[...]
Przyjmę do wyceny meble i ducha. Pochodzę z nowoczesnego kraju, w którym mamy wszystko, co można kupić za pieniądze; i przy wszystkich naszych żwawych młodych chłopakach malujących Stary Świat na czerwono i porywających waszych najlepszych aktorów i primadonny, sądzę, że gdyby w Europie istniało coś takiego jak duch, w bardzo krótkim czasie mielibyśmy go u siebie w jednym z naszych muzeów publicznych lub w drodze na pokaz.

𝗪𝗜𝗞𝗧𝗢𝗥𝗜𝗔Ń𝗦𝗞𝗔 𝗢𝗣𝗢𝗪𝗜𝗘ŚĆ 𝗢 𝗗𝗨𝗖𝗛𝗔𝗖𝗛 𝗢𝗦𝗖𝗔𝗥𝗔 𝗪𝗜𝗟𝗗𝗘'𝗔 𝗝𝗘𝗦𝗧
𝗨𝗥𝗢𝗖𝗭𝗢 𝗪𝗖𝗜Ą𝗚𝗔𝗝Ą𝗖𝗔 ! 𝗥𝗘𝗪𝗘𝗟𝗔𝗖𝗬𝗝𝗡𝗔 ! 👻
Duch Canterville nowela Oscara Wilde’a był pierwszym z opublikowanych opowiadań, które ukazało się w dwóch częściach w The Court and Society Review , 23 lutego i 2 marca 1887.
Z precyzją skalpela Oscar Wilde opowiada o amerykańskiej rodzinie, która przeprowadziła się do brytyjskiej rezydencji Canterville Chase, ku irytacji zmęczonego ducha. Rodzina, która nie chce w niego wierzyć, jest dla Wilde’a komentarzem na temat ówczesnej brytyjskiej szlachty, a także Amerykanów. Humor Wilde'a jest jak młotek owinięty jedwabiem. Płynie z wdziękiem do Twojego ucha, by potem uderzyć Cię swoim znaczeniem.
Wilde kieruje swoją doniosłą krytykę nawet do siebie, ponieważ duch, Sir Simon, jest słabo zawoalowanym odbiciem samego autora. A jego słowne umiejętności w kontekście kreatywnego wykorzystania scenerii do stworzenia ponurego klimatu jest niesamowita. Sprawia że jest to kwintesencja gotyckiej rezydencji. Dodaj do tego trochę ciemnego, skrzypiącego drewna i witraży, rzucających przedziwne cienie, a otrzymasz stereotyp nawiedzonego domu, który powinien być ponury i emanujący strachem. Coś co zaczęło się jako satyra na nieokrzesanych Amerykanów i przestarzały tradycjonalizm Anglików, przekształciło się w coś podnoszącego na duchu, łącząc najlepsze cechy obu.
Opowieść Wilde’a o „Duchu z Canterville” jest niekonwencjonalnie nawiedzona, porywająca i zabawna. Podobnie jak wiele opowieści Wilde'a, jest bogata w aluzje, pełne humoru, kończy się sentymentalnym romansem...
Być może jest to trochę przewidywalna, ale świetna zabawa jak na historię o duchach, którą czyta się szybko, lekko i przyjemnie. Uwielbiam ten rodzaj humoru Oscara Wilde’a i mam słabość do gotyckich opowieści z duchami w tle 😉👍
𝗪𝗜Ę𝗖 𝗧𝗔𝗞, 𝗭𝗗𝗘𝗖𝗬𝗗𝗢𝗪𝗔𝗡𝗜𝗘 𝗣𝗢𝗟𝗘𝗖𝗔𝗠 !

[...]
Przyjmę do wyceny meble i ducha. Pochodzę z nowoczesnego kraju, w którym mamy wszystko, co można kupić za pieniądze; i przy wszystkich naszych żwawych młodych chłopakach malujących Stary Świat na czerwono i porywających waszych najlepszych aktorów i primadonny, sądzę, że gdyby w Europie istniało coś takiego jak duch, w bardzo krótkim czasie mielibyśmy go u siebie w...

Klasyk na polusmiech,jezyk doskonaly,ale wole chyba dluzsze formy autora

Klasyk na polusmiech,jezyk doskonaly,ale wole chyba dluzsze formy autora

Zabawna nowelka o urażonej dumie wypalonego zawodowo ducha, któremu stawiają czoło dzielni i nieustraszeni Amerykanie.

Zabawna nowelka o urażonej dumie wypalonego zawodowo ducha, któremu stawiają czoło dzielni i nieustraszeni Amerykanie.

Świetna parodia opowiadań o duchach.

Świetna parodia opowiadań o duchach.

Duch z Canterville

Duch z Canterville

Wygląda na to że stałem się fanem twórczości Oscara. Nie dość że zdolny twórca grozy to jeszcze niezły śmieszek i artysta z prawdziwego zdarzenia.

"Duch z Canterville oraz inne opowiadania" jest książką o której istnieniu nie miałem pojęcia. Nie wiem jak to się stało ale powyższy zbiorek musiał czekać aż 4 lata żebym odkrył zawarte w nim piękno, mimo że z pewnością gdzieś przewijał się na grupach grozy.

Najważniejsza w moim życiu jest książkowa groza, więc to na niej wypada skupić się najpierw.

*Pierwsze opowiadanie; tytułowy "Duch z Canterville" to rodzaj opowieści z dreszczykiem który jest bardzo niecodzienny. Zresztą wyobraźcie sobie sytuacje w której bohaterowie nie boją się widma nawiedzającego im dom, a na dodatek proponują mu nowy rodzaj substancji który sprawi że zniknie zgrzytanie jego łańcuchów.

