Róża Krull, znana pisarka kryminałów, prześladuje ją cichy wielbiciel, wysyłając dwuznaczne listy, kobieta podejrzewa że to jej pierwszy chłopak. Zanim jednak udaje jej się to sprawdzić, znajduje go martwego w swoim domu, zostaje zamknięta w więzieniu i oskarżona o morderstwo. Na szczęście ma przyjaciółki którzy zrobią wszystko by udowodnić jej niewinność i znaleźć prawdziwego przestępcę. Niestety sytuacja nie jest taka prosta, powieść która zaczęła pisać Róża, zeznania świadków i tajemnice których jest naprawdę sporo nie ułatwiają rozwikłania sprawy.

Czy przyjaciołom uda się udowodnić niewinność Róży? Kto i dlaczego chce ją wrobić w morderstwo?

Bohaterowie książki są dość specyficzni, wystarczy wymienić chodź paru z nich, np upierdliwą sąsiadkę, wredną redaktorkę i byłego, który z martwych wstał, tylko po to by zaraz zginąć.
Uwielbiam czytać kryminały, pełne sekretów ale i świetnego humoru, idealne po cięższych tytułach, bawią i wciągają w swoją akcję. Tu właśnie tak było, książkę przeczytałam w jeden dzień i naprawę dobrze się przy niej bawiłam

Róża Krull, znana pisarka kryminałów, prześladuje ją cichy wielbiciel, wysyłając dwuznaczne listy, kobieta podejrzewa że to jej pierwszy chłopak. Zanim jednak udaje jej się to sprawdzić, znajduje go martwego w swoim domu, zostaje zamknięta w więzieniu i oskarżona o morderstwo. Na szczęście ma przyjaciółki którzy zrobią wszystko by udowodnić jej niewinność i znaleźć...

Bardzo mi się podoba, że książka „dzieje się od razu”. Nie ma tu żadnego wprowadzenia, bo nie jest potrzebne. Kto czytał poprzednie tomy traktujące o przypadkach Róży Krull, świetnie wie, z kim będzie miał do czynienia i czego może się spodziewać. Kto nie czytał, musi się pogodzić z niedogodnościami. Nie są duże i można sobie z nimi szybko poradzić, ale w takim wypadku obowiązkowo trzeba przeczytać spis osób na początku książki, to na pewno pomoże.

Akcja pędzi na złamanie karku i ciężko za nią nadążyć. Nie ma tu żadnych przerw na złapanie oddechu. Jak zaczęłam czytać tę książkę, to odłożyłam, jak skończyłam.

pełna recenzja w serwisie W Roli Mamy

Bardzo mi się podoba, że książka „dzieje się od razu”. Nie ma tu żadnego wprowadzenia, bo nie jest potrzebne. Kto czytał poprzednie tomy traktujące o przypadkach Róży Krull, świetnie wie, z kim będzie miał do czynienia i czego może się spodziewać. Kto nie czytał, musi się pogodzić z niedogodnościami. Nie są duże i można sobie z nimi szybko poradzić, ale w takim wypadku...

Fajna, świeża, ciekawa i czytało się bardzo dobrze. Zwróciłam uwagę też na Choroszcz zamiast Tworek ;-)

Fajna, świeża, ciekawa i czytało się bardzo dobrze. Zwróciłam uwagę też na Choroszcz zamiast Tworek ;-)

Q: Macie jakąś swoją ulubioną serię książkową, która ma więcej niż 5 tomów?

U mnie jedną z takich ulubionych serii, jest ta o przygodach Róży Krull. W tej serii na chwilę obecną okazało się już siedem tomów i dziś porozmawiamy sobie o tym ostatnim. Zanim jednak przejdę do całej recenzji, chciałbym tylko napomknąć, że tę serię według mnie można czytać bez kolejności. Co prawda trochę ominie nas niuansów, ale i tak będziecie bawić się fajnie. Więc jeśli macie tylko, któryś tom serii, nie musicie zbierać całej, choć ominie was super zabawa!

