźć. Wysoki, strzelisty budynek który zdaje się rezonować na okolicę i mieszkańców, skrywający swoje brudne sekrety.

Każdy kto...

Jestem Legendą bardzo mnie zaskoczyło. Byłam przekonana, że będzie ono bardziej zbliżone do filmu, który nota bene został właśnie na podstawie tej książki nakręcony. Okazało się jednak, że film i książka dzielą ze sobą tylko tytuł, kilka szczegółów w fabule, osobę bohatera tj. jeden z niewielu ocalałych, jeżeli niejedyny ocalały z epidemii w wyniku, której ludzie zamieniają się w wampiry. Poza tym są to dwie różne historie. Jest jednak coś co je łączy. Zarówno ta książka, jak i film z Willem Smithem są świetne. Główny bohater wydał mi się gruboskórnym, twardym facetem, który robi to co musi, a nie to co chce. Pomimo tego, że ma w sobie dużo siły i samozaparcia bardzo często popada w melancholię. Zadaje sobie dużo pytań: po co? dlaczego? jak długo? Jednym z rekwizytów, które pomagają mu przetrwać samotność i monotonię dnia jest alkohol. Drugim z nich jest muzyka klasyczna, którą główny bohater zdaje się bardzo lubić. W moim odczuciu nie da się nie polubić Roberta Neville'a. Jest inteligentny, całkiem sympatyczny i bardzo ciekawy. Gdyby okoliczności byłe inne byłby na prawdę super gościem.

Autor bardzo dobrze buduje akcję, przedstawia rozterki, problemy i nowe pomysły głównego bohatera. Akcja co rusz staje się wolna, tylko po to, aby za chwilę przyspieszyć. Całość jest też bardzo klimatyczna i potrafi sprawić, że na moment przestanie nam bić serce (np. scena z zegarkiem - kto czytał, ten wie).

Oceniam na mocne 8/10.

Od razu zaznaczę, że Piekielny dom nie jest do końca utworem w moich klimatach. Nie przepadam za bardzo o historiach o duchach, czy nawiedzeniach, a może po prostu nie miałam do czynienia ze zbyt dobrymi. Po przeczytaniu tej książki zaczynam myśleć, że to drugie stwierdzenie jest prawdziwe. Ta historia ma po prostu klimat. Czytając ją można mieć ciarki na plecach, a i kilka razy odłożyłam czytanie w nocy (a w nocy z reguły czytam) bo jednak chciałam spokojnie zasnąć. Początek, środek i zakończenie są bardzo satysfakcjonujące. Mam jedynie dwa zarzuty do tej pozycji: spokojnie mogła by być o 30% krótsza. Mam wrażenie, że niektóre rozdziały nic nie wznosiły poza zwiększeniem ilości stron. Drugi zarzut mam do sposobu zbudowania postaci. Wydaje mi się, że są zbyt wyraziste, zbyt typowe, zbyt stereotypowe. Ciężko mi było wyobrazić je sobie jako realne osoby.

Ocena: 7/10.

Człowiek, który nieprawdopodobnie się zmniejszał to ostania z dłuższych historii w tym zbiorze. Niestety również najgorsza. Sam pomysł jest świetny i bardzo ale to bardzo mi się podobał. Niestety wykonanie i główny bohater są dużo gorsze. Zacznijmy od Scotta, który pewnego dnia odkrywa, że zmniejsza się codziennie o 1/7 cala. Dawno nie spotkałam w sztuce bardziej irytującego, samolubnego gnojka. Można zrozumieć, że jego przypadłość wzbudzała w nim złość, czy inne negatywne mocje ale na boga przecież nie tylko on cierpiał. W swoich czynach, słowach w ogóle nie brał pod uwagę swojej rodziny i tego jak jego sytuacja wpływa na innych. Zachowywał się jak obrażone dziecko, któremu odmówiono lizaka. Do tego jego zachowanie nie miało za grosz logiki i konsekwencji. Rozdziały kiedy się zaczynał zmniejszać były w dużej mierze nudne i irytujące. Zaś cały wątek w piwnicy niepotrzebnie rozwleczony i mało logiczny. Na prawdę mam uwierzyć, że w piwnicy jedynym zagrożeniem dla osoby jego rozmiarów był dosłownie jeden pająk? Z innych rzeczy nielogiczne były jego rozterki dotyczące opiekunki dla dziecka, czy sam jego pobyt w piwnicy ale o tym nie napiszę - nie chcę spojlerować.

