Po świetnych „Polkach na Montparnassie” nie mogło być inaczej. Autorka kontynuuje prace rozpoczęte na pocz. lat .90 XX w. przez warszawskie kuratorki (katalog „Artystki polskie”) i poszerza naszą wiedzę o życiu (warunkach bytowych, problemach z którymi się mierzyły, marzeniach) i sztuce (poglądach i dziełach) artystek.
O postaciach kobiet parających się sztuką mówi się w ostatnich latach coraz więcej (wspomnieć należy indywidualną wystawę poświęconą Annie Bilińskiej-Bohdanowiczowej w Muzeum Narodowym z 2021 r., widać coraz więcej zakupów dzieł kobiet-artystek przez muzea, mnożą się publikacje i wydarzenia).

Artystki zawsze były – było ich mniej niż mężczyzn i zwykle funkcjonowały na marginesie sceny artystycznej. Były wśród nich jednostki wybitne, artystki uznane i celebrowane, zgarniające prestiżowe zamówienia. Równocześnie dla wielu z nich dostęp do zawodu był w znacznej mierze ograniczony (edukacja: kobiety pozbawione były możliwości kształcenia się w państwowych wyższych szkołach sztuk pięknych; warunki bytowe: prywatne kursy zawodowe były drogie, a kontynuacja nauki wiązała się z wyjazdem za granicę; wymogi społeczne: macierzyństwo i sztywny gorset reputacji; wydarzenia historyczne: zniknięcie Polski z map Europy, priorytetem walka o niepodległość, spustoszenie I i II wojny światowej).
Autorka oddaje w nasze ręce subiektywny przegląd znanych i mniej znanych (wręcz: zapomnianych) sylwetek kobiet-artystek i przybliża ich życiorysy oraz artystyczną drogę. Budzi namysł nad rolą odwagi w naszym życiu, potrzebą wyrażania niezgody na zastany stan, ale i pokazuje jak różne mogą być ścieżki szukania własnego głosu, również artystycznego. Publikacja została opatrzona pięknymi ilustracjami, a także niepublikowanymi wcześniej reprodukcjami obrazów z prywatnych kolekcji.

https://modjeska.space/tylko-one-zientek/

Po świetnych „Polkach na Montparnassie” nie mogło być inaczej. Autorka kontynuuje prace rozpoczęte na pocz. lat .90 XX w. przez warszawskie kuratorki (katalog „Artystki polskie”) i poszerza naszą wiedzę o życiu (warunkach bytowych, problemach z którymi się mierzyły, marzeniach) i sztuce (poglądach i dziełach) artystek.
O postaciach kobiet parających się sztuką mówi się w...

Bardzo się cieszę, że jest Sylwia Ziętek, bo wydobywa na światło dzienne, wiedzę, która została skrupulatnie zasypana przez historię, ludzi, obyczaje, schematy, itd. Odgruzowuje informacje o artystkach, które były, tworzyły i przyciągały uwagę. Niektórym udało się osiągnąć sukces, nawet ten finansowy, wiele z nich było znanych w swojej epoce, innych nazwisko przetrwało po ich śmierci, a pamięć niektórych pieczołowicie dbają ich rodziny. Niektóre zostały zapomniane na lata, o niektórych się nie mówi, a niektóre triumfalnie weszły na galerie i do muzeów, budzą żywe zainteresowanie, wręcz sensację.

Sylwia Ziętek zdmuchuje kurz z życiorysów dwudziestu artystek: malarek i rzeźbiarek. To barwna galeria postaci, ich prywatnych historii, twórczości, podróży, drogi do zdobycia wiedzy, sukcesów, problemów, tragedii, ciekawości świata i poszukiwań miejsca dla samych siebie. Chłonęłam, wczytywałam się, w wiele nazwisk po raz pierwszy, na wystawach kilku byłam, ale dzięki autorce wybiorę się w miejsca, gdzie są dzieła innych, których nie widziałam.