Kolejne opowiadanie pt. "Zbrodnia Arthura Saville'a" to historia tytułowego Arthura któremu wywróżono że kogoś zabije. Tak się tym tak przejął że postanowił uprzedzić fakty. Zupełnie na odwrót do reszty historii w których bohaterowie zazwyczaj chcą uniknąć przeznaczenia.

Pozostałe trzy to już historie z innej beczki. "Modelowy milioner" to krótka historia z gatunku tych opowieści dlaczego warto być dobrym człowiekiem, "Portret pana W.H" przestrzega przed nadmierną fiksacją na punkcie niepotwierdzonych teorii, a "sfinks bez sekretu" to krótki tekst sprowadzający się do tego że my faceci nigdy nie zrozumiemy kobiet.

Serdecznie polecam. Może i krótkie ale za to jakie świetne.

Wygląda na to że stałem się fanem twórczości Oscara. Nie dość że zdolny twórca grozy to jeszcze niezły śmieszek i artysta z prawdziwego zdarzenia.

"Duch z Canterville oraz inne opowiadania" jest książką o której istnieniu nie miałem pojęcia. Nie wiem jak to się stało ale powyższy zbiorek musiał czekać aż 4 lata żebym odkrył zawarte w nim piękno, mimo że z pewnością gdzieś...

"Duch z Canterville oraz inne opowiadania" od Wydawnictwo CM. Opinia będzie dwutorowa - jedna o samej twórczości Oscara Wilde'a, druga na temat tego konkretnego wydania.

W zbiorze znajduje się kilka opowiadań tj.:

- Duch z Canterville (The Canterville Ghost, 1887)
- Zbrodnia Arthura Saville'a (Lord Arthur Savile's Crime, 1891)
- Modelowy milioner (The Model Millionaire, 1887)
- Portret pana W.H. (The Portrait of Mr. W.H., 1889)
- Sfinks bez sekretu (The Sphinx Without a Secret, 1887)

Nie wszystkie są stricte grozowe/niesamowite, uczulam więc tych, którzy spodziewają się horroru czy duchów w każdym z nich. Niemniej jakąś hmm... tajemnicę mają wszystkie z nich. Bo jest i duch w tytule, jest zbrodnia i jest sekret. 😉 Tytułowa historia? Doskonały pastisz, inteligentny, cięty humor i zaskakujący zwrot akcji w samym finale. Historyjka godna swej renomy. "Zbrodnia..."? Równie zacna zabawa konwencją, w niektórych miejscach zabawna, w innych zaś skandaliczna (a szczególnie w roku powstania). "Modelowy..." to raczej podnosząca na duchu ciekawostka, "Portret..." to niezłe i wnikliwe śledztwo w sprawie tajemniczego osobnika (tak, to dobre określenie) z otoczenia Shakespeare'a, wreszcie ostatnia opowieść z bolesnym brakiem morału - lubię to.

Oscara Wilde'a nie trzeba przedstawiać. Są tutaj charakterystyczne dla jego prozy elementy, jest ta lekkość pióra, dostojny język tamtych lat, ech... można by wymieniać i wymieniać. Zbiór polecam tym bardziej, że nawet jeśli kogoś przerośnie literatura tamtych czasów lub nie trafi w jego gusta czytelnicze, to nie straci wiele - jest on tani i krótki. 😉

A o samym wydaniu? Doceniam dobór propozycji wydawniczych tego dość kameralnego wydawnictwa, widać jednak, że jest ono trochę "biedne" (skromne te wydania, marna strona internetowa, lichy marketing i promocja),ale trudno przejść obojętnie obok tak rażącej redakcji i korekty. Tekst oparto na przekładzie z 1922 roku, niejednokrotnie nie poprawiono pisowni i nie przystosowano do obecnych standardów i zasad (patrzenie na "nie" pisane z przymiotnikami rozłącznie boli),kilka literówek, zdania rozpoczynające się małą literą (!). Szkoda, że brakuje tego "szlifu" i chyba pomysłu, bo tytuły w ofercie mają przezacne!

"Duch z Canterville oraz inne opowiadania" od Wydawnictwo CM. Opinia będzie dwutorowa - jedna o samej twórczości Oscara Wilde'a, druga na temat tego konkretnego wydania.

W zbiorze znajduje się kilka opowiadań tj.:

- Duch z Canterville (The Canterville Ghost, 1887)
- Zbrodnia Arthura Saville'a (Lord Arthur Savile's Crime, 1891)
- Modelowy milioner (The Model Millionaire,...

Wilde jak zwykle nie zawodzi, szkoda tylko, że wydanie męczy literówkami (szczególnie w "Portrecie pana W. H.").

Wilde jak zwykle nie zawodzi, szkoda tylko, że wydanie męczy literówkami (szczególnie w "Portrecie pana W. H.").

7/10

7/10

tłumaczenie momentami wydawało mi się po prostu... koślawe. całość wydania jakby robiona po łebkach. ale! pan oscar pozostaje oscarem i jeśli nie miało się okazji wcześniej mieć styczności z tymi jego opowiadaniami, myślę, że warto mimo wszystko skusić się na lekturę.

tłumaczenie momentami wydawało mi się po prostu... koślawe. całość wydania jakby robiona po łebkach. ale! pan oscar pozostaje oscarem i jeśli nie miało się okazji wcześniej mieć styczności z tymi jego opowiadaniami, myślę, że warto mimo wszystko skusić się na lekturę.