Pomijając te rzeczy samo zakończenie było satysfakcjonujące ale znowu uważam, że historia jest za długa.

Ocena: 5/10 na szynach

Pomijając te trzy długie historie mamy jeszcze 9 opowiadań. Podzieliłam je na trzy kategorie:

1. Bardzo dobre: Dystrybutor oraz Test
Czytając Test miałam wrażenie, że czytam opowiadanie napisane przez Philipa K. Dicka. Dziwne, dystopijne, niepokojące. Po prostu świetnie napisane.
Dystrybutor zaś opowiada o tak zdegenerowanym człowieku, że głowa mała. Wszystko napisane z dużym wdziękiem i lekkością. Jakbyśmy czytali kolejną przygodę Kubusia Puchatka, a nie o psychopacie.

2. Totalna porażka: Mucha oraz Pojedynek
Nudne, nieciekawe, flaki z olejem. Najdłuższe z tych najkrótszych opowiadań, a zarazem takie słabe, że aż podziwiam samą siebie, że je przeczytałam.

3. Nawet nie pamiętam o czym były: Cała reszta
Gdzieś tam w głowie mam kilka zlepków o czym były pozostałe opowiadania ale powoli mi to ucieka. Z reguły dużo pamiętam z książek ale tym razem nie pamiętam nawet tytułów.

Podsumowując: dwie tytułowe historie są fajne i ciekawe. Jedna miała potencjał ale został on zmarnowany. Opowiadania pół na pół: albo bardzo dobre, albo słabe lub niezapadające w pamięć.

Główna ocena jest sumą wszystkich moich doświadczeń i przemyśleń związanych z tą książką.

PS. Gratuluję dotarcia do końca ✌

Jestem Legendą bardzo mnie zaskoczyło. Byłam przekonana, że będzie ono bardziej zbliżone do filmu, który nota bene został właśnie na podstawie tej książki nakręcony. Okazało się jednak, że film i książka dzielą ze sobą tylko tytuł, kilka szczegółów w fabule, osobę bohatera tj. jeden z niewielu ocalałych, jeżeli niejedyny ocalały z epidemii w wyniku, której ludzie zamieniają...

Ten zbiór opowiadań trochę się naczekał na moim czytniku ale w końcu postanowiłam po niego sięgnąć. Z większości opowiadań jestem zadowolona, część widziałam już jako ekranizacje. Jest tu kilka słabszych opowiadań ale pozostałe całkiem nieźle je rekompensują. Najlepsze opowiadanie z tego zbioru to Jestem Legendą. Bardzo lubię film a opowiadanie mnie zaskoczyło gdyż jest zupełnie różne od ekranizacji i przyznaję że podobało mi się bardziej. Klasyczny zbiór opowiadań po które warto sięgnąć.
Poniżej mini opinie na temat każdej historii:
- Jestem legendą - opowiadanie o człowieku Robercie Neville którego świat został opanowany przez plagę wampiryzmu. Ludzie zmienili się w wampiry a on jeden został odporny. Wampiry nocami atakują jego dom a on tkwi tam samotny. Opowiadanie dotyczy jego samotności, tego jak zmienił się świat, dlaczego doszło do tej plagi, w trakcie spotyka pewnego psa i pewną kobietę jednak tu nic nie kończy się dobrze. Przyznaję że bardzo lubię film 'Jestem Legendą' jednak film a to opowiadanie to dwie zupełnie różne rzeczy. Film to mocna inspiracja tym opowiadaniem, przy czym opowiadanie jest bardziej mroczne, bardziej depresyjne, dołujące i tu nie ma dobrego zakończenia. Dla mnie najlepszy tekst z tego zbioru - 8/10.