Autorka przybliżała sylwetki artystek chronologicznie, począwszy od Anny Rajeckiej urodzonej w 1754/60 roku a skończywszy na tych, które można było jeszcze spotkać w XXI wieku. Następna to Zofia Szymanowska urodzona w 1825 roku, była przyrodnią siostrą żony Adama Mickiewicza, Elisabeth-Jerichau-Bauman, Anna Bilińska, Olga Boznańska, Zofia Stryjeńska, Mela Muter, Zofia Piramowicz, Tamara Łempicka, Estera Karp, Katarzyna Kobro, Małgorzata Łada-Maciagowa, Hanna Rudzka-Cybis, Maria Ewa Łunkiewicz-Rogoyska, Alina Szapocznikow, Erna Rosenstein, Maria Papa Rostkowska, Magdalena Abakanowicz, Maria Anto, Maria Pinińska-Bereś. Takie różne, takie ciekawe, takie uzdolnione.
Polecam opowieści o tych barwnych motylach.

Bardzo się cieszę, że jest Sylwia Ziętek, bo wydobywa na światło dzienne, wiedzę, która została skrupulatnie zasypana przez historię, ludzi, obyczaje, schematy, itd. Odgruzowuje informacje o artystkach, które były, tworzyły i przyciągały uwagę. Niektórym udało się osiągnąć sukces, nawet ten finansowy, wiele z nich było znanych w swojej epoce, innych nazwisko przetrwało po...

Polskie malarki i rzeźbiarki tworzące w XVIII, i XIX/XXw., zapomniane, niedocenione, poświęcające swoje życie, rodziny, dobrobyt dla sztuki, niesamowite życiorysy, dzieła wyprzedzające niekiedy swoje czasy, Sylwia Zientek zbiera je i fascynująco opisuje. Polecam.

Polskie malarki i rzeźbiarki tworzące w XVIII, i XIX/XXw., zapomniane, niedocenione, poświęcające swoje życie, rodziny, dobrobyt dla sztuki, niesamowite życiorysy, dzieła wyprzedzające niekiedy swoje czasy, Sylwia Zientek zbiera je i fascynująco opisuje. Polecam.

Fantastycznie napisana, całość uzupełniają świetne obrazy i zdjęcia. Prawdziwa uczta czytelnicza- dawkowałam sobie codziennie jedną artystkę. I taka smutna konkluzja, że największą przeszkodą w drodze do rozwoju ich talentu i kariery był zazwyczaj zazdrosny mąż albo kochanek.

Fantastycznie napisana, całość uzupełniają świetne obrazy i zdjęcia. Prawdziwa uczta czytelnicza- dawkowałam sobie codziennie jedną artystkę. I taka smutna konkluzja, że największą przeszkodą w drodze do rozwoju ich talentu i kariery był zazwyczaj zazdrosny mąż albo kochanek.

Sylwia Zientek ma wiedzę i lekkie pióro.

Sylwia Zientek ma wiedzę i lekkie pióro.

Bardzo dobra książka, przybliżająca nie tylko twórczość mało znanych artystek, ale także ich życie i nieczęsto borykanie się z biedą i niezrozumieniem.

Bardzo dobra książka, przybliżająca nie tylko twórczość mało znanych artystek, ale także ich życie i nieczęsto borykanie się z biedą i niezrozumieniem.

“Tylko one” jest to jedna z tych książek, która staje się wręcz obowiązkową lekturą.
Sylwia Zientek dokonała niesamowicie wykonaną reporterską pracę. Spośród wielu artystek wybrała 20 postaci, które dotychczas były dla nas w znacznej mierze nieznane i wręcz niedostępne. Dzięki tej pozycji mają one okazję na nowo pojawić się w naszej pamięci.

