Sześć osób, które znają się jeszcze ze szkoły średniej, postanawia spotkać się w Zakopanem. Są to: lekarka Karina Zalewska, pisarz Marek Muszyński, modelka Olga Lubiecka, piłkarz Lucjusz Kędziak oraz właściciele agencji PR – Mariusz „Mario” Kosek i Dominika „Miśka” Szustek. Kiedyś ta szóstka była zgraną paczką, ale – jak to się zazwyczaj dzieje – po latach kontakty między większością z nich się rozluźniły. Wypad w góry ma być nie tylko okazją do odnowienia znajomości i powspominania, ale także do odświeżenia dawnej tradycji grupy: zrobienia sobie nawzajem przeróżnych dowcipów. Nie takich drobnych i niewinnych (to by było za proste), ale raczej tych niewybrednych – z piekła rodem. Niektórzy naprawdę nie zawahają się przed niczym, aby wkręcić kolegów i koleżanki.

Już na początku książki dowiadujemy się, że kulig, w którym biorą udział bohaterowie, kończy się tragicznie, dochodzi bowiem do morderstwa. Na szczęście zupełnym przypadkiem (tak, tak, zabiegi te znane są wielu pisarzom i scenarzystom) na miejscu znajduje się komisarz Darski, gotów do poprowadzenia śledztwa. Zanim jednak autor ujawni szczegóły, cofamy się nieco w czasie, aby poznać bliżej postacie – wspomnianą wyżej szóstkę oraz inne ważne dla fabuły osoby – i przebieg zdarzeń prowadzących do dramatu. Obserwujemy bohaterów w pracy, wśród bliskich, w podróży. Możemy ustalić ich charaktery i usposobienia.

„Zabójczy kulig” to komedia kryminalna. Rogoziński pisze lekko, ze swadą, wprowadzając wiele elementów humorystycznych. Bohaterowie – choć w większości dziwaczni – mogą uchodzić za postacie realistyczne. Zarówno opisy, jak i dialogi czyta się znakomicie i naprawdę można się przy tym dobrze bawić. Jednak samo rozwiązanie zagadki morderstwa trochę mnie nie przekonuje, bo wyskakuje jak diabeł z pudełka. Nie wątpię wszakże, że dla wielu odbiorców element totalnego zaskoczenia będzie dużym plusem.

Z czystym sumieniem polecam powieść Alka Rogozińskiego wszystkim tym, którzy chcą się nieco rozerwać – zabawa jest przednia. I oczywiście będę czekać na kolejne dzieło pisarza, życząc jemu i czytelnikom, aby w końcu nie było w nim celebrytów.

Aleksandra Dolęga