- Piekielny Dom - opowiadanie dotyczące domu który jest tak nawiedzony że nie da się na nim przeprowadzić żadnego egzorcyzmu. Zaczyna się od zlecenia danego przez bogatego pana Deutscha który jest na skraju śmierci i chce faktów na temat Piekielnego Domu który był własnością Belasca. Lionel Barrett przyjmuje zadanie i wraz ze swoją żoną Edith oraz dwoma postaciami które dołączają do ekipy czyli Florence Tanner i Benjamin Fischer. Trafiają tam i każdy swoim sposobem próbuje udowodnić co jest faktem a co nie. Wszystko co tam się dzieje jest przerażające i niepokojące, powodujące spięcia w grupie. Zjawiska które tam się dzieją są paranormalne, Pan Barrett próbuje zlikwidować energię w domu w naukowy sposób a panna Florence w sposób parapsychiczny jako medium. Jest to ciekawe opowiadanie, ukazujące w pewien sposób że niczego nie można być pewnym i że często pewne rzeczy są mniej przerażające niż powinny być. Dobrze jest tu też zarysowana zmiana zachowań bohaterów oraz zakończenie którego w pewnym stopniu można się spodziewać ale zaskakuje dodając czegoś nieoczywistego. -8/10

- Człowiek który nieprawdopodobnie się zmniejszał - opowiadanie dotyczy Scotta Carey i jego przypadłości gdzie nagle odkrywa że po prostu się kurczy. Nie wiadomo czym jest to spowodowane na początku, jednak dla mężczyzny jest to przerażające. Z każdym kolejnym rozdziałem mierzymy się z tym co działo się z Scottem psychicznie i fizycznie, jak traktowali go inni ludzie, jak jego rodzina musiała również mierzyć się z jego przypadłością. Również są etapy gdzie Scott jest bliski krańca gdzie myśli że zupełnie zniknie i głównie przebywamy z nim w tych momentach. Jest to dosyć smutne opowiadanie, w pewnych momentach było mi naprawdę żal bohatera i tego co musiał przeżywać. Oczekiwałam że będzie więcej o jego przeżyciach z czasu kurczenia się, jednak tego nie było wiele. Więcej przebywamy z nim w teraźniejszości gdzie Scott walczy z przeciwnościami losu w piwnicy. Opowiadanie dobre, jednak te momenty w piwnicy dla mnie zbytnio się wlokły, z tych 3 większych historii dla mnie ta jest najsłabsza - 7/10

Opowiadania krótkie:
- Koszmar na wysokości dwudziestu tysięcy stóp - Wilson udaje się w podróż służbową samolotem. Nie cierpi samolotów jednak nie ma innego wyboru podróży. Nagle na skrzydle widzi.. człowieka? Czym jest owa istota? Niestety, nikt z załogi mu nie wierzy a niebezpieczeństwo jest coraz bliżej. Krótkie, interesujące opowiadanie z dziwnym zakończeniem - 7/10

- Test - Przyszłość gdzie ludzie co 5 lat są poddawani testowi. Jeśli go nie przejdziesz, umierasz. Tak postanowił rząd i społeczeństwo żeby cała społeczność rozwijała się i kwitła. Tom, ojciec Lesa - 80-letni staruszek któremu coraz bardziej dokuczają przypadłości tego wieku. Gdy syn przepytuje go z pytań testowych praktycznie na żadne z nich nie odpowiada dobrze. Les bardzo się martwi o ojca i jednocześnie nie wie co ma robić. Tak naprawdę nie chce by jego ojciec umierał. - ciekawe opowiadanie, smutne, jednocześnie mocno odwołujące się do niektórych przypadków z życia. - 8/10

- Człowiek który nie lubił świąt - krótki tekst w którym nie mam pojęcia o co chodziło, nawet ciężko to streścić w jednym zdaniu. Chyba kompletnie nie rozumiem przekazu. - bez oceny