Reklama - @skarpawarszawska

Tym razem naszą popularną pisarkę zaczyna prześladować wielbiciel. Zaczynają również dziać się dziwne rzeczy. W jej mieszkaniu ktoś się włamuje, pojawiają się osoby z jej przyszłości, a także bardzo ciekawe sploty różnych wypadków, które mają ogromne znaczenie dla jej przyszłości. I oczywiście jak zawsze Róża jest w centrum wydarzeń i zostaje oskarżona o morderstwo. Jak zawsze jej tyłek ratują przyjaciele. 

I tak naprawdę to cała seria nie jest schematyczna pomimo tego, że wiemy o tym, że im wszystko się uda. Wiemy, że przyjaciele ją uratują albo ona przyjaciół. Jednak sposób, w jaki Alek prowadzić narrację i jak pokazuje nam wydarzenia, za każdym razem jest trochę inne. I szczerze ten humor, jaki przedstawia Alek, jest tak dobry i taki totalnie mój. Sprawia też, że my w ogóle nie skupiamy się na tym, że tak naprawdę tu chodzi o morderstwo. Co do przeszłości Róże i tego czego się dowiadujemy, ja się akurat domyśliłam prawdy już od początku, ale dalej to nie było tak 1:1, co autor nam później przedstawił.

Zresztą jak zawsze bawiłam się bardzo dobrze i śmiałam się w głos. I nieważne czy czytam ją w formie e-booka, wersji papierowej czy audiobooku za każdym razem bawi się tak samo bardzo dobrze. Jest to kolejna książka Alka, którą pochłonęłam na jednym posiedzeniu. I tak naprawdę jest to książka o książka o książkach, Róża pisze Kryminały i Alek pisze z Różą w roli głównej komedie kryminalne.

Bohaterowie bardzo ciekawy i interesujący. Pojawiają się też nowi,  którzy raczej będą się przeplatać tutaj w następnych tomach. Na które bardzo czekam!

Q: Macie jakąś swoją ulubioną serię książkową, która ma więcej niż 5 tomów?

U mnie jedną z takich ulubionych serii, jest ta o przygodach Róży Krull. W tej serii na chwilę obecną okazało się już siedem tomów i dziś porozmawiamy sobie o tym ostatnim. Zanim jednak przejdę do całej recenzji, chciałbym tylko napomknąć, że tę serię według mnie można czytać bez kolejności. Co...

Róża jest pisarką kryminałów, która zostaje oskarżona o ... morderstwo. Jej przyjaciele muszą zrobić wszystko, żeby jej pomóc.

Chyba nie mogę napisać o fabule nic więcej, żeby za wiele nie zdradzić, ale bawiłam się świetnie! Zabawne dialogi, sarkastyczne uwagi i plastyczny język, powodują, że czyta się ją błyskawicznie i gdyby nie zabiegane dni, przeczytała bym ją na raz. Bohaterowie są wyraziści, a fabuła nie daje nam rozwiązania od razu. To książka, przy której parska się niekontrolowanym śmiechem. Mimo, że zaczęłam od tego tomu, chętnie poznam poprzednie, bo polubiłam się z bohaterami i mocno zakręconą główną bohaterką.
Jeśli szukacie książki, która wciągnie Was od pierwszej strony, lubicie się pośmiać, a kryminały to coś po co sięgacie, to zdecydowanie jest to książka dla Was ❤️

Róża jest pisarką kryminałów, która zostaje oskarżona o ... morderstwo. Jej przyjaciele muszą zrobić wszystko, żeby jej pomóc.

Chyba nie mogę napisać o fabule nic więcej, żeby za wiele nie zdradzić, ale bawiłam się świetnie! Zabawne dialogi, sarkastyczne uwagi i plastyczny język, powodują, że czyta się ją błyskawicznie i gdyby nie zabiegane dni, przeczytała bym ją na raz....

Uwielbiam humor autora.
Strach trochę pisać opinię o książce, bo może się pojawić w następnej ;) Ale....
Bardzo dobra dawka humoru, nawiązanie do innych scen z książek autora oraz wydarzeń pobocznych, przemycenie (zaś) faktów z życia, opinii, sytuacji, czy nawet rozmów.
Uwielbiam starsze panie (mamuśki)w tej książce - Alek bardzo dobrze sobie radzi z ich kreacją - mają JAJA!!! Brawo.