“Prace wykonane przez kobiety stanowią zaledwie ułamek zbiorów wielkich światowych muzeów. W Muzeum Narodowym w Warszawie to zaledwie 4 procent.”
Nie dziwi mnie fakt, iż kobiety stanowią tak mały procent. Nie spodziewałam się jednak, że w XIX, XX wieku te kobiety - Polskie artystki były tak sławnymi i uznanymi postaciami. Teraz niektóre z nich są kompletnie zapomniane, inne co gorsze utknęły w historii jako żony znanych artystów, tak jak żona Cybisa, żona Beresia.

Te wybitne kobiece postacie były blisko wielkich polskich postaci, ostatniego króla Polski, Adama Mickiewicza, i wielu innych, bywały także na audiencji u królowej Wiktorii, czy spotykały się z Charlesem Dickensem. Zwiedzały świat, nie bały się życia, bo cały czas były gotowe podjąć się wszelkich wyzwań

Bywały feministkami, emancypantkami, inne wręcz się od tego odcinały. Jedne angażowały się w politykę i społeczne działania, inne obracały się tylko we własnym artystycznym świecie. Miały przeróżne temperamenty, bywały wybuchowe, spokojne, były dziwaczkami, ekscentrycznymi kobietami, momentami na granicy szaleństwa. Zamykano je w szpitalach psychiatrycznych, umierały w zapomnieniu. Czasem ich styl był doceniany dopiero po ich śmierci. Nie wszystkie z nich dotarły na zagraniczne salony, jednak ich historie przetrwały, choć zapomniane.

Ta niesamowita różnorodność sprawiła że kompletnie przepadłam. Los każdej z tych kobiet jest niezwykle unikalny, każda z nich ma do przekazania własną historię. Dlatego nie dajmy o nich zapomnieć.

“Istniały i tworzyły” te słowa stały się moją myślą przewodnią. Te kobiece postacie przez lata były marginalizowane, pomijane, jednak sądzę że nadszedł czas, by przywrócić im w naszym kraju świetność, na jaką zasługują.

“Tylko one” jest to jedna z tych książek, która staje się wręcz obowiązkową lekturą.
Sylwia Zientek dokonała niesamowicie wykonaną reporterską pracę. Spośród wielu artystek wybrała 20 postaci, które dotychczas były dla nas w znacznej mierze nieznane i wręcz niedostępne. Dzięki tej pozycji mają one okazję na nowo pojawić się w naszej pamięci.

“Prace wykonane przez kobiety...

"Tylko one. Sztuka bez mężczyzn" to już - jak dobrze liczę - 5 książka Sylwi Zientek. Moją uwagę tak na prawdę dopiero skradła "Polkami na Montparnassie" i "Lunią i Modigilianim". Tym samym informacja o premierowej listopadowej promocji rozgrzała moje czytelnicze zapędy aby jak najszybciej trafiła do moich rąk. I nie zawiodłem się a nawet jeszcze bardziej dałem zaskoczyć. To książka którą powinno się czytać aby uzupełnić nasze edukacyjne braki o sztuce zwłaszcza w kierunku artystek, półek, malarek etc. I choć mówi ona niby bez mężczyzn to przewijaj się oni w ich życiu, raz milej raz nie koniecznie. Jednak to zawsze silne kobiety, dążące do celu, spełniające marzenia, uparte, zaradne, kochliwe ale też uparte czy wstrzemięźliwe. Mimo to zawsze artystki którym wiele się wybacza i za wiele podziwia. O tym jest ta niełatwa jak pisała autorka książka której nie można przeoczyć, która trzeba przeczytać pisana wyjątkowym płynnym językowo style i edytorsko wysmakowana. To must have nie tylko jesieni ale i nasze o sztuce polskiej wiedzy.

"Tylko one. Sztuka bez mężczyzn" to już - jak dobrze liczę - 5 książka Sylwi Zientek. Moją uwagę tak na prawdę dopiero skradła "Polkami na Montparnassie" i "Lunią i Modigilianim". Tym samym informacja o premierowej listopadowej promocji rozgrzała moje czytelnicze zapędy aby jak najszybciej trafiła do moich rąk. I nie zawiodłem się a nawet jeszcze bardziej dałem zaskoczyć....