- Montaż - Owen razem z swoją narzeczoną Carole wychodzi z filmu w kinie jednak coś go drażni. Drażni go ślamazarność czasu bo w filmie masz cięcia i przyśpieszenia gdzie nudne momenty czy pewne czynności nie mogą trwać za długo. Życzenie Owena się spełnia i jego życie zmienia się w film. Dosłowny film. Czy będzie to dobra decyzja? Dobre opowiadanie, podejmujące tematykę czasu i niecierpliwości wobec życia od innej strony - 7/10

- Dystrybutor - opowiadanie o tym jak zatruć skutecznie życie sąsiadom. Theodore wprowadza się do nowej dzielnicy, poznaje nowych sąsiadów i wciela w życie plany które nawzajem kłócą i wykończają mieszkańców. Średnio mi się podobało. - 5/10

- Tylko umówione wizyty - Wizyta u fryzjera i kosmetyczki, umówiona. Klienci którzy przychodzą do salonu nie czują się najlepiej. Też również średnio mi się podobało. - 5/10

- Guzik, guzik - Państwo Lewis dostają tajemniczą przesyłkę w której znajduje się pewne urządzenie. W przesyłce znajduje się również liścik który informuje o przyjściu pana Stewarda. Przychodzi on i tłumaczy że po naciśnięciu guzika na urządzeniu, umiera nieznajoma osoba na świecie a oni dostają 50 tys. dolarów. Interesujące zakończenie. - 7/10

- Pojedynek - historia o wyścigu auta z ciężarówką. Czy kierowca ciężarówki chce umyślnie zabić Manna? Dlaczego ktoś go ściga? Kto wygra w tym pojedynku? Historie motoryzacyjne nie są specjalnie dla mnie, ten wyścig mnie znudził. - 5/10

- Mucha - walka człowieka z muchą. Opowiadanie to cały przebieg bitwy Pressmana z okropną muchą która nie chce się dać zabić i doprowadza mężczyznę do szaleństwa. Opowiadanie w porządku, jednak bez szału. - 6/10

Ten zbiór opowiadań trochę się naczekał na moim czytniku ale w końcu postanowiłam po niego sięgnąć. Z większości opowiadań jestem zadowolona, część widziałam już jako ekranizacje. Jest tu kilka słabszych opowiadań ale pozostałe całkiem nieźle je rekompensują. Najlepsze opowiadanie z tego zbioru to Jestem Legendą. Bardzo lubię film a opowiadanie mnie zaskoczyło gdyż jest...

Bardzo dobry zbiór - historie klasyczne nie bez powodu.

Właściwie tylko motyw seksualności się zdeaktualizował, pozostałe nadal aktualne.

Polecam!

Bardzo dobry zbiór - historie klasyczne nie bez powodu.

Właściwie tylko motyw seksualności się zdeaktualizował, pozostałe nadal aktualne.

Polecam!

Zaskakująco dobry zbiór.

Z klasykami jest często tak, że czas nie obchodzi się z nimi łaskawie. Pomysły wydają się oklepane, a język mało przystępny. Z Richardem Mathesonem właściwie nie ma tego problemu. Jasne, gdyby dzisiaj napisać "Jestem Legendą" czy "Piekielny dom" trudno by mówić o jakimś nowatorstwie, ale poza tym minipowieści niewiele się zestarzały. Równie dobrze mogłyby wyjść spod pióra współczesnego pisarza. Matheson posługuje się prostym, zrozumiałym językiem. Poza tym robi to, co później wielokrotnie będzie wykorzystywał Stephen King - bierze zwyczajnych bohaterów i wprowadza do ich zwyczajnego, nieekscytującego (i z całą pewnością nieidealnego) życia elementy grozy, przy czym siła opowieści Mathesona bierze się z wykreowanych przez niego postaci. Zbiór zawiera trzy minipowieści (z czego dwie bardzo przypadły mi do gustu) oraz kilka opowiadań. W większości bardzo fajnie napisanych, różniących się trochę klimatem i budzących u czytelnika różne emocje. Bywa straszno, bywa smutno, bywa śmiesznie. To co zapamiętam przede wszystkim to:

1) Jestem Legendą - Tytułowa minipowieść. Apokalipsa, która zmienia Ziemię w świat wampirów. Powieść, która doczekała się 3 ekranizacji, z których obecnie kojarzona jest głównie ta z Willem Smithem. Warto przeczytać nawet jeśli oglądało się film. Czyta się szybko i przyjemnie. Problematyczny bywa tylko główny bohater, którego czasami ciężko lubić. Mimo wszystko warto.