Róża jest jak zawsze konkretna, zwariowana i wpląta się zawsze w coś zabawnego - teraz trafia do więzienia!! A tam.... !!! Uwielbiam autora, ale dlaczego zawsze Baśka jest taka hmmm.... (wredna? ;P ).... Samobójstwo przez poćwiartowanie .... - musicie to przeczytać .... hahahaha.... Do tego śpiew na spacerniaku i rodzinna tajemnica nie jednej rodziny ;)

Ja polecam i czekam na kolejne książki.

Uwielbiam humor autora.
Strach trochę pisać opinię o książce, bo może się pojawić w następnej ;) Ale....
Bardzo dobra dawka humoru, nawiązanie do innych scen z książek autora oraz wydarzeń pobocznych, przemycenie (zaś) faktów z życia, opinii, sytuacji, czy nawet rozmów.
Uwielbiam starsze panie (mamuśki)w tej książce - Alek bardzo dobrze sobie radzi z ich kreacją - mają...

Czasem tylko jedno jest pewne czyli trup, cała reszta to chaos z poplątaniem. Mówiąć w skrócie klops zupełny zwłaszcza dla tego, kto ma motyw by stać za zejściem z tego świata nieszczęśnika. Jak udowodnić, że jest się niewinnym, gdy mało albo zupełnie nic na to nie wskazuje? No cóż pozostaje poprosić o koło ratunkowe kogoś, kto je rzuci, ale czy zrobi to?

Wielbiciele jak najbardziej są mile widziani, w końcu kto nie chciałby mieć fanów? Problem zaczyna się w chwili kiedy sympatyk nie do końca nim jest i zaczyna przejawiać to w dość niepokojących poczynaniach. Róża Krull właśnie ma do czynienia z kimś takim, sława ma przecież i ciemniejsze strony, ale jak mroczne one są nie mogła nawet przypuszczać. Czym innym jest pisanie o morderstwach, a co innego kiedy samemu człowiek jest podejrzany o jedno z nich. Wiadomo, że pomyłki zdarzają się, lecz w tej sprawie jakoś tak wszystko zdaje się wskazywać właśnie na słynną pisarkę. Jak wybrnąć z opałów? Wyjście jest tylko jedno – znaleźć prawdziwego zabójcę. Tyle, że niezwykle trudno dokonać takiego wyczynu, kiedy jest się gościem aresztu, a i wydawnictwo dopomina się o nową książkę. Ale kto jak kto, lecz Róża ma przecież przyjaciół, a oni gotowi są na wiele, by udowodnić jej niewinność. Ich sposoby są może czasem dość ryzykowne, jednak nie da odmówić się im uporu, sprytu i śledczej intuicji!

Jedni bohaterowie zapadają w pamięć gdyż są charyzmatyczni, inni swoim zachowaniem, są i tacy, jakich humor nie pozwala o nich zapomnieć. No i oczywiście jest Róża Krull oraz jej świta vel zgrane grono przyjaciół. Każde z osobna jest osobowością barwną, przyciągającą uwagę, a jako grupa mało mają sobie równych. W „Miłości aż po grób” naprawdę pokazuje na co ich stać, a jak się okazuje w obliczu prawdziwie zabójczej zagadki dają z siebie jeszcze więcej niż zazwyczaj, oczywiście pozostając sobą. Tym razem zamieszanie jest większe niż zazwyczaj, chociaż z tego samego powodu czyli jedynej w swoim rodzaju, bestsellerowej pisarki. Zagadka kryminalna swoim skomplikowaniem dorównuje klasyce swego gatunku, a nie jeden sławny śledczy, bądź śledcza, mieliby porządny ból głowy od prób rozwiązania. Czytelnik także nie oprze się pokusie rozwiązania prawdziwego węzła gordyjskiego lub mówiąc inaczej odkrycia kto zabił. Tropów jest kilka, natomiast podejrzana jest jedna i wszystko wskazuje, że jest winna. Oczywiście „Miłość aż po grób” to komedia kryminalna, co oznacza, że humoru nie brakuje, wytrawnego, by nie rzec czarnego, lecz jak najbardziej splecionego nierozerwalnie z akcją. Alek Rogoziński mistrzowsko wplata znaki zapytania w rozgrywające się wydarzenia i dozuje odpowiedzi, w odpowiednich momentach dokonuje fabularnej volty, a to wszystko okraszone jest komizmem sytuacyjnym oraz oczywiście dialogami, w jakich nie brakuje ciętych ripost.

