Książka papierowa. Wypożyczona z biblioteki.
W ogólnym rozrachunku książka mi się podobała, ale nie zachwyciła. To co jest naprawdę piękne w książce, to styl pisania autora, ale trzeba czytać uważnie i ze skupieniem, bo łatwo można zgubić sens wypowiedzi. Momentami się bardzo dłużyła, była rozwlekła i szybko przeskakiwała w czasie, w chronologii życia bohaterów. Pomimo tego jaki główny bohater był, to polubiłam go, natomiast Sztolc mnie irytował. Olga w związku była niesamowita, ale w małżeństwie stała się dziwaczką. Trudno było mi dojść do tego, jaki morał jest tej historii, bo uważam że i Obłomow jak i Sztolc byli przegranymi w gruncie rzeczy: takie dwie skrajności, a jak wiadomo żadna skrajność nie wychodzi na dobre. Najlepsza część książki to historia związku Olgi z Obłomowem: tu jest akcja, emocje, śmiech. Potem jakby historia się wypala, przygasa, traci na polocie. Przyznam że od zakończenia rozdziałów książki Olgi z Obłomowem męczyłam się już z czytaniem.

Książka papierowa. Wypożyczona z biblioteki.
W ogólnym rozrachunku książka mi się podobała, ale nie zachwyciła. To co jest naprawdę piękne w książce, to styl pisania autora, ale trzeba czytać uważnie i ze skupieniem, bo łatwo można zgubić sens wypowiedzi. Momentami się bardzo dłużyła, była rozwlekła i szybko przeskakiwała w czasie, w chronologii życia bohaterów. Pomimo...

Czym skorupka za młodu nasiąknie...

Żywy, ciekawy świata i chętny do zabaw z rówieśnikami chłopiec, był obiektem opacznie rozumianej troski rodziców, a za ich przykładem - także pozostałych dorosłych. Chora nadopiekuńczość już na starcie podcięła chłopcu skrzydła: zabiła kreatywność i inicjatywę, pozbawiła wszelkiej indywidualności, a w zamian zrobiła z niego gnuśnego nieroba i bumelanta, niezdolnego do podejmowania racjonalnych życiowych decyzji. Ilia Iljicz wszedł w dorosłe życie niczego o życiu nie wiedząc. Nie wiedział jakie zmiany zachodzą w rosyjskim społeczeństwie, co dzieje się wokół niego i na świecie, a nawet tego, jaka jest kondycja finansowa Obłomówki - majątku, z którego dochodów się utrzymywał.

Z drugiej strony był to człowiek ujmująco szlachetny, obdarzony dobrym sercem i wyjątkową tolerancją dla nieznośnych wad charakteru i bałaganiarstwa swojego służącego Zachara oraz łajdactw niektórych bliskich znajomych. Czym doprowadzał mnie do takiej irytacji, że gdybym tylko mogła, z ochotą skopałabym mu tyłek. Nie żartuję!

Przeciwieństwem Obłomowa, ale także prawdziwym przyjacielem i dobrym duchem, jest Andriej Karłowicz Sztolc, uważany za Niemca, choć pochodził z mieszanej rodziny - jego matka była Rosjanką. To – tak uważam - celowy zabieg Gonczarowa, który chciał wstrząsnąć rosyjskim czytelnikiem. Wyposażył Sztolca w cechy, które powszechnie uważane są za narodowe cechy Niemców i skonfrontował je z cechami przypisywanymi Rosjanom. I tak z jednej strony mamy pracowitego, sumiennego, zdyscyplinowanego, choć pozbawionego słowiańskiej fantazji Niemca, po drugiej stronie jest Rosjanin - opieszały, niechlujny, nieskory do pracy dla siebie i nad sobą (jakim mnie, Boże, stworzyłeś, takim mnie masz).

Książka ma spore rozmiary, jest dość pokaźna i niektórzy mogliby nawet uznać ją za ciut przydługą. Mnie „Obłomow” zachwycił, a nie znużył. Zdążyłam się podczas czytania zżyć z Ilią Iljiczem i to tak mocno, że pod koniec tej powieści nie byłam w stanie powstrzymać się od łez.

Czym skorupka za młodu nasiąknie...

Żywy, ciekawy świata i chętny do zabaw z rówieśnikami chłopiec, był obiektem opacznie rozumianej troski rodziców, a za ich przykładem - także pozostałych dorosłych. Chora nadopiekuńczość już na starcie podcięła chłopcu skrzydła: zabiła kreatywność i inicjatywę, pozbawiła wszelkiej indywidualności, a w zamian zrobiła z niego gnuśnego...