2) Piekielny dom - Dosłowanie i w przenośni klasyk jeśli chodzi o historie spod znaku nawiedzonych domów. Powieść opublikowana w 1971 r., a więc Haunting of Hill House było wcześniejsze. Może nie ma tu świeżości, ale dla osób które lubią ten konkretny podgatunek horroru (jak ja) warte przeczytania.

3) Człowiek, który nieprawdopodobnie się zmniejszał - Moim zdaniem najsłabsza z minipowieści. Niby wszystko jest na swoim miejscu, ale czegoś tutaj zabrakło. W tekście przeplatają się niejako 2 linie czasowe: obecna, gdzie maleńkich rozmiarów bohater zmaga się z niebezpieczeństwami, które dla osób jego rozmiarów czają się w zwykłej piwnicy; a także przeszła, gdzie obserwujemy stopniowy wpływ "kurczenia się" na jego życie. Wydaje mi się, że problemem jest ta pierwsza część. Z jednej strony jest ona dobrze napisania, a autorowi nie można odmówić wyobraźni, z drugiej zaś, nieustanna "akcja" staje się bardzo szybko nudna. Poza tym, podobnie jak w przypadku innych tekstów Mathesona, głównego bohatera ciężko jest polubić, co, w mojej opinii, wpływa negatywnie na emocjonalne zaangażowanie czytelnika w jego los.

4) Koszmar na wysokości 20.000 stóp - krótki tekst (taki jak być powinien) o samolocie, potworze i obłędzie (czy aby jednak na pewno?). Szybko, zwięźle i do sedna.

5) Montaż - tekst, który spowodował, że zechciałem zatrzymać się na chwilę i porozmyślać trochę na temat ulotności życia oraz tego jak nieustannie pędzimy przed siebie, gdy zamiast tego powinniśmy się skupić na cieszeniu się każdą daną nam chwilą.

6) Pojedynek - kolejny sfilmowany klasyk. Opowiadanie świetnie napisane. Koncept sytuacyjny wyciśnięty do ostatniej kropli. Pod względem warsztatowym wszystko jest na swoim miejscu. Pod względem radości z czytania, ogromnych zachwytów nie było. Mimo to tekst uważam za dobry. Poza tym stał się inspiracją dla innego opowiadania, napisanego przez S. Kinga i J. Hilla.

7) Mucha - czarna komedia o człowieku, który próbuje zabić muchę. Na poprawę humoru. Naprawdę warto.

Pozostałe opowiadania, właściwie bez wyjątku, były przynajmniej dobre.

Całość oceniam pomiędzy 7/10 a 8/10. Najchętniej dałbym 7+, czyli ocenę bardzo dobrą według lubimy czytać z lekkim bonusem. Ostatecznie, mając na względzie jak mile zaskoczyłem się całym zbiorem, daję ósemkę. Ogólną średnią dość mocno zaniża dla mnie wyłącznie "Człowiek, który nieprawdopodobnie się zmniejszał", ale w zbiorze dostajemy tyle treści, że w najgorszym wypadku tekst ten można po prostu zignorować.

Zaskakująco dobry zbiór.

Z klasykami jest często tak, że czas nie obchodzi się z nimi łaskawie. Pomysły wydają się oklepane, a język mało przystępny. Z Richardem Mathesonem właściwie nie ma tego problemu. Jasne, gdyby dzisiaj napisać "Jestem Legendą" czy "Piekielny dom" trudno by mówić o jakimś nowatorstwie, ale poza tym minipowieści niewiele się zestarzały. Równie dobrze...