Czasem tylko jedno jest pewne czyli trup, cała reszta to chaos z poplątaniem. Mówiąć w skrócie klops zupełny zwłaszcza dla tego, kto ma motyw by stać za zejściem z tego świata nieszczęśnika. Jak udowodnić, że jest się niewinnym, gdy mało albo zupełnie nic na to nie wskazuje? No cóż pozostaje poprosić o koło ratunkowe kogoś, kto je rzuci, ale czy zrobi to?

Wielbiciele jak...

📖 I że chyba jest jedyną pisarką, która zwabiła na targi książki ekshibicjonistę, którego potem ganiali po hali "Wisła" wszyscy ochroniarze, co miało ten pozytywny aspekt, że podczas ich nieobecności na stanowiskach pracy można było pootwierać drzwi na zewnątrz, zrobić przeciąg i sprawić, żeby wnętrze pomieszczenia przestało nasuwać nachalne skojarzenia z sawanną w porze suchej. 📖
Alek Rogoziński - Miłość aż po grób.
Oto kolejna porcja niesamowitych przygód pisarki kryminałów Róży Krull.
Tym razem wpadła w naprawdę poważne tarapaty i wylądowała w areszcie, oskarżona o morderstwo.
Na pomoc wyruszyli niezawodni przyjaciele...
A ja, wraz z bohaterami, próbowałam znaleźć odpowiedź na pytania: kto zabił i dlaczego?
Ktokolwiek przeczytał choćby jedną z książek Alka Rogozińskiego doskonale wie, czego może się spodziewać po lekturze. Cała gama różnorodnych postaci, zagmatwana intryga kryminalna, odniesienia do osób i wydarzeń rzeczywistych, ale przede wszystkim niepowtarzalny humor, to znaki rozpoznawcze tej serii.
Świetna zabawa gwarantowana, więc jeśli potrzebujecie akurat czegoś na poprawę nastroju, to nie wahajcie się ani przez moment.
A najlepsze jest to, że przygody Róży Krull można czytać w dowolnej kolejności.
Mam wrażenie, że autor mógłby napisać instrukcję obsługi pralki i też byłaby bestsellerem we wszystkich rankingach czytelniczych.
Gorąco polecam.

📖 I że chyba jest jedyną pisarką, która zwabiła na targi książki ekshibicjonistę, którego potem ganiali po hali "Wisła" wszyscy ochroniarze, co miało ten pozytywny aspekt, że podczas ich nieobecności na stanowiskach pracy można było pootwierać drzwi na zewnątrz, zrobić przeciąg i sprawić, żeby wnętrze pomieszczenia przestało nasuwać nachalne skojarzenia z sawanną w porze...

"Miłość aż po grób" Alka Rogozińskiego to powieść, która z łatwością przyciągnie miłośników komedii kryminalnych, proponując im nie tylko wartką fabułę, ale również unikalne połączenie humoru i suspensu. Książka opowiada o perypetiach Róży Krull, popularnej pisarki kryminałów, która nagle znajduje się w samym środku prawdziwej zagadki kryminalnej.

Autor zręcznie żongluje konwencjami gatunkowymi, wplatając w narrację elementy charakterystyczne dla thrillera psychologicznego. Czytelnik z zainteresowaniem śledzi losy Róży, która staje się główną podejrzaną w sprawie morderstwa. Rogoziński skutecznie buduje napięcie, jednocześnie nie oszczędzając na humorystycznych sytuacjach, które świetnie rozładowują napięcie i dodają lekkości opowieści.

Postacie są barwne i wyraziste, a ich interakcje często pełne są ironii oraz sarkazmu, co jest typowe dla stylu Rogozińskiego. W szczególności Róża Krull, jako bohaterka, jest postacią wielowymiarową – inteligentną, ale i zmagającą się z własnymi słabościami, co czyni ją bardzo ludzką i łatwą do polubienia.

Książka świetnie radzi sobie z utrzymaniem zainteresowania czytelnika, zarówno dzięki zwrotom akcji, jak i sprawnie prowadzonym dialogom, które są jednym z najmocniejszych punktów powieści. Fabuła, choć miejscami przewidywalna, oferuje wystarczająco wiele niespodzianek, by trzymać w napięciu do samego końca.