Pamiętacie wierszyk Jana Brzechwy:

Na tapczanie siedzi leń
Nic nie robi cały dzień
O, wypraszam to sobie!
Jak to, ja nic nie robię?

Tymi słowami można by określić Ilie Iljicza, głównego bohatera "Obłomowa" Gonczarowa. Bohater pochodzi z rodziny szlacheckiej, jest nieprzygotowany do zmieniającej się rzeczywistości. Niemalże całymi dniami leży na kanapie i rozmyśla, filozofujei marzy o romantycznej miłości. Każde zadanie wykonuje baaaardzo wolno, o własny majątek nie dba. Jest ufny wobec ludzi, co większość osób wykorzystuje. Jego przyjacielem od lat dziecinnych jest Sztolc - jego całkowite przeciwieństwo. Sztolc niejednokrotnie ratuje Ilie z opałów i potrafi jako jeden z nielicznych zmusić go do jakiegokolwiek działania. To za jego sprawą Ilia rusza się z domu i wyjeżdża na wieś, gdzie poznaje Olgę.

Jak ta znajomość wpływa na Obłomowa? Czy uda mu się na dobre porzucić stare nawyki? Jakie zakończenie czeka Ilie? Na te pytania znajdziecie odpowiedź w książce 😉

Świetnie mi się czytało tę książkę. Gonczarow w świetny, bardzo przemyślany sposób stworzył portrety psychologiczne postaci. Sam język, styl książki przypadł mi do gustu. Koniecznie sięgnijcie po ten tytuł!🔥

Pamiętacie wierszyk Jana Brzechwy:

Na tapczanie siedzi leń
Nic nie robi cały dzień
O, wypraszam to sobie!
Jak to, ja nic nie robię?

Tymi słowami można by określić Ilie Iljicza, głównego bohatera "Obłomowa" Gonczarowa. Bohater pochodzi z rodziny szlacheckiej, jest nieprzygotowany do zmieniającej się rzeczywistości. Niemalże całymi dniami leży na kanapie i rozmyśla,...

Dla wielu mogło być nudne, ale mnie przyciągnęło. Powieść obyczajowa. Mogę polecić.

Dla wielu mogło być nudne, ale mnie przyciągnęło. Powieść obyczajowa. Mogę polecić.

Książkę przeczytałem w jedną (ale bardzo długą) noc. Kiedy zaczynałem, myślałem o Obłomowie, głównym bohaterze, "co za idiota...", a kiedy kończyłem, myślałem "Jaki to piękny, szlachetny człowiek...". Wspaniała, chyba trochę zapomniana książka, głębią analizy stanu społeczeństwa rosyjskiego dorównująca Turgieniewowi. Oprócz tego to jest wielka opowieść o miłości, o braku woli, o szlachetności, o przyjaźni. Ilia Obłomow jest jedną z najpiękniejszych postaci literatury nie tylko rosyjskiej, ale i literatury w ogóle. Zachęcam do sięgnięcia po to arcydzieło każdego, nie tylko osoby zainteresowane "klasycznymi" dziełami i "przeklętymi pytaniami". Obłomowa po prostu świetnie się czyta.

Książkę przeczytałem w jedną (ale bardzo długą) noc. Kiedy zaczynałem, myślałem o Obłomowie, głównym bohaterze, "co za idiota...", a kiedy kończyłem, myślałem "Jaki to piękny, szlachetny człowiek...". Wspaniała, chyba trochę zapomniana książka, głębią analizy stanu społeczeństwa rosyjskiego dorównująca Turgieniewowi. Oprócz tego to jest wielka opowieść o miłości, o braku...

Tytuł recenzji brzmi "Zapomniane arcydzieło, czyli 'Obłomow'...". Do jej wysłuchania serdecznie zapraszam, a dostępna jest pod tym adresem:
https://open.spotify.com/episode/1hsmCs9NTC0MP56LfiDyUq

Tytuł recenzji brzmi "Zapomniane arcydzieło, czyli 'Obłomow'...". Do jej wysłuchania serdecznie zapraszam, a dostępna jest pod tym adresem:
https://open.spotify.com/episode/1hsmCs9NTC0MP56LfiDyUq

Jestem zachwycony Obłomowem I.Gonczarowa.
Książka napisana niesamowicie pięknym językiem.
Każde zdanie, każdy wyraz są dobrze przemyślane, tworząc w ten sposób piękny styl autora. Zawsze powtarzam i będę, że język powieści jest najważniejszy, na drugim miejscu jest dopiero fabuła. Jedna z najlepszych książek przeczytanych w moim życiu, zdecydowanie daję 10 bo to jest arcydzieło, ale nie dla każdego. Polecam powieść „Obłomow” !

