Przeczytałam większość książek z dorobku Alka i ostatnio miałam wrażenie, że najnowsze powieści nie są już tak ciekawe jak poprzednie, że wciąż powielane są pomysły i postacie. Zrobiłam sobie przerwę na jakiś czas od twórczości Rogozińskiego. A po przerwie zabrałam się za "Zabójczy kulig". Byłam mile zaskoczona, bo książka bardzo mi się spodobała i wciągnęła mnie od pierwszych stron. Niestety końcówka zepsuła całe wrażenie... Autor nic stąd ni zowąd nagle wskazuje mordercę i ciach kończy powieść. Został niedosyt i rozczarowanie :(

Przeczytałam większość książek z dorobku Alka i ostatnio miałam wrażenie, że najnowsze powieści nie są już tak ciekawe jak poprzednie, że wciąż powielane są pomysły i postacie. Zrobiłam sobie przerwę na jakiś czas od twórczości Rogozińskiego. A po przerwie zabrałam się za "Zabójczy kulig". Byłam mile zaskoczona, bo książka bardzo mi się spodobała i wciągnęła mnie od...

„Zabójczy kulig” to trzydziesta książka Alka Rogozińskiego, ale dopiero druga jego autorstwa, którą miałam okazję i niekłamaną przyjemność przeczytać. A raczej pochłonąć jednym tchem, doskonale przy tym się bawiąc.
Do sięgnięcia po prozę tego pisarza zachęciła mnie kiedyś nasza grupowiczka i moja znajoma Irena Kik Kosińska . Teraz już wiem, że chcę spotykać się z bohaterami stworzonymi przez Rogozińskiego częściej, bo to gwarancja świetnej, relaksującej lektury i dużej dawki inteligentnego poczucia humoru.

O czym jest ta powieść?
Do Zakopanego zjeżdża na Sylwestra grupka przyjaciół, którzy w licealnych czasach tworzyli wesołą paczkę, spotykali się nawet po skończeniu szkoły, ale potem kontakty się urwały.
Teraz, po piętnastu latach, znów zamierzają dobrze się bawić i robić sobie kawały, które były nieodłącznym elementem spotkań.
Każda z postaci ma swoją historię, jest wyrazista i w pewnym momencie staje się …podejrzana o popełnienie morderstwa, gdyż podczas tytułowego kuligu ktoś ginie i szybko okazuje się, że nie był to wypadek.
Jakby tego było mało, na jaw wychodzą różne tajemnice związane z życiem przyjaciół, co jeszcze bardziej podnosi napięcie.

Kto zabił? I czy dojdzie do kolejnej zbrodni?
Tego, oczywiście, nie zdradzę. Zakończenie zaskakuje – i tak właśnie powinno być w dobrym kryminale!
Autor świetnie charakteryzuje swoich bohaterów, a wartka i nieprzewidywalna akcja sprawia, że od lektury trudno się oderwać.
Niewątpliwą zaletą jest lekki, ale błyskotliwy styl oraz poczucie humoru. Trudno nie uśmiechnąć się, a czasem nie uśmiać przy wielu zabawnych scenach i dialogach. Pod tym względem powieść przypomina stare, dobre kryminały nieodżałowanej Joanny Chmielewskiej.
Plusem są też literackie konteksty – Rogoziński odwołuje się do klasyki gatunku, wspominając chociażby o powieściach Agathy Christie.
Polecam z czystym sumieniem !!!

„Zabójczy kulig” to trzydziesta książka Alka Rogozińskiego, ale dopiero druga jego autorstwa, którą miałam okazję i niekłamaną przyjemność przeczytać. A raczej pochłonąć jednym tchem, doskonale przy tym się bawiąc.
Do sięgnięcia po prozę tego pisarza zachęciła mnie kiedyś nasza grupowiczka i moja znajoma Irena Kik Kosińska . Teraz już wiem, że chcę spotykać się z bohaterami...

Lekka zabawna historia szóstki przyjaciół może mnie jakoś super nie oczarowała, ale na pewno zaciekawiła. Przyjemnie się jej słuchało.

Lekka zabawna historia szóstki przyjaciół może mnie jakoś super nie oczarowała, ale na pewno zaciekawiła. Przyjemnie się jej słuchało.

Szóstka dawnych przyjaciół postanawia wybrać się na wspólny wypad w Tatry, by odpocząć i odnowić znajomość. Niestety, w trakcie kuligu dochodzi do morderstwa. Szybko się okazuje, że wiele osób miało motyw, by je popełnić… I nie każdy jest tym, za kogo się podaje.

,,Zabójczy kulig” to lekki kryminał, z dobrze rozbudowanym wątkiem obyczajowym i elementami komedii kryminalnej. Fabuła książki jest dość ciekawa, rozbudowana i zabawna. Stanowi ciekawą alternatywę i odskocznię od mroczniejszych historii. Nie brakuje w niej humoru sytuacyjnego, sarkazmu, zabawnych dialogów i oryginalnych bohaterów, a także nawiązania do współczesnej popkultury. To lekka opowieść, która świetnie wpisuje się w zimowy, mroźny czas. Czyta się szybko i lekko, choć mnie książka specjalnie nie wciągnęła, trochę nawet zmęczyła. Niestety, zabrakło tego ,,czegoś". Przeczytałam głównie z ciekawości, jak się zakończy. W mojej opinii do przeczytania raczej w celach rozrywkowych.