"Miłość aż po grób" to doskonały wybór dla tych, którzy szukają czegoś więcej niż typowego kryminału. Rogoziński udowadnia, że można połączyć trzymającą w napięciu intrygę z humorystycznym podejściem do życia i śmierci, co sprawia, że jego książka to przede wszystkim doskonała rozrywka.

Zakończenie powieści "Miłość aż po grób" szczególnie zasługuje na uwagę. Alek Rogoziński umiejętnie rozgrywa finałowe sceny, w których rozwiązania zagadek kryminalnych splatają się z osobistymi rozterkami bohaterów. Róża Krull, jako centralna postać, wykazuje się nie tylko sprytem typowym dla detektywa, ale także głęboką ludzką wrażliwością, co sprawia, że jej postać staje się jeszcze bardziej przekonująca.

Warto również podkreślić sposób, w jaki autor operuje konwencjami literackimi. Rogoziński bawi się oczekiwaniami czytelnika, co chwilę podsuwając fałszywe tropy i budując fałszywe przesłanki, które zmuszają do aktywnego uczestnictwa w procesie odkrywania prawdy. Jest to gra, w której czytelnik chętnie uczestniczy, ciesząc się każdym zwrotem akcji.

Dialogi w książce są przepełnione błyskotliwym humorem, który nie tylko dodaje lekkości narracji, ale również pozwala na głębsze zgłębienie charakterów postaci. Sposób, w jaki bohaterowie komunikują swoje myśli i emocje, jest jednocześnie realistyczny i stylizowany, co jest charakterystyczne dla Rogozińskiego i stanowi jeden z jego znaków rozpoznawczych.

Książka "Miłość aż po grób" jest także przykładem tego, jak można skutecznie połączyć elementy różnych gatunków literackich, tworząc dzieło atrakcyjne dla szerokiej grupy odbiorców. Czy to miłośnicy klasycznych kryminałów, czy fani literatury humorystycznej-każdy znajdzie tu coś dla siebie.

Podsumowując, Alek Rogoziński w "Miłość aż po grób" dostarcza nie tylko doskonałej zabawy, ale również intelektualnego wyzwania. Jest to książka, która zmusza do myślenia, bawi i emocjonuje, a przy tym wszystkim pozostaje niezwykle świeża i oryginalna w swoim podejściu do gatunku. Niezależnie od tego, czy jesteś zagorzałym fanem kryminałów, czy szukasz czegoś, co Cię po prostu rozbawi i zrelaksuje, "Miłość aż po grób" z pewnością spełni te oczekiwania.

"Miłość aż po grób" Alka Rogozińskiego to powieść, która z łatwością przyciągnie miłośników komedii kryminalnych, proponując im nie tylko wartką fabułę, ale również unikalne połączenie humoru i suspensu. Książka opowiada o perypetiach Róży Krull, popularnej pisarki kryminałów, która nagle znajduje się w samym środku prawdziwej zagadki kryminalnej.

Autor zręcznie żongluje...

Siódma część przygód Róży Krull trzyma poziom poprzednich, a nawet jest jeszcze zabawniejsza i iskrząca humorem, z którego słynie Alek Rogoziński. Autor ma swój własny, niepowtarzalny i niepodrabialny styl, uwielbiam jego legendarne długie zdania czy obrazowe porównania. Skończyłam czytać z żalem, bo tak się rozsmakowałam w tej opowieści, że trudno mi się było z nią rozstać. Kocham Mario vel Michała Szpaka, Pawła Kwiatka, a przede wszystkim starszą panią Muszkowską! Akcja śpiewania w areszcie to moja ulubiona scena, zresztą wybuchałam śmiechem wielokrotnie w czasie lektury 😃 Nie mogę się doczekać dalszych losów Róży ❤

Siódma część przygód Róży Krull trzyma poziom poprzednich, a nawet jest jeszcze zabawniejsza i iskrząca humorem, z którego słynie Alek Rogoziński. Autor ma swój własny, niepowtarzalny i niepodrabialny styl, uwielbiam jego legendarne długie zdania czy obrazowe porównania. Skończyłam czytać z żalem, bo tak się rozsmakowałam w tej opowieści, że trudno mi się było z nią...