I bądź tu mądry człowieku, jak w kilku słowach opisać tak rewelacyjną książkę. W sumie nawet tych kilka słów sprawia mi problem.

Dlaczego tak chętnie sięgam po prozę Bułhakowa? Ponieważ interesuję się Rosją, stosunkami społecznymi w niej panującymi - zarówno obecnie, jak i w przeszłości. I właśnie u Bułhakowa mam to spojrzenie wstecz. "Psie serce" to kolejna książka, która przybliża realia Rosji radzieckiej, a zarazem łączy dwie epoki - odchodzącą, z okresu caratu i związaną z nią całą etykietą, aczkolwiek gdzieniegdzie aktualną, oraz dominującą, związaną z ruchem rewolucji bolszewickiej.

Gdy to czytam, jestem zafascynowany i wciągnięty bez reszty w lekturę. Wzbudza ona uśmiech na twarzy (dialogi!), ale zawsze gdzieś towarzyszy refleksja: teraz się śmiejemy, a ówczesnym obywatelom Moskwy i całego ZSRR do śmiechu zapewne było daleko. Stąd też podziw dla Autora, że miał na tyle odwagi, by tworzyć takie dzieła. Dzięki temu zachował pewien obraz historyczny, którego inne publikacje w ten sposób by nie uwieczniły.

I jest to kolejny dowód na to, że humor i satyra to nieodłączny oręż nawet na najgorsze sytuacje życiowe.

I bądź tu mądry człowieku, jak w kilku słowach opisać tak rewelacyjną książkę. W sumie nawet tych kilka słów sprawia mi problem.

Dlaczego tak chętnie sięgam po prozę Bułhakowa? Ponieważ interesuję się Rosją, stosunkami społecznymi w niej panującymi - zarówno obecnie, jak i w przeszłości. I właśnie u Bułhakowa mam to spojrzenie wstecz. "Psie serce" to kolejna książka, która...