Jestem zachwycony Obłomowem I.Gonczarowa.
Książka napisana niesamowicie pięknym językiem.
Każde zdanie, każdy wyraz są dobrze przemyślane, tworząc w ten sposób piękny styl autora. Zawsze powtarzam i będę, że język powieści jest najważniejszy, na drugim miejscu jest dopiero fabuła. Jedna z najlepszych książek przeczytanych w moim życiu, zdecydowanie daję 10 bo to jest...

"Ach, życie!" Ilia Iljicz Obłomow, główny bohater tejże wybitnej powieści wzdychając wypowiada te słowa w trakcie rozmowy. Dlaczego często wzdycha myśląc o życiu? Życie to niełatwa sprawa dla niego. Aktywne życie Obłomowa męczy, denerwuje, przyprawia o pogorszenie nastroju i rozstrój nerwowy. Obłomow chce życia biernego, uporządkowanego, bez zakłóceń, niespodzianek, wyjazdów, atrakcji. I do ostatnich swych dni stara się takie ciche, powolne życie wieść.
"Obłomowszczyzna!" To określenie wykrzykuje na kartach książki przyjaciel Obłomowa, przeciwieństwo Obłomowa, aktywny i energiczny Sztolc. On jest miłośnikiem zmian, wyjazdów, atrakcji, pracy, ruchliwości w życiu. Ukuł to określenie na własne potrzeby i dzięki niemu może w najkrótszy sposób zdefiniować postawę życiową Obłomowa. Życie diametralnie różne od życia Sztolca. Wielu z nas ma okresy w swym żywocie, w którym obłomowszczyzna panuje, rządzi, góruje. Są ludzie, którzy w ten sposób realizują całe swoje życie. Warto przeczytać tę powieść np. dlatego, by zadać sobie kilka pytań. Kim jestem? Bliżej mi do Obłomowa, a może do Sztolca? Jakie życie wybrałem i dlaczego? Ta obyczajowa, rosyjska powieść takie pytania może zainicjować w umyśle wrażliwego czytelnika. Jest świetnie napisana i do ideału, do arcydzieła jej niedaleko.
Wspaniałe dzieło Iwana Gonczarowa wywołało w swoim czasie niemałą sensację. Termin "obłomowszczyzna" po dziś dzień jest używany. Ta niezwykle dobra powieść została napisana w latach 1857-1858. Dziś, po wielu latach od jej powstania nadal zachwyca i pasjonuje. Mój osobisty zachwyt z lektury zaowocował oceną bardzo wysoką, bardzo zasłużoną, czyli 9/10.

"Ach, życie!" Ilia Iljicz Obłomow, główny bohater tejże wybitnej powieści wzdychając wypowiada te słowa w trakcie rozmowy. Dlaczego często wzdycha myśląc o życiu? Życie to niełatwa sprawa dla niego. Aktywne życie Obłomowa męczy, denerwuje, przyprawia o pogorszenie nastroju i rozstrój nerwowy. Obłomow chce życia biernego, uporządkowanego, bez zakłóceń, niespodzianek,...

na dłuższą metę meczące, jakby formuła się zużyła.

na dłuższą metę meczące, jakby formuła się zużyła.

Niektórzy współcześni narzekają na rozwlekłość tej książki. Pewnie mają rację choć zapominają, że nie było wtedy gdy była pisana radia, tv czy internetu. Powieść wtedy zastępowała wyżej wymienione i pozwalała na rozrywkę na długie zimowe wieczory. Dziś taką rolę pełnią seriale na Netflixie. Co do samego bohatera zapewne i współcześnie rodzą się ludzie, którzy nie znajdują sensu w jakimkolwiek sensownym działaniu poza zaspokajaniem podstawowych potrzeb fizjologicznych. Taka bierność trwać może pewnie do czasu kiedy wyczerpią się zasoby zgromadzone przez wcześniejsze bardziej zaradne pokolenia.

Niektórzy współcześni narzekają na rozwlekłość tej książki. Pewnie mają rację choć zapominają, że nie było wtedy gdy była pisana radia, tv czy internetu. Powieść wtedy zastępowała wyżej wymienione i pozwalała na rozrywkę na długie zimowe wieczory. Dziś taką rolę pełnią seriale na Netflixie. Co do samego bohatera zapewne i współcześnie rodzą się ludzie, którzy nie znajdują...