Słysząc, że Dostojewski napisał tę książkę w ciągu miesiąca, "na kolanie" i głównie z powodu problemów finansowych, podchodziłem do niej z pewną rezerwą. O, jakże pozytywnie się zaskoczyłem! Jest to prawdopodobnie jedna z najlżejszych pozycji w powieściowym dorobku genialnego Rosjanina, i o ile oczywiście pod względem złożoności nie można jej porównywać do Jego wielkich dzieł, to pochłonąłem ją prawie z marszu i świetnie się przy tym bawiłem. *SPOILER*
Scena, w której główny bohater, pod wpływem pojawienia się u niego Poliny, postanawia wreszcie zagrać w ruletkę, autentycznie przyprawiła mnie o szybsze bicie serca - jakbym to ja stawiał wszystko na jedną kartę, czy w tym przypadku, kuleczkę.
*KONIEC*
Zaskakujące jest też dla mnie to, że pierwszy raz jakaś książka Dostojewskiego pozostawiła mnie, po jej skończeniu, w bardzo pozytywnym nastroju (mimo, że puenta i zakończenie - związane z Aleksym - trudno zaliczyć do pozytywnych).

Słysząc, że Dostojewski napisał tę książkę w ciągu miesiąca, "na kolanie" i głównie z powodu problemów finansowych, podchodziłem do niej z pewną rezerwą. O, jakże pozytywnie się zaskoczyłem! Jest to prawdopodobnie jedna z najlżejszych pozycji w powieściowym dorobku genialnego Rosjanina, i o ile oczywiście pod względem złożoności nie można jej porównywać do Jego wielkich...