Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opowieść o Polkach, które w drugiej połowie XIX wieku i na początku XX zdecydowały się wyemigrować do Paryża, aby uczyć się malarstwa, rozwinąć się artystycznie i zdobyć sławę i uznanie. Nie są to wesołe, optymistyczne historie. Panie na obczyźnie napotykały na takie problemy jak: brak pieniędzy, a co za tym idzie głód, bardzo złe warunki mieszkaniowe, samotność, cierpienie, dyskryminację, śmierć najbliższych. Autorka wykonała tytaniczną pracę próbując odtworzyć koleje losu: Anny Bilińskiej, Olgi Boznańskiej, Marii Dulębianki, Alicji Halickiej, Meli Muter, Anieli Pająkówny, Ireny Reno z bardzo skąpych materiałów źródłowych. Olga Boznańską i Maria Dulębianka to nazwiska, którego są dosyć znane, natomiast pozostałe panie, choć odniosły nawet spory sukces w pewnym okresie swojego życia to obecnie stały się kompletnie zapomniane. Wiele ich prac nie zachowało się do czasów współczesnych i jak pisze autorka może leżą gdzieś zakurzone na strychach, w piwnicach, bądź wiszą na ścianach u ludzi, którzy nie mają pojęcia przez kogo zostały wykonane. Smutna to i gorzka opowieść o kobietach, które miały olbrzymią pasję, które wiele poświęciły dla sztuki, a obecnie ich nazwiska nic nie mówią nawet znawcom. "Polki na Montparnassie" to bardzo wciągająca, bogato ilustrowana, napisana przystępnym językiem pozycja. Polecam nie tylko wielbicielom malarstwa. Wysoka ocena na LC jak najbardziej zasłużona.