Szóstka dawnych przyjaciół postanawia wybrać się na wspólny wypad w Tatry, by odpocząć i odnowić znajomość. Niestety, w trakcie kuligu dochodzi do morderstwa. Szybko się okazuje, że wiele osób miało motyw, by je popełnić… I nie każdy jest tym, za kogo się podaje.

,,Zabójczy kulig” to lekki kryminał, z dobrze rozbudowanym wątkiem obyczajowym i elementami komedii...

Książka długo się rozkręca, to jest i tak jej najlepsza część, bo w połowie akcji kończy się raptownie jakby autorowi zabrakło weny. Takie zakończenie ni z gruszki ni z pietruszki.

Książka długo się rozkręca, to jest i tak jej najlepsza część, bo w połowie akcji kończy się raptownie jakby autorowi zabrakło weny. Takie zakończenie ni z gruszki ni z pietruszki.

Po „Zabójczy kulig” sięgnęłam w audiobooku, licząc na luźną i niewymagającą historię. I taką też książkę dostałam. Może mnie jakoś super nie porwała, ale na pewno zaciekawiła. Przyjemnie się jej słuchało.
Szóstka znajomych wyjeżdża w Tatry, aby powspominać dawne czasy i nieco się rozluźnić. Jednak planowany relaks i dobra zabawa zmieniają się w ustne przepychanki, małe fochy, a w tle jest jeszcze morderstwo młodej dziewczyny i pewna osoba, która nie jest tym, za kogo się podaje. Robi się zamieszanie, jest szukanie winnego, a to wszystko oprószone jest odrobiną humoru, nutą sarkazmu i całkiem udanych ripost. Autor do tego wora wrzuca nam także tak różnych bohaterów z tak różnych światów, ubranych w to mniejsze i większe sukcesy zawodowe. Mamy i lekarza, i piłkarza, i pisarza, i modelkę oraz parę agentów PR. Moją ulubioną postacią została Miśka, która wyróżniała się na tle pozostałych postaci. Była ciekawie nakreślona, z fajnym charakterem i trafiała do mnie najbardziej.
Mimo to, że historia przypadła mi do gustu i naprawdę dobrze mi się ją słuchało, to jednak nie porwała mnie tak, jak mogła to zrobić. Humor był, fabuła także ciekawa, ale nie było w tym nic więcej. Żadnych dodatkowych emocji. Ta książka nie spowodowała tego, że nie mogłam się od niej oderwać. Nie było tu też momentów zaskoczenia, a odkryte tajemnice mną nie ruszyły. Mogę też określić to tak, że słuchałam jej bardziej dla całkiem interesujących bohaterów niż dla głównej fabuły.
„Zabójczy kulig” jest dla mnie po prostu dobrą książką. Na plus na pewno są nieźle wykreowane postacie i fajne tempo prowadzenia historii. Reszta jest dla mnie na takim dość neutralnym poziomie. Było dobrze i tylko tyle.

Po „Zabójczy kulig” sięgnęłam w audiobooku, licząc na luźną i niewymagającą historię. I taką też książkę dostałam. Może mnie jakoś super nie porwała, ale na pewno zaciekawiła. Przyjemnie się jej słuchało.
Szóstka znajomych wyjeżdża w Tatry, aby powspominać dawne czasy i nieco się rozluźnić. Jednak planowany relaks i dobra zabawa zmieniają się w ustne przepychanki, małe...

Jakie to było śmieszne! A już zabieg z lektorem, który jest postacią występująca w książęce był genialny :D i Alek z imienia, aż ze śmiechu się dławiłam :) Z książki na książkę, Alek podnosi sobie poprzeczkę coraz wyżej. Uwielbiam! :)

Jakie to było śmieszne! A już zabieg z lektorem, który jest postacią występująca w książęce był genialny :D i Alek z imienia, aż ze śmiechu się dławiłam :) Z książki na książkę, Alek podnosi sobie poprzeczkę coraz wyżej. Uwielbiam! :)

19/52/2024

19/52/2024

Kryminał, który czyta się lekko i przyjemnie. Całkiem ciekawa fabuła. Nie jest to jednak ani najlepsza ani najzabawniejsza książka tego Autora.

Kryminał, który czyta się lekko i przyjemnie. Całkiem ciekawa fabuła. Nie jest to jednak ani najlepsza ani najzabawniejsza książka tego Autora.

Trochę za szybko i dosyć znienacka się skończyła - jakby nagle autorowi skończyła się chęć pisania albo czas. Można było rozwinąć jeszcze w kilka kolejnych morderstw.

Trochę za szybko i dosyć znienacka się skończyła - jakby nagle autorowi skończyła się chęć pisania albo czas. Można było rozwinąć jeszcze w kilka kolejnych morderstw.