W tej krótkiej powieści kleszcze lęku zaciskają się powoli. Wprawiają czytelnika w osłupienie i zostawiają mętlik w głowie. Podobała mi się ta niezwykle tajemnicza, gęsta od niepokoju atmosfera i uczucie, że dzieje się tam coś dziwnego i nieodgadnionego. Nie ma tu jednoznacznych odpowiedzi na nurtujące pytania i chyba właśnie to jest w tym wszystkim najlepsze, dając tym samym możliwość szerokiej interpretacji.
Poznając historię młodej guwernantki jesteśmy świadkami, jak stopniowo ogarnia ją panika i jak pojawiające się przed nią duchy z przeszłości powodują, że zaczyna obawiać się o życie rodzeństwa, którym się opiekuje. Rodzeństwa, które przedstawione jako słodkie i niewinne istoty w pewnym momencie pokazuje zupełnie inne oblicze. Czytając patrzymy na wszystko z perspektywy guwernantki, o której powiedzieć, że jest chaotyczna, to zdecydowanie za mało. Przez całą powieść czytelnik jest wodzony za nos i ma nadzieję, że odkryje wszystkie tajemnice..
Klasyk napisany ponad 120 lat temu polecam każdemu, kto lubi zagłębić się w meandry zagubionego umysłu i niestraszna mu mętna fabuła..

W tej krótkiej powieści kleszcze lęku zaciskają się powoli. Wprawiają czytelnika w osłupienie i zostawiają mętlik w głowie. Podobała mi się ta niezwykle tajemnicza, gęsta od niepokoju atmosfera i uczucie, że dzieje się tam coś dziwnego i nieodgadnionego. Nie ma tu jednoznacznych odpowiedzi na nurtujące pytania i chyba właśnie to jest w tym wszystkim najlepsze, dając tym...

Niestety nie trafila do mnie. Glownie chyba przez jezyk. Ale warto samodzielnie wyrobic sobie opinie

Niestety nie trafila do mnie. Glownie chyba przez jezyk. Ale warto samodzielnie wyrobic sobie opinie

Są takie klasyki o których mógłbym pisać peany i są takie o których chciałbym jak najszybciej zapomnieć.
Fabuła składa się z dwóch części. Pierwsza to spotkanie przy kominku i opowiadanie strasznych historii, a druga to bełkot guwernantki. W większości jej histerie, obsesje i przemyślenia przedstawione w strasznie nieczytelny sposób. Autor chce nam ukazać straszną historię, która przez ten bełkot traci na straszności. Rozumiem, że styl pisania i język jest z ubiegłego wieku, ale niejeden pisarz pokazał, że można przedstawić to lepiej.
Jest tu kilka postaci, ale przez prowadzenie narracji zlewają się w jedno i ciężko coś o nich więcej powiedzieć.
Książka zaczyna się od spotkania przy kominku, potem jest straszna historia i się wszystko urywa. Brak podsumowania, jakiegoś zakończenia, komentarza. Wszystko zakończone jest jakimś niezrozumiałym motywem.
Straszna, ale nuda. Jedynym plusem jest to uczucie, że jest to fajna historia, ale strasznie przegadana.

Młoda guwernantka przybywa do małej miejscowości by tam opiekować się dwójka dzieci. Proste zadanie zmienia się w koszmar gdy odkrywa, że jej poprzedniczka zniknęła w niewyjaśnionych okolicznościach, a dzieci dziwnie się zachowują.

Są takie klasyki o których mógłbym pisać peany i są takie o których chciałbym jak najszybciej zapomnieć.
Fabuła składa się z dwóch części. Pierwsza to spotkanie przy kominku i opowiadanie strasznych historii, a druga to bełkot guwernantki. W większości jej histerie, obsesje i przemyślenia przedstawione w strasznie nieczytelny sposób. Autor chce nam ukazać straszną...

Inny tytuł to "Obrót śruby".
Dla Netflixa nakręcono serial "Nawiedzony dwór w Bly".

Inny tytuł to "Obrót śruby".
Dla Netflixa nakręcono serial "Nawiedzony dwór w Bly".

Mówiło się w kontekście tej książki tyle o niejednoznaczności, pochłaniającej wartości interpretacyjnej itd. i faktycznie trochę niejasności tutaj jest, ale tak właściwie to po co, skoro po lekturze nie ma się kompletnie ochoty o tej historii myśleć, a tym bardziej interpretować? No i dochodzi koszmarne tłumaczenie, obfitujące w błędy interpunkcyjne i językowe, co jeszcze bardziej, poza miałką fabułą, irytuje czytelnika.

Mówiło się w kontekście tej książki tyle o niejednoznaczności, pochłaniającej wartości interpretacyjnej itd. i faktycznie trochę niejasności tutaj jest, ale tak właściwie to po co, skoro po lekturze nie ma się kompletnie ochoty o tej historii myśleć, a tym bardziej interpretować? No i dochodzi koszmarne tłumaczenie, obfitujące w błędy interpunkcyjne i językowe, co jeszcze...

Zawsze, kiedy czytam starsze, klasyczne powieści, mam jakąś uciechę z samego faktu, że poznałam książkę, która stanowiła jakąś inspirację dla późniejszych autorów. I pod tym względem faktycznie, akurat tak się złożyło, że po przeczytaniu tej lektury, sięgnęłam po inną współczesną książkę w podobnej tematyce i przyjemne było móc świadomie dostrzec pewne nawiązania.

A co do samej przyjemności z czytania to książka nie wciągnęła mnie bardzo podczas lektury, lecz muszę przyznać, że zakończenie faktycznie zmieniło mój sposób postrzegania całej tej historii. Robi ono wrażenie przez swoją niejednoznaczność i pozostaje w pamięci. Ogólnie uważam, że warto było poznać.

Zawsze, kiedy czytam starsze, klasyczne powieści, mam jakąś uciechę z samego faktu, że poznałam książkę, która stanowiła jakąś inspirację dla późniejszych autorów. I pod tym względem faktycznie, akurat tak się złożyło, że po przeczytaniu tej lektury, sięgnęłam po inną współczesną książkę w podobnej tematyce i przyjemne było móc świadomie dostrzec pewne nawiązania.

A co do...

No cóż, ja na pewno nie zostałam złapana w żadne kleszcze lęku, raczej w kleszcze nudy. Ot, ckliwe, mdłe wynurzenia rozhisteryzowanej, znerwicowanej panny, która z braku dorosłego towarzystwa zaczyna popadać w obłęd.

Plus, w żadnym wypadku nie jest to horror gotycki, nie wiem dlaczego wszyscy tak go interpretują tylko i wyłącznie dlatego, że mamy do czynienia z "nawiedzonym" domem.

No cóż, ja na pewno nie zostałam złapana w żadne kleszcze lęku, raczej w kleszcze nudy. Ot, ckliwe, mdłe wynurzenia rozhisteryzowanej, znerwicowanej panny, która z braku dorosłego towarzystwa zaczyna popadać w obłęd.

Plus, w żadnym wypadku nie jest to horror gotycki, nie wiem dlaczego wszyscy tak go interpretują tylko i wyłącznie dlatego, że mamy do czynienia z...

,, W kleszczach lęku'' Henry Jamesa, to horror gotycki i mamy tu wszystko co go definiuje: starą, wiktoriańską posiadłość Bly, młodziutką guwernantkę , rodzeństwo Milesa i Florę- sieroty pod opieką wuja i wreszcie zjawy: Miss Jessel i Piotra Quinta.Książka jest nietuzinkowa, dwuznaczna, pełna
niedomówień.Nic tu nie jest jasne do końca: nie wiemy czy rodzeństwo to słodkie aniołki, czy przebiegłe dzieciaki, skażone złem przez swoich poprzednich opiekunów guwernantkę i jej kochanka służącego . Nie wiemy również, czy obecna guwernantka poznała prawdziwą naturę swoich podopiecznych, czy może pod wpływem opowieści o służącym i nauczycielce jej psychika zaczęła tworzyć przerażające wizje i kazała jej uwierzyć, że dzieci kontaktują się ze zjawami. Zagadek jest wiele, choćby relacja Miss Jessel i Quinta, niejasne przyczyny odejścia guwernantki i jej śmierci. Dla mnie wszystkie te znaki zapytania przemawiają na korzyść książki, stwarzając aurę tajemniczości. Jest wiele opinii ,że w książka nie budzi lęku, pamiętajmy,że napisana była w XIX wieku i ówczesne horrory nie przerażały w takim stopniu jak współczesne.
Ja wysoko oceniam ,,W kleszczach lęku'', wspaniały przykład grozy gotyckiej, uwielbiam takie klimaty.

,, W kleszczach lęku'' Henry Jamesa, to horror gotycki i mamy tu wszystko co go definiuje: starą, wiktoriańską posiadłość Bly, młodziutką guwernantkę , rodzeństwo Milesa i Florę- sieroty pod opieką wuja i wreszcie zjawy: Miss Jessel i Piotra Quinta.Książka jest nietuzinkowa, dwuznaczna, pełna
niedomówień.Nic tu nie jest jasne do końca: nie wiemy czy rodzeństwo to słodkie...

Dobra, ale bez szału. Serial podobał mi się o wiele bardziej tam był dreszczyk emocji, tu w sumie nic takiego się nie dzieje. Choć oczywiście książka ma inny wydźwięk niż serial.

Dobra, ale bez szału. Serial podobał mi się o wiele bardziej tam był dreszczyk emocji, tu w sumie nic takiego się nie dzieje. Choć oczywiście książka ma inny wydźwięk niż serial.

„W kleszczach lęku" to książka mroczna i przejmująca. Nastrój grozy jest budowany fenomenalnie, a klimat samego miejsca przedstawionego w powieści potęguje poczucie osaczenia i wzmaga strach. Poza tym historia jest pisana pięknym językiem. Z pewnością moja przygoda z twórczością Henry'ego Jamesa na tej książce się nie skończy.

„W kleszczach lęku" to książka mroczna i przejmująca. Nastrój grozy jest budowany fenomenalnie, a klimat samego miejsca przedstawionego w powieści potęguje poczucie osaczenia i wzmaga strach. Poza tym historia jest pisana pięknym językiem. Z pewnością moja przygoda z twórczością Henry'ego Jamesa na tej książce się